Λαστιχένιο Διεθνές... Δίκαιο

Η έννοια του «Διεθνούς Δικαίου» είναι ένα… λάστιχο που ξεχειλώνει ανάλογα με το πόσο ισχυρός είναι εκείνος που το τραβάει. Αυτά που βίωσε και εξακολουθεί να ζει καθημερινά ο Ελληνισμός με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, είναι χαρακτηριστικά: 

Παρά τις λεκτικές καταδίκες της Διεθνούς Κοινότητας για τη βαρβαρότητα των εξ ανατολών γειτόνων μας, «δημιουργήθηκε» ένα ψευδοκράτος, μεταφέρθηκαν χιλιάδες έποικοι από τα βάθη της Ανατολίας και κάπως έτσι παγιώθηκε η εκ των πραγμάτων διχοτόμηση.

Πολλοί έσπευσαν να πανηγυρίσουν με τις ανατροπές των απολυταρχικών καθεστώτων στην Αίγυπτο και την Τυνησία, μέχρι που φάνηκε ότι και οι νέοι «σατράπηδες» ακολουθούν την πεπατημένη των προκατόχων τους με κάπως περισσότερες δόσεις εξτρεμισμού. 

Λίγοι πλέον πείθονται ότι η παρέμβαση της Δύσης έχει ως στόχο την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη Λιβύη. Είναι προφανές πως η απομάκρυνση του καθεστώτος Καντάφι από την εξουσία έχει ως στόχο των έλεγχο των αποθεμάτων μαύρου χρυσού της χώρας και όχι την… απελευθέρωση των Λίβυων. 

Η απόφαση του Καντάφι άλλωστε να διακόψει τη συνεργασία με τους πετρελαϊκούς κολοσσούς της Δύσης, οι οποίοι εδώ και χρόνια δραστηριοποιούνται στον Κόλπο της Σύρτης, ήταν μια πρώτης τάξης ευκαιρία για το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών.

Ας ετοιμαστούμε τώρα για τις ορδές απελπισμένων που συρρέουν στα σύνορά μας και ας διδαχθούμε από τα παθήματα της Ιστορίας, που δυστυχώς για την Ελλάδα δε γίνονται μαθήματα.