Η υποβρύχια ζωγράφος

«Προτιμώ να ζωγραφίζω τα ψάρια, παρά να τα τρώω»

Πολλοί άνθρωποι ζωγραφίζουν για να εκφράσουν τη δημιουργικότητά τους, να εξωτερικεύσουν τα συναισθήματά τους, ή απλά επειδή είναι μια ασχολία που τους ξεκουράζει. Η Βρετανίδα αυτοδύτρια Κάρολιν Άπλγιαρντ αποφάσισε να συνδυάσει την αγάπη της για τη θάλασσα, ως αυτοδύτρια, με το άλλο της χόμπι τη ζωγραφική. 

Είναι από τους λίγους ανθρώπους παγκοσμίως που εκτός από τη μπουκάλα και τον υπόλοιπο εξοπλισμό αυτόνομης κατάδυσης, κουβαλάει μαζί της στο βυθό μπογιές, τελάρα και… μπόλικο μεράκι. «Με εμπνέει η ηρεμία στο βυθό της θάλασσας» λέει στον «Ε.Τ.» η κ. Άπλγιαρντ και συνεχίζει: «Όλα ξεκίνησαν όταν σε μια κατάδυση στα ανοιχτά του νησιού Σκάι στη Σκοτία, βλέποντας τα ψάρια γύρω μου είχα την ιδέα αντί απλά να βγάζω φωτογραφίες, να αρχίσω να ζωγραφίζω. Έτσι ή αλλιώς, προτιμώ να τα ζωγραφίζω, παρά να τα τρώω».

Ο στόχος της δεν ήταν εύκολο να επιτευχθεί. Χρειάστηκε τουλάχιστον 200 καταδύσεις για να τελειοποιήσει την υποβρύχια πλευστότητά της, αλλά και για να βρει τον ιδανικό συνδυασμό χρωμάτων και υλικών. «Έπρεπε να αντιμετωπίσω πολλά προβλήματα: Οι καμβάδες έφευγαν προς την επιφάνεια, καβούρια έκλεβαν τα κίτρινα παστέλ μου, επειδή τα προσελκύει το χρώμα, μέχρι και αστακοί έχουν κάτσει πάνω στον πίνακα την ώρα που ζωγραφίζω, φαίνεται ότι ακόμα και τα οστρακόδερμα είναι… φιλότεχνα», λέει η ίδια χαριτολογώντας.

Η κ. Άπλγιαρντ είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη για την προστασία του ενάλιου πλούτου, καθώς φροντίζει να μη χρησιμοποιεί επιβλαβείς για το περιβάλλον ουσίες στα έργα της. «Για να επιλέξω στις μπογιές που χρησιμοποιώ, μίλησα με ειδικούς οι οποίοι μού υπέδειξαν τις κατάλληλες χρωστικές. Αρκετό κακό έχει κάνει ο άνθρωπος στη θάλασσα, δε χρειάζεται να την επιβαρύνω και εγώ κάνοντας το χόμπι μου».

Τα αγαπημένα θέματα στα έργα της είναι τα ψάρια που… στέκονται ακίνητα αρκετή ώρα, ώστε να προλάβει να τα αποτυπώσει στον καμβά: «Οι σκορπίνες, και οι σμέρνες από τη φύση τους προτιμούν την ακινησία, οπότε με διευκολύνουν στη ζωγραφική. Τα νευρικά ψάρια όμως, αυτά που κινούνται συνεχώς, δε με βοηθούν καθόλου. Δεν πρέπει να ξεχάσω και τους καρχαρίες. Πολύ περίεργοι από τη φύση τους, μάλλον τους κάνει εντύπωση να βλέπουν στο βυθό κάποιον να κάθεται και να ζωγραφίζει»

Εκτός όμως από τους κατοίκους του βυθού, μια άλλη μεγάλη αγάπη της υποβρύχιας  ζωγράφου είναι και τα ναυάγια, τα «ανθρώπινα μνημεία», όπως τα χαρακτηρίζει η ίδια. Σε πολλές καταδύσεις στο Σκάπα Φλόου, εκεί που βυθίστηκε ο Γερμανικός Στόλος μετά τη λήξη του Πρώτου Παγκόσμιου Πόλεμου, η κ. Άπλγιαρντ βρίσκει πολύ ωραία θέματα για τους πίνακές της. «Κανόνια, άγκυρες, υποβλητικά σχήματα που σκίζουν τη θολούρα του βυθού είναι τα αγαπημένα μου».

Η μοναξιά της υποβρύχιας ζωγραφικής έχει το τίμημά της, καθώς σχεδόν κανείς δεν έχει την υπομονή και την αντοχή να κάτσει μαζί μου την ώρα που φιλοτεχνεί κάποιον πίνακα. «Ευτυχώς οι φίλοι μου με προσέχουν, αν και κανείς δεν αντέχει να μείνει μαζί μου στο βυθό. Απλά εναλλάσσονται, ώστε να έχουν το νου τους μην ξεχαστώ και μου τελειώσει ο… αέρας». Αναπληρώνει όμως τη μόνιμη παρουσία άλλου αυτοδύτη δίπλα της με το αδιάβροχο MP3 της: «Ακούω δυνατά μουσική, με προτίμηση σε μουσικές χέβι μέταλ και πανκ, οι οποίες με κάνουν να ζωγραφίζω… γρηγορότερα».

Αγαπημένοι της προορισμοί εκτός Βρετανίας είναι η Ερυθρά Θάλασσα, λόγω των χρωμάτων και της πλούσιας ζωής στους κοραλλιογενείς υφάλους, αλλά και η Ελλάδα, στην οποία «η θάλασσα είναι ζεστή και καθαρή και οι άνθρωποι φιλικοί. Ψάρια δεν έχετε πολλά, αλλά μάλλον αυτό είναι γενικότερο φαινόμενο στη Μεσόγειο».

WHO IS WHO

Η Κάρολιν Άπλγιαρντ γεννήθηκε το 1966 και ζει στο Τσεστερφιλντ του Ντάρμπισιρ με τον άντρα και το γάτο τους, τον οποίο έχουν βαφτίσει… «Σκάπα Φλόου». Είναι μέλος του Ocean Artists Society και έχει εκθέσει έργα της στη Βρετανία και τις ΗΠΑ.

Το «φρούριο Ευρώπη»

Ο εμφύλιος πόλεμος που συνεχίζεται στη Λιβύη και η επιδείνωση των συνθηκών ζωής σε πολλές περιοχές της Αφρικής και της Ασίας, έχουν διογκώσει το μεταναστευτικό ρεύμα προς την Ευρώπη. Δύο χώρες, η Γαλλία και η Ιταλία, κατέθεσαν πρόταση προς την Ε.Ε., με την οποία ζητούν τον περιορισμό της ελεύθερης διακίνησης πολιτών που προβλέπει η συνθήκη Σένγκεν, αλλά και την ενίσχυση της ευρωπαϊκής συνοριοφυλακής, της δύναμης Frontex.

Είναι προφανές ότι ο Μπερλουσκόνι και ο Σαρκοζί θεωρούν ότι η ιλιγγιώδης αύξηση των προσφύγων που αναζητούν μια νέα ζωή, αποτελούν απειλή για το «φρούριο Ευρώπη», όπως εκείνοι το φαντάζονται. Ας αναμείνουμε την αντίδραση της Ε.Ε., τόσο ως προς το εύρος των μεταρρυθμίσεων στη συνθήκη, όσο κυρίως επειδή το ίδιο θέμα αφορά άμεσα την Ελλάδα.

Η αθρόα και ανεξέλεγκτη εισροή οικονομικών κυρίως μεταναστών στην Ελλάδα δεν είναι καινούριο φαινόμενο. Η όξυνσή του όμως τα τελευταία χρόνια, δημιουργεί μια σειρά από αλυσιδωτές αντιδράσεις, οι οποίες επηρεάζουν όλο το φάσμα της κοινωνίας μας. Εκείνοι που πολλές φορές διαμαρτύρονται για τους «βρωμιάρηδες μελαψούς», είναι οι ίδιοι που δεν έχουν κανένα πρόβλημα να τους προσλάβουν παράνομα έναντι πινακίου φακής, για να κάνουν τις δουλειές τους.

Στην Ελλάδα, χωρίς κανένα στρατηγικό σχεδιασμό προσπαθούμε να ανακόψουμε τα κύματα προσφύγων με έναν φράχτη στον Έβρο, όπως προσπαθεί κάποιος να κλείσει μια τρύπα σε ένα φράγμα με το δάχτυλό του.

Θα έχει ενδιαφέρον η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής αυτής τραγωδίας, η οποία συμπαρασύρει στο διάβα της τον κοινωνικό ιστό της χώρας μας και προκαλεί  εκρήξεις βίας και μίσους. Διότι επιτέλους οι εταίροι μας στην Ε.Ε. θα αντιληφθούν ότι το ζήτημα αυτό δεν είναι μόνο ελληνικό, είναι πρωτίστως ευρωπαϊκό, κάτι που απέτυχαν να κάνουν οι κυβερνήσεις μας των τελευταίων ετών.

Η μεγαλύτερη διαδικτυακή απάτη όλων των εποχών

Χάκερς υπέκλεψαν προσωπικά δεδομένα 77 εκατομμύριων ανθρώπων από το δίκτυο του Playstation της SONY

Πρωτοφανείς διαστάσεις λαμβάνει η υποκλοπή προσωπικών δεδομένων, μεταξύ των οποίων ονόματα, κωδικοί, διευθύνσεις και πιθανότατα ακόμα και στοιχεία πιστωτικών καρτών, τουλάχιστον 77 εκατομμυρίων ανθρώπων που έχουν λογαριασμό στο ηλεκτρονικό δίκτυο του Playstation. Αν επαληθευτούν οι φόβοι των ειδικών, η υπόθεση αυτή θα αποτελέσει τη μεγαλύτερη διαδικτυακή κλοπή στοιχείων όλων των εποχών και οι επιπτώσεις θα είναι ανυπολόγιστες.

Η Sony έχει αναστείλει τη λειτουργία της διαδικτυακής πλατφόρμας από νωρίς τη Μεγάλη Τετάρτη όταν αντιλήφθηκε ότι άγνωστοι είχαν παραβιάσει τις δικλίδες ασφαλείας, αλλά μόλις χθες και μετά από παλινωδίες ημερών αναγκάστηκε να δημοσιοποιήσει το μέγεθος της υποκλοπής, αφήνοντας ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα.

Ανησυχία και στην Ελλάδα

Μεταξύ των εκατομμυρίων χρηστών της διαδικτυακής πλατφόρμας της Sony υπάρχουν, όπως είναι φυσικό, πολλοί Έλληνες που παίζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια. Η είδηση της υποκλοπής προβληματίζει: «Πριν από μερικές ημέρες, προσπάθησα να μπω στο online δίκτυο του PlayStation3 και διαπίστωσα ότι οι servers δε λειτουργούσαν. Αμέσως κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά, γιατί συνήθως η Sony προειδοποιεί όταν έχει σκοπό να κάνει συντήρηση. Όταν έμαθα για την υποκλοπή των δεδομένων, ανησύχησα γιατί στο δίκτυο υπήρχαν όλα τα στοιχεία μου και αυτά της πιστωτικής μου κάρτας φυσικά. Την ακύρωσα αμέσως, για να είμαι σίγουρος», λέει στον «Ε.Τ.» ο Βασίλης Βέργος, παίκτης ηλεκτρονικών παιχνιδιών.

Τι έφταιξε – ποιος το έκανε

Οι εκτιμήσεις ειδικών ανεβάζουν τα έσοδα της Ιαπωνικής εταιρείας από τη λειτουργία του δικτύου της παιχνιδομηχανής σε τουλάχιστον 500 εκατομμύρια ευρώ ετησίως. Το μείζον θέμα είναι γιατί η Sony καθυστέρησε τόσες ημέρες να αποκαλύψει την πραγματική διάσταση της υποκλοπής, αλλά και γιατί δεν φρόντιζε να κρυπτογραφεί τα δεδομένα, αφήνοντάς τα στην ουσία τελείως απροστάτευτα.

Η φημολογία για το ποιος κρύβεται πίσω από το φιάσκο οργιάζει. Αρκετοί έσπευσαν να κατηγορήσουν τους «Ανώνυμους», μια ομάδα χάκερ που δραστηριοποιείται σε πολιτικές κυρίως κυβερνοεπιθέσεις. Εκπρόσωποί τους όμως αρνήθηκαν οποιαδήποτε σχέση, γεγονός που μάλλον επιβεβαιώνεται από τη μορφή της υποκλοπής που διαφέρει από τις συνήθεις τακτικές των «Ανώνυμων».

Κύριο αίτιο της υποκλοπής είναι τα χαμηλά επίπεδα ασφαλείας των δεδομένων που συλλέγει η Sony, σε συνδυασμό με την πιθανότατη εισβολή χάκερ στον υπολογιστή κάποιου διαχειριστή του συστήματος της εταιρείας. Η Sony δεν έχει αποσαφηνίσει αν θα αποζημιώσει όσους επλήγησαν από τη διακοπή της λειτουργίας της διαδικτυακής πλατφόρμας.

ΒΟΧ

Ποια στοιχεία υποκλάπηκαν

• Όνοματεπώνυμα χρηστών
• Πλήρης ταχυδρομική διεύθυνση
• Λογαριασμός e-mail
• Ημερομηνία γέννησης
• Κωδικοί πρόσβασης
• Πιθανότατα στοιχεία πιστωτικών καρτών

ΒΟΧ

Τι να κάνετε τώρα:

Ακολουθείστε τα ακόλουθα βήματα αν έχετε λογαριασμό στο Playstation Network

• Ελέγξτε τις κινήσεις του τραπεζικού σας λογαριασμού για ύποπτες συναλλαγές.
• Ακυρώστε το συντομότερο τις πιστωτικές κάρτες που έχετε συνδέσει με το λογαριασμό που χρησιμοποιείτε.
• Αλλάξτε κωδικούς πρόσβασης, όταν επανενεργοποιηθεί το σύστημα.

ΒΟΧ

Το χρονολόγιο της υποκλοπής

17-19 Απριλίου: Καταγράφηκε η εισβολή στο δίκτυο της Sony

20 Απριλίου: Το PlayStation Network τίθεται εκτός λειτουργίας

22 Απριλίου: Η εταιρεία αναστέλλει τη λειτουργία της διαδικτυακής πλατφόρμας

26 Απριλίου: Η Sony ανακοινώνει ότι κλάπηκαν στοιχεία εκατομμυρίων χρηστών

27 Απριλίου: H Sony προτρέπει τους χρήστες να ελέγξουν τις κινήσεις των πιστωτικών τους καρτών.

The World of Suzie Wong fanzine

Το fanzine που έβγαζα με δύο φίλους, όταν ήμουν νέος.
Φθινόπωρο 1992 - Χειμώνας 1995
Φωτοτυπία, max. 500 αντίτυπα
Διανομή χέρι-χέρι σε συναυλίες, ή μέσω του Solaris
Λίγα λόγια εδώ: http://www.fanzines.gr/the-world-of-suzie-wong 
Και εδώ: https://www.facebook.com/group.php?gid=154861781203891

Οι σύγχρονοι «άθλιοι»

Πριν λίγες ημέρες, μια γυναίκα βγαίνοντας από το σούπερ μάρκετ, δέχθηκε επίθεση από άλλη, η οποία της έκλεψε τις τσάντες με τα τρόφιμα που μόλις είχε αγοράσει. Άλλος, ως σύγχρονος  Γιάννης Αγιάννης, ο ήρωας των «Αθλίων» του Βίκτορα Ουγκό, μπήκε σε φούρνο και έκλεψε φραντζόλες ψωμιού και γάλα.

Τα περιστατικά είναι πολλά. Τόσο πολλά μάλιστα που αποκτούν πλέον το χαρακτήρα μιας επιδημίας που επεκτείνεται ραγδαία. Δεν μπορεί εύκολα να κατηγορήσει κανείς εκείνον που κλέβει ένα κομμάτι ψωμί για να χορτάσει την πείνα του. Πολύ περισσότερο δε, όταν έχει χάσει το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια, λόγω της καταβαράθρωσης του κοινωνικού ιστού και της παραγωγικής διαδικασίας της οικονομίας, η οποία περιθωριοποιεί και εξαθλιώνει μεγάλες μάζες ανθρώπων.

Δυστυχώς όμως, τίποτα δε φαίνεται να αλλάζει και το πιο ανησυχητικό είναι ότι δε λαμβάνουν το μήνυμα εκείνοι που πρώτοι θα έπρεπε να αντιδράσουν. Την ώρα που η κοινωνία αποσυντίθεται, που ο αγώνας για επιβίωση μέσα σε ένα καθεστώς πλήρους ανομίας γίνεται ολοένα και πιο δύσκολος, οι κάθε λογής κυβερνώντες προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλοι φταίμε για την κατάντια και όλοι -πλην Λακεδαιμονίων- θα πληρώσουμε τα σπασμένα.

Πλέον, εκείνοι που αναρωτιούνται φωναχτά αν το σύστημα που εξέθρεψε τα σημερινά φαινόμενα μετράει τις τελευταίες του μέρες δεν είναι λίγοι, παρά τα όσα λένε τα σκύβαλα της εξουσίας.

Sex in Space: The final frontier

Φήμες ή πραγματικότητα η ερωτική επαφή σε μηδενική βαρύτητα; 

Για δεκαετίες το μυστήριο κέντριζε το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης: Υπήρξαν τελικά ερωτικές επαφές μεταξύ αστροναυτών στο Διάστημα; Η φημολογία, ιδίως μεσούντος του Ψυχρού Πολέμου Ανατολής-Δύσης άφηνε τα σενάρια να αιωρούνται για το ποια υπερδύναμη ήταν… ικανότερη. Ο Βαλέριος Μπογκομόλοφ όμως, αναπληρωτής διευθυντής του Ινστιτούτου Βιοϊατρικής της Μόσχας, το οποίο συνεργάζεται με τη ρωσική αεροδιαστημική υπηρεσία, έβαλε μόλις χθες τέλος στις υποθέσεις, τουλάχιστον από ρωσικής πλευράς. Ο Ρώσος επιστήμονας χαρακτήρισε όλες αυτές τις ιστορίες ως παντελώς αβάσιμες, τόσο από ερευνητικής σκοπιάς όσο, το κυριότερο, λόγω των… ανατομικών δυσχερειών που προκαλεί η έλλειψη βαρύτητας και δεν έχει καταστεί δυνατόν να αντιμετωπιστούν.

Αρκετά χρόνια νωρίτερα και η ΝΑΣΑ είχε διαψεύσει παρόμοιες φήμες και είχε χαρακτηρίσει κάποια δήθεν απόρρητα έγγραφα που είχαν δει το φως της δημοσιότητας ως προϊόν παραχάραξης. Ο Αμερικανός αστροναύτης Άλαν Ποιντέξτερ, ο οποίος έχει συμμετάσχει σε αρκετές αποστολές απορρίπτει κατηγορηματικά τις φήμες, λέγοντας ότι οι σχέσεις του πληρώματος είναι «αυστηρά επαγγελματικές» και δεν υπάρχει περιθώριο για «αισθηματικά παραστρατήματα»: «Δεν έχει ποτέ υπάρξει διαστημικό ειδύλλιο, ούτε καν φλερτ, δεδομένου του φόρτου εργασίας και του αυστηρού κώδικα συμπεριφοράς». 

Έρευνες

Η ρωσική διάψευση, καθώς και ο κανονισμός κόσμιας συμπεριφοράς στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, ο οποίος απαγορεύει τις σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ των αστροναυτών που περνούν περίοδο μέχρι και έξι μηνών σε τροχιά φαίνεται ότι βάζουν… ταφόπλακα στα ροζ σενάρια.

Γεγονός πάντως είναι ότι σχετικές έρευνες με πειραματόζωα σε ελεγχόμενες εργαστηριακές συνθήκες κατέδειξαν ότι οι… γήινες παραδοσιακές ερωτικές στάσεις δεν είναι εφικτές. Ακόμα περισσότερο, η ανάπτυξη των εμβρύων σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας ήταν πιο αργή, τα νεογέννητα παρουσίαζαν προβλήματα προσανατολισμού και ισορροπίας και η κοσμική ακτινοβολία πιθανόν να προκαλέσει τερατογενέσεις ή άλλες επιπλοκές της κύησης.

Για τα διαπλανητικά ταξίδια μεγάλης διάρκειας και τον εποικισμό πλανητών πάντως, η έρευνα της γονιμότητας και της δυνατότητας σεξουαλικής πράξης είναι σημαντική και γι αυτό συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς, προς το παρόν μόνο στη Γη.

2suit

Ο γνωστός συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας Ισαάκ Άσιμοφ είχε περιγράψει το 1973 πως θα ήταν η σεξουαλική πράξη στο Διάστημα, συνδυάζοντας τα επιστημονικά δεδομένα της εποχής με τη φουτουριστική του ματιά. Φαίνεται ότι το έργο του έδωσε την έμπνευση στην ιταλοαμερικανίδα Βάνα Μπόντα να σχεδιάσει το 2suit, ένα διαστημικό σκάφανδρο, στο οποίο χωρούν δύο άτομα, επιτρέποντας τη σεξουαλική πράξη, χωρίς τις… παρενέργειες της έλλειψης βαρύτητας. Η ΝΑΣΑ πάντως δε δέχθηκε την προσφορά της Μπόντα να δοκιμάσει τη στολή σε κάποια επόμενη αποστολή της.

ΒΟΧ

Απέρριψε προσφορά ενός εκ. δολαρίων!

Η ιδέα του διαστημικού έρωτα είναι ίσως το τελευταίο… σεξουαλικό σύνορο και αυτό θέλησε να κατακτήσει εταιρεία παραγωγής ταινιών για ενήλικες. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της εταιρείας διαστημικού τουρισμού Virgin Galactic του σερ Ρίτσαρντ Μπράνσον, η προσφορά ενός εκατομμυρίου δολαρίων για την παραγωγή διαστημικού πορνό σε μηδενική βαρύτητα απορρίφθηκε χωρίς πολλές συζητήσεις.

Ο πικρόχολος μεγιστάνας: Πωλ Άλλεν, η βιογραφία που ταρακούνησε τη Microsoft

Με περιουσία που αγγίζει τα 13,5 δις δολάρια ο Πωλ Άλλεν, συνιδρυτής του κολοσσού της πληροφορικής Microsoft, είναι 57^ος στη λίστα των πιο πλούσιων ανθρώπων παγκοσμίως. Αυτό όμως δεν τον εμποδίζει να είναι παράλληλα και ο… νούμερο 1 εχθρός του έτερου ιδιοκτήτη της εταιρείας, του γνωστού για το φιλανθρωπικό του έργο μεταξύ άλλων, Μπιλ Γκέητς. Αυτό τουλάχιστον φαίνεται στη βιογραφία του που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες, στην οποία αποκαλύπτεται η «μυστική ζωή» του μεγιστάνα, αλλά και οι άγνωστες και ιδιαίτερα αρνητικές πτυχές του χαρακτήρα του Γκέητς.

Όλα ξεκίνησαν το 1975, όταν οι δύο νέοι τότε φοιτητές «συμπλήρωναν πνευματικά ο ένας τον άλλον», όπως είπε σε συνέντευξή του ο Άλλεν. Σύντομα όμως, η σχέση τους άρχισε να επιδεινώνεται και το 1983 ο Άλλεν αποχώρησε από την εταιρεία, με αντάλλαγμα μετοχές της Microsoft. Μέσα σε λίγα χρόνια, η εταιρεία έφτασε να ελέγχει την παγκόσμια αγορά λογισμικού και εφαρμογών ηλεκτρονικών υπολογιστών και η αξία των μετοχών εκτινάχθηκε σε δυσθεώρητα ύψη.

Πολλοί ισχυρίζονται ότι η ψυχρότητα μεταξύ των δύο, η οποία εξελίχθηκε σε ανοιχτή εχθρότητα, οφειλόταν στο γεγονός ότι ο Γκέητς αποπειράθηκε να τον εκπαραθυρώσει από το μετοχολόγιο της εταιρείας ένα χρόνο νωρίτερα, όταν ο Άλλεν έδινε τη δική του μάχη κατά του καρκίνου, από την οποία τελικά βγήκε νικητής.

Από τότε, ο Άλλεν αποφάσισε να το ρίξει στη… ντόλτσε βίτα, πάντα όμως μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Χαρακτηριστικό είναι, σύμφωνα με ρεπορτάζ του έγκυρου περιοδικού Vanity Fair, ότι η φυσιογνωμία του ήταν άγνωστη ακόμα και στους προσκεκλημένους των μεγαλοπρεπών πάρτι που διοργάνωνε σε κάποια από τις θαλαμηγούς του. Η έκδοση όμως της βιογραφίας του επιβεβαίωσε ότι κόλλησε κι αυτός το… μικρόβιο της δημοσιότητας.

Αφοσιωμένος στο μουσικό συγκρότημά του παίζοντας κιθάρα, αλλά και στην υπέργηρη μητέρα του, ο Άλλεν φροντίζει να υλοποιεί όλα τα παιδικά του όνειρα: Αγόρασε την καρέκλα του κάπτεν Κέρκ του Σταρ Τρεκ, αλλά και ένα υπόστεγο στο αεροδρόμιο του Σιατλ των ΗΠΑ, στο οποίο διατηρεί ένα σμήνος αεροσκαφών, από πολεμικά του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, μέχρι υπερσύγχρονα Boeing 757.

Εκκεντρικός ων, ο ζάμπλουτος εισοδηματίας έχει μια έπαυλη στην ίδια πόλη, η οποία καταλαμβάνει μια τεράστια έκταση, μέσα στην οποία υπάρχουν τεχνητές λίμνες, ποτάμια, μέχρι και ένα πλήρως εξοπλισμένο γήπεδο μπάσκετ, άλλου αγαπημένου χόμπι του. Η ιδιαιτερότητα; Στους τοίχους του γηπέδου έχει κρεμάσει την τεράστια συλλογή ιμπρεσιονιστών ζωγράφων, μεταξύ των οποίων αυθεντικά έργα των Ρενουάρ και Μονέ, «απλά για να εμπνέεται στο ζέσταμα», όπως λέει ο ίδιος.

Η ναυαρχίδα του, ανάμεσα στο στόλο θαλαμηγών που διαθέτει είναι το «χταπόδι», με μήκος σχεδόν 130 μέτρων, πλήρωμα 60 ατόμων και ετήσιο κόστος συντήρησης περί τα 10 εκ. ευρώ.

Οι σκιές που βαραίνουν την προσωπική του ζωή δεν είναι λίγες: Κατηγορίες για σεξουαλική κακοποίηση γραμματέων του, εξαφανίζονται εξωδικαστικά, έναντι αντιτίμου εκατομμυρίων, όπως αναφέρουν πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας.

Μέχρι σήμερα, συνεχίζει να σκορπάει εκατομμύρια για να ικανοποιεί τα πανάκριβα γούστα του, αν και πλέον δε θα μπορεί να κρύβεται από τους παπαράτσι και οι αποκαλύψεις του για τον Γκέητς θα θαμπώνουν την εικόνα της Microsoft.

WHO IS WHO

Ο Πωλ Άλλεν γεννήθηκε το 1953 και «μπορεί να αγοράσει ό,τι του περάσει από το μυαλό», όπως γράφει η βιογραφία του. Από το 1983, όταν και εγκατέλειψε τη Microsoft, ασχολείται με την καλοπέρασή του. Ήταν ο άνθρωπος που βρισκόταν πίσω από το τεχνικό μέρος της εταιρείας, όταν ο Γκέητς ήταν το «μυαλό». Έχει δωρίσει σχεδόν 1 δις από την περιουσία του σε αγαθοεργίες. Έχει επιλεγεί από το περιοδικό Time ως μια από τις 100 προσωπικότητες που αλλάζουν τον κόσμο μας, το 2007 και το 2008.  

Η οικονομία είναι, ανόητε

Το 1992, ο τότε υποψήφιος και μετέπειτα πρόεδρος των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον χρησιμοποίησε το σύνθημα «Η οικονομία είναι, ανόητε» κατά την προεκλογική του εκστρατεία, με στόχο να «χτυπήσει» τον πρόεδρο Μπους τον πρεσβύτερο, ο οποίος βασιζόταν στα επιτεύγματα της εξωτερικής του πολιτικής για να πετύχει την επανεκλογή του, τη στιγμή που στο εσωτερικό μέτωπο η ύφεση μάστιζε τους αμερικανούς.

Με το ποσοστό των καταγεγραμμένων ανέργων στην Ελλάδα να ξεπερνά το 14% και οι προβλέψεις για το 2012 να το ανεβάζουν στο 20%, το σύνθημα αυτό είναι πιο επίκαιρο παρά ποτέ. Ακόμα περισσότερο όταν οι δείκτες της καταναλωτικής εμπιστοσύνης, σύμφωνα με το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών κατέρρευσαν σε ιστορικά χαμηλά το τελευταίο τρίμηνο, πέφτοντας στο 27,1%.

Δε χρειάζεται παρά κοινή λογική για να αντιληφθεί κανείς ότι οι αυτές παράμετροι δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα που θα συντελέσει –αργά ή γρήγορα- στην πλήρη κατάρρευση του κοινωνικού ιστού.

Την ίδια ώρα ζούμε ένα θέατρο του παραλόγου. Αντί να συσπειρωθούμε γύρω από μέτρα εξόδου από την κρίση και πρωτοβουλίες ανάπτυξης, μαδάμε τη μαργαρίτα για το τι είπε και τι εννοούσε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, ασχολούμαστε με το αν οι ελλείψεις ειδών πρώτης ανάγκης στα νοσοκομεία είναι πραγματικές, ή απλά κάποιοι πολεμούν τον αρμόδιο υπουργό, όπως ο ίδιος απολογούμενος στα δελτία των 8, στα οποία είναι θαμώνας, ισχυρίζεται.

Όταν όμως ξεσπάσει η λαϊκή αγανάκτηση, κανείς δε θα μπορεί να κρυφτεί πίσω από λεκτικές ακροβασίες.

Διαστημοταξί, ο διάδοχος των διαστημικών λεωφορείων

Στην ιδιωτική πρωτοβουλία στρέφεται πλέον η NASA για την ανάπτυξη του διαδόχου των διαστημικών λεωφορείων. Η αεροδιαστημική υπηρεσία των ΗΠΑ αποφάσισε να χρηματοδοτήσει τέσσερις εταιρείες, οι οποίες θα αναλάβουν να παρουσιάσουν τα «διαστημοταξί», θαλαμίσκους οι οποίοι θα είναι κατάλληλοι να μεταφέρουν αστροναύτες στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Με χρονικό ορίζοντα το 2015, οι ΗΠΑ ευελπιστούν πως θα αποκτήσουν ένα αξιόπιστο αντικαταστάτη των θρυλικών διαστημικών λεωφορείων, τα οποία θα αποσυρθούν μέχρι το τέλος του μήνα και θα διατεθούν σε μουσεία τεχνολογίας και επιστήμης της χώρας. Για την επόμενη τριετία τουλάχιστον, οι ΗΠΑ θα βασίζονται στον πάλαι ποτέ «εχθρό» του Ψυχρού Πολέμου, τη Ρωσία, για τη μεταφορά πληρωμάτων και υλικού από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ.

Η «προίκα»

Οι εταιρείες Blue Origin, Boeing, Sierra Nevada και SpaceX θα «προικοδοτηθούν» με 190 εκατομμύρια ευρώ περίπου, εκ των οποίων τη μερίδα του λέοντος θα πάρει η Boeing, για το πρωτότυπό της CST-100, το οποίο μπορεί να μεταφέρει μέχρι και 7 αστροναύτες, όσους δηλαδή και τα διαστημικά λεωφορεία. Η Sierra Nevada προχωράει στην κατασκευή μιας μικρογραφίας των «λεωφορείων» του παρελθόντος, στο οποίο έχει δώσει την κωδική ονομασία «Κυνηγός Ονείρων». Ο ιδρυτής του Amazon Τζεφ Μπέζος είναι ο άνθρωπος πίσω από το σχέδιο της Blue Origin, για το οποίο λίγα στοιχεία έχουν διαρρεύσει μέχρι στιγμής. Η SpaceX με τη σειρά της είναι ίσως πιο κοντά στο νήμα του τερματισμού σε σύγκριση με τις υπόλοιπες εταιρείες, καθώς το πρωτότυπό της σύστημα, αποτελούμενο από τον πύραυλο Falcon 9 και το θαλαμίσκο Dragon, βρίσκεται στην τελική φάση υλοποίησης.

Το μέλλον

Η σύμπραξη με τον ιδιωτικό τομέα έρευνας και τεχνολογίας ήταν αναπόφευκτη για τη NASA, μετά τις δραστικές περικοπές στο πρόγραμμα χρηματοδότησης από την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Αρκετοί πάντως, ιδίως από το Κογκρέσο, εκφράζουν τις επιφυλάξεις τους, τόσο για το αν η ιδιωτική πρωτοβουλία μπορεί να αντεπεξέλθει με επιτυχία στις προκλήσεις, όσο και για το αν τελικά ο αμερικανός φορολογούμενος θα δει σημαντική διαφορά στην τσέπη του. Άλλες αμερικανικές εταιρείες πάντως που δραστηριοποιούνται στη διαστημική τεχνολογία έχασαν αυτό το γύρο χρηματοδοτήσεων, αλλά καθώς το 2012 θα διατεθούν πολλαπλάσια κονδύλια από τη NASA, πολλοί ελπίζουν ότι θα υπάρξει και ένα κομμάτι από την «πίτα» και γι αυτούς.

Ο ανταγωνισμός

Οι νεότεροι «παίκτες» του διαστημικού μαραθώνιου, όπως η Κίνα, η Ιαπωνία και η Ινδία δε μένουν με σταυρωμένα χέρια. Αντιθέτως χρηματοδοτούν μεγαλεπήβολα σχέδια, για την κατάκτηση της πρωτοβουλίας στην ανάπτυξη των δικών τους συστημάτων, τα οποία θα δώσουν στις χώρες τους την πρωτοκαθεδρία στην καινούρια… πιάτσα των «διαστημοταξί».

Παράλληλα, άλλες ιδιωτικές εταιρείες προχωρούν στην εμπορική αξιοποίηση του Διαστήματος, με τον τουρισμό σε τροχιά να είναι πλέον προ των πυλών. Αν όλα προχωρήσουν χωρίς καθυστερήσεις, πριν το 2020 θα δούμε… μποτιλιάρισμα στα αστέρια, με πληθώρα διαστημικών οχημάτων κάθε τύπου, μεγέθους και χρήσης. 

H διολίσθηση στη βία

Έχουμε πλέον εθιστεί στα κρούσματα τυφλής βίας. Εκτός από τους καθημερινούς σχεδόν προπηλακισμούς πολιτικών και τις αλληλοκατηγόριες για το ποιος κρύβεται πίσω από τα γιαουρτώματα και τις εκτοξεύσεις αυγών, κάθε έκφανση της καθημερινότητας χαρακτηρίζεται από βίαια ξεσπάσματα. 

Στην ουρά στο σούπερ μάρκετ, στις δημόσιες υπηρεσίες, ακόμα και στις ταβέρνες, ο Έλληνας -χωρίς κομματική ταυτότητα- ξεσπάει την οργή του κατά δικαίων και αδίκων, φωνάζοντας ή ακόμα και χειροδικώντας.

Μια κοινωνία στα όριά της, καταφεύγει στο νόμο της ζούγκλας, εκεί όπου ισχυρότερος είναι όποιος έχει βαρύτερο χέρι, ενίοτε με τα απαραίτητα… αξεσουάρ, καδρόνια, πέτρες και ό,τι άλλο υπάρχει πρόχειρο.

Έχουμε εισέλθει στον αστερισμό του «ή εμείς ή οι άλλοι», όπου απέναντί μας είναι ο πιο αδύνατος, εκείνος που λόγω συνθηκών βρίσκεται σε πιο μειονεκτική θέση από εμάς ή απλά έχει διαφορετική άποψη.

Η κατάρρευση των κοινωνικών δομών, την οποία επιτάχυνε η καταστροφική υποταγή στο μοντέλο του Μνημονίου και η αποθέωση του ατομισμού, ο καθένας δηλαδή που κοιτάει την πάρτη του μάς έχουν οδηγήσει σε ένα αδιέξοδο, σε έναν κατήφορο χωρίς τέλος.

Η γενικευμένη ανομία και η ατιμωρησία που επικρατεί, την οποία άμεσα ή έμμεσα επιτρέπει το κράτος και οι θεσμοί του, είναι χαρακτηριστική: Βία δεν είναι μόνο ένας κεσές γιαούρτι προς κάποιον πολιτικό, βία είναι το τσεκούρωμα των συντάξεων, βία είναι το άδικο φορολογικό σύστημα, βία εν τέλει είναι η άθλια κατάντια της δημόσιας Υγείας και της Παιδείας.

Η νέα γενιά μεγαλώνει μέσα σε ένα σχεδόν πολεμικό κλίμα: Όταν βλέπει ότι δεν υπάρχει καμία προοπτική για τα υποθηκευμένα όνειρά της και οι «έξυπνοι» πάντα βρίσκουν τρόπο να βγαίνουν από πάνω, δε θα πρέπει να μας εκπλήσσει που ξεσπάει με αυτό τον τρόπο. Δεν είναι μόνο οι νέοι όμως.

Σήμερα καταφεύγουν στη βία ακόμα και άνθρωποι που άλλες εποχές θα ονομάζαμε «νοικοκυραίους», με την όχι αρνητική χροιά της έννοιας.

Γιατί πιστεύουν ότι μόνο έτσι θα βρουν το δίκιο τους, ή τουλάχιστον θα εκτονώσουν τη συσσωρευμένη οργή τους.

Και αυτός είναι ο χειρότερος οιωνός για εκείνα που έρχονται.

To graffiti είναι του banksy, link για περισσότερα: http://www.banksy.co.uk/

99 χρόνια από τη βύθιση του Τιτανικού: Ο μύθος, η αλήθεια και τα άγνωστα στοιχεία

Τιτανικός: Είναι ίσως το πιο διάσημο ναυάγιο σε όλο τον κόσμο. Έχει πρωταγωνιστήσει σε 20 τουλάχιστον κινηματογραφικές παραγωγές, έχουν γραφτεί εκατοντάδες βιβλία με την ιστορία του και ακόμα και σήμερα αποκαλύπτονται νέα στοιχεία που προσθέτουν πινελιές στον καμβά της τραγωδίας. Ακόμα και θεωρίες συνομωσίας έχουν κατά καιρούς δει το φως της δημοσιότητας, με πιο χαρακτηριστική την υπόθεση ότι δε… βούλιαξε ο Τιτανικός, αλλά ένα άλλο υπερωκεάνιο της ίδιας εταιρείας, ο «Ολυμπιακός», το Olympic, για να καρπωθεί η πλοικτήτρια την κολοσσιαία αποζημίωση των ασφαλιστικών εταιρειών.

Πέρασαν 99 χρόνια από τη δραματική εκείνη νύχτα της 14^ης προς τη 15^η Απριλίου, όταν το πολυτελές ποντοπόρο επιβατηγό πλοίο συνάντησε τη νέμεσή του στο παρθενικό του ταξίδι. Με τη μορφή ενός παγόβουνου που έσκισε τα σωθικά του και το καταπόντισε στον πυθμένα της θάλασσας του Βόρειου Ατλαντικού Ωκεανού σε βάθος περίπου 4 χιλιομέτρων, παρασέρνοντας μαζί του 1.517 επιβάτες και πλήρωμα από το σύνολο των 2.223 ανθρώπων που ταξίδευαν από το Σαουθάμπτον της Βρετανίας στη Νέα Υόρκη, ο Τιτανικός έγινε η πιο πολύνεκρη ναυτική τραγωδία της εποχής.

Ο Τιτανικός όχι άδικα χαρακτηρίστηκε ως το πιο πολυτελές υπερωκεάνιο που είχε ναυπηγηθεί μέχρι τότε. Εκτός των τυπικών ανέσεων, ο κατάλογος περιλάμβανε επίσης πισίνες, χαμάμ, οκταμελή ορχήστρα και πληθώρα άλλων παροχών, ιδίως στους επιβάτες της πρώτης θέσης. Χαρακτηριστικό είναι ότι η πρώτη σουίτα κόστιζε 4.500 δολάρια, όταν ένα σπίτι την ίδια εποχή κόστιζε περίπου 1.000. Όσοι ταξίδεψαν στην τρίτη θέση, πλήρωσαν 36 δολάρια για απλή μετάβαση στη Νέα Υόρκη.

Το ιστορικό της τραγωδίας

Στις 10 Απριλίου του 1912, χιλιάδες άνθρωποι συνέρρευσαν στις αποβάθρες του Σαουθάμπτον να δουν το μεγαλοπρεπές πλοίο να σαλπάρει για το πενθήμερο παρθενικό του ταξίδι. Οι επιβάτες και το πλήρωμα, κρεμασμένοι σαν τσαμπιά από τις κουπαστές αποχαιρετούσαν, χωρίς να το ξέρουν για τελευταία φορά, συγγενείς και φίλους. Πριν χαράξει ρότα για τη Νέα Υόρκη, το υπερωκεάνιο έδεσε στο Χερβούργο της Γαλλίας και το Κουινστάουν στην Ιρλανδία για να παραλάβει τους τελευταίους ταξιδιώτες.

Το βράδι της Κυριακής 14 Απριλίου, ο ουρανός ήταν σκοτεινός, χωρίς φεγγάρι. Η θάλασσα ήταν ήρεμη και ο Τιτανικός ταξίδευε άνετα με ταχύτητα 20 περίπου κόμβων, καθώς βρισκόταν σε απόσταση περίπου 650 χιλιομέτρων από τις ακτές του Καναδά. Ξαφνικά, οι κραυγές της βάρδιας έσκισαν τον παφλασμό των κυμάτων: «Παγόβουνο μπροστά!». Παρά τις απέλπιδες προσπάθειες να αλλάξουν την πορεία του Τιτανικού, ο ανατριχιαστικός ήχος του συρσίματος της πλευράς του στο τεράστιο όγκο πάγου, ο οποίος έμοιαζε με εξαόροφη πολυκατοικία πάνω στο νερό, έδειξε ότι η σύγκρουση ήταν αναπόφευκτη και οι συνέπειές της τραγικές.

Η ώρα ήταν 11 και 40. Οι μαρκόνηδες του πλοίου, οι χειριστές δηλαδή του τηλέγραφου άρχισαν να στέλνουν SOS προς κάθε κατεύθυνση. Ο καπετάνιος Σμιθ έδωσε εντολή να ετοιμαστούν οι σωσίβιες λέμβοι. Σύντομα, οι επιβάτες και το πλήρωμα κατάλαβαν ότι το «αβύθιστο», όπως χαρακτηριζόταν, πλοίο θα χανόταν. Σκηνές αλλοφροσύνης ακολούθησαν. Οι επιβάτες της τρίτης θέσης, εγκλωβισμένοι στα κατώτερα καταστρώματα του πλοίου περίμεναν μάταια την άδεια να ανέβουν. Οι βάρκες δεν ήταν αρκετές για όλους, παρά το ότι ήταν περισσότερες από όσες όριζαν οι κανονισμοί του Βρετανικού Ναυαρχείου.

Στις 2 και 20 μετά τα μεσάνυχτα όλα είχαν τελειώσει. Όσοι δεν είχαν καταφέρει να επιβιβαστούν στις βάρκες είτε παρασύρθηκαν στην άβυσσο, είτε πέθαναν από υποθερμία, μέσα σε ελάχιστο χρόνο, καθώς η θερμοκρασία της θάλασσας άγγιζε τους 0 βαθμούς.

Στις 4 και 10 τα ξημερώματα το ατμόπλοιο «Καρπάθια», που είχε λάβει το δραματικό σήμα σωτηρίας άρχισε την περισυλλογή των επιζώντων και των νεκρών που επέπλεαν ακόμα ανάμεσα στα συντρίμμια που άφησε πίσω του το ναυάγιο. Όταν έφτασε στη Νέα Υόρκη στις 18 Απριλίου, ένα βουβό πλήθος περίμενε στην προκυμαία. Η είδηση κυκλοφόρησε αστραπιαία, το ίδιο και οι δραματικές ιστορίες των επιζώντων. Από εκεί ξεκίνησε ο μύθος του Τιτανικού, πολλές φορές μπλέκοντας την αλήθεια με τερατολογίες και διατηρώντας για 100 σχεδόν χρόνια αμείωτο το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης.

ΒΟΧ 1

Η ανακάλυψη του ναυαγίου

Η ανακάλυψη του ναυαγίου οφείλεται στις… μυστικές υπηρεσίες του πολεμικού ναυτικού των ΗΠΑ, καθώς εκείνες ήταν που χρηματοδότησαν και υποστήριξαν με τεχνικά μέσα την αποστολή του διάσημου εξερευνητή Ρόμπερτ Μπάλαρντ. Η αναζήτηση μάλιστα του Τιτανικού ήταν ένα… πάρεργο, καθώς στόχος της αποστολής του ήταν ο εντοπισμός δύο πυρηνοκίνητων υποβρυχίων που είχαν χαθεί στην ίδια περιοχή τη δεκαετία του ΄60.

Την 1η Σεπτεμβρίου του 1985, οι κάμερες στο τηλεχειριζόμενο υποβρύχιο έστειλαν στην επιφάνεια τις πρώτες εικόνες του Τιτανικού, από τη στιγμή που χάθηκε εκείνη τη σκοτεινή νύχτα του 1912. Από τότε, πολλές ακόμα αποστολές έχουν πραγματοποιηθεί, φέρνοντας περισσότερα από 5.000 αντικείμενα από το ναυάγιο, από πορσελάνινα πιάτα, μέχρι σόλες παπουτσιών των άτυχων επιβατών. Σήμερα, η διάβρωση και η κακή κατάσταση του ναυαγίου, το οποίο είναι κομμένο σε δύο κομμάτια,  βάζουν τις τελευταίες πινελιές στην ιστορία του και υπό αυτές τις συνθήκες σε 100 περίπου χρόνια το μόνο που θα απομένει από το άλλοτε  μεγαλοπρεπές πλοίο θα είναι ένας σωρός σκουριάς.

ΒΟΧ 2

Οι άγνωστες ιστορίες και οι φήμες

Προέβλεψε το τέλος του

Ο συγγραφέας Ουίλιαμ Στεντ, ο οποίος χάθηκε με τον Τιτανικό είχε… προβλέψει σε δύο βιβλία του το ναυάγιο, με ανατριχιαστική ακρίβεια. Σε μυθιστόρημα του 1886 είχε περιγράψει ένα πολύνεκρο ναυάγιο στον Ατλαντικό, ενώ σε άλλο έργο του 1892 έγραψε για το ναυάγιο ενός πλοίου που προσέκρουσε σε παγόβουνο.

Η κατάρα του Τιτανικού

Ακόμα και σήμερα, πολλοί πιστεύουν ότι ο Τιτανικός ήταν καταραμένος, επειδή δεν είχε «βαπτιστεί», όπως συνηθίζεται για κάθε νέο πλοίο που καθελκύεται. Ακόμα περισσότερο, κάποιοι ισχυρίζονται ότι οι προτεστάντες του Μπέλφαστ όπου ναυπηγήθηκε το πλοίο, λόγω του άσβεστου μίσους για τους καθολικούς είχαν δώσει μια μυστικιστική κωδική ονομασία, η οποία αντικατόπτριζε την απέχθειά τους για τον Πάπα. Άλλος ένας λόγος δηλαδή για «κατάρα», σύμφωνα με τους καθολικούς.

Το ναυάγιο του Τιτάνα

Το 1898 ο συγγραφέας Μόργκαν Ρόμπερτσον έγραψε μια νουβέλα για το ναυάγιο του «Τιτάνα», ενός πλοίου που χαρακτηριζόταν και εκείνο «αβύθιστο» και το οποίο τιμωρήθηκε για την ύβρη του.

Το άσπρο φάντασμα της καταστροφής

Ένα περιοδικό εκλαϊκευμένης επιστήμης που κυκλοφόρησε τις μέρες του ναυαγίου περιέγραφε με λεπτομέρειες που ανατριχιάζουν το πολύνεκρο ναυάγιο ενός πλοίου που ερχόταν από την Ευρώπη, σε ένα άρθρο με τίτλο «το άσπρο φάντασμα της καταστροφής». Με δεδομένο ότι το περιοδικό είχε εκτυπωθεί πριν το ναυάγιο του Τιτανικού, πολλοί πιστεύουν ότι η ιστορία αυτή ήταν ένας μακάβριος προπομπός της πραγματικότητας.

ΒΟΧ 3

Η τελευταία μάρτυρας της τραγωδίας

Η Ελίζαμπεθ Ντιν ήταν μόλις δύο μηνών, όταν ναυάγησε ο Τιτανικός. Αν και ο πατέρας της χάθηκε στα κύματα, η ίδια σώθηκε με τη μητέρα και το δίχρονο αδελφό της και ήταν η τελευταία επιζήσασα της τραγωδίας. Πέθανε στις 31 Μαΐου του 2009, σε ηλικία 97 ετών. Συμπτωματικό ή όχι, 100 χρόνια νωρίτερα, στις 31 Μαΐου του 1909, είχαν αρχίσει οι εργασίες ναυπήγησης του Τιτανικού.Ο αδελφός της Μπέρτραμ, πέθανε το βράδι της 14^ης Απριλίου του 1992, ακριβώς 80 χρόνια μετά τη μοιραία πρόσκρουση στο παγόβουνο. Άλλη μια μακάβρια σύμπτωση. 

ΒΟΧ 4

Τα «αδέλφια» του Τιτανικού

Ο Τιτανικός είχε δύο αδέλφια, δύο πανομοιότυπα πλοία που αποτελούσαν το καμάρι της ναυτιλιακής εταιρείας «Άσπρο Αστέρι», τον «Ολυμπιακό», (Olympic) και τον «Βρετανικό» (Britannic). Η σταδιοδρομία του «Ολυμπιακού» ήταν λιγότερο περιπετειώδης, αν και εξίσου μυθιστορηματική με εκείνη του τραγικού ναυαγίου. Χρησιμοποιήθηκε ως οπλιταγωγό κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, έκανε αρκετά ταξίδια μεταξύ Παλιού και Νέου Κόσμου, δρομολογήθηκε σε εμπορικούς πλόες τη δεκαετία του ΄20 και τελικά αποσύρθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1930, όταν και πουλήθηκε για παλιοσίδερα. 

Ο «Βρετανικός» έχει από την πλευρά του μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία, με ελληνική διάσταση: Χρησιμοποιήθηκε από τους συμμάχους της Αντάντ κατά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο ως νοσοκομειακό πλοίο μεταφέροντας τραυματίες από το μέτωπο των Δαρδανελλίων μέσω Λήμνου και το 1916 βυθίστηκε ανάμεσα στην Κέα και τη Μακρόνησο, το πιθανότερο λόγω πρόσκρουσης σε νάρκη, κατ’ άλλους λόγω τορπιλισμού από γερμανικό υποβρύχιο. Μόνο 30 άτομα χάθηκαν μαζί του, ενώ 1050 περίπου σώθηκαν. Έμεινε στη λήθη για δεκαετίες, μέχρι τη στιγμή που το ανακάλυψε ο διάσημος Γάλλος θαλάσσιος εξερευνητής Ζακ-Ιβ Κουστό το 1975. Βρίσκεται σε βάθος 120 περίπου μέτρων και τα τελευταία χρόνια τολμηροί και έμπειροι αυτοδύτες το επισκέπτονται αρκετά συχνά για να μάθουν περισσότερα για τον «αδελφό» του Τιτανικού και να το κινηματογραφήσουν.

ΒΟΧ 5

Τα πιο πολύνεκρα ναυάγια του Κόσμου

Αν και ο Τιτανικός έχει το θλιβερό «προνόμιο» να είναι το πιο διάσημο ναυάγιο, δεν είναι σε καμία περίπτωση το πιο πολύνεκρο.

Παρατίθενται τα ναυάγια με το μεγαλύτερο αριθμό θυμάτων:

Βίλχελμ Γκούστλοφ, 9.000 νεκροί, 1945

Γκόγια, 7.000 νεκροί, 1945

Καπ Αρκόνα 4.500 νεκροί, 1945

Όρια*, 4.000 νεκροί, 1944

Γκενεράλ Φον Στόιμπεν, 3.500 νεκροί, 1945

Τιτανικός, 1517 νεκροί, 1912

* Το Όρια, έμφορτο Ιταλών αιχμαλώτων, βυθίστηκε στη βραχονησίδα Γαϊδουρονήσι (Πάτροκλος), κοντά στο Σούνιο, λόγω λάθους ναυσιπλοΐας.

Μαύρα γενέθλια, περιμένοντας τους βαρβάρους

Σε λίγες μέρες, στις 3 Μαΐου, θα έχουμε γενέθλια. Μαύρα γενέθλια, για την ακρίβεια. Κλείνουμε ένα χρόνο από την υπογραφή του Μνημονίου, τις επιπτώσεις του οποίου βιώνουμε καθημερινά όλοι μας. Πέρα από τις απόπειρες «κύκλων», εντός και εκτός, να μας το παρουσιάσουν ως «μόνη ελπίδα σωτηρίας», ή «αιτία για όλα τα δεινά», ας κάνουμε ένα βήμα πίσω και ας δούμε που βρισκόμαστε σήμερα. 

Η δραματική επιδείνωση της πραγματικής οικονομίας, το σάπιο μοντέλο του κρατικοδίαιτου ιδρυματισμού, η αποσύνθεση της δημόσιας Υγείας και Παιδείας, συνεχίζονται με τον ίδιο ρυθμό, σαν να μην πέρασε μια μέρα.

Κάποιοι προσποιούνται ότι δεν έχουμε χρεοκοπήσει και ακούμε κάθε τόσο να μας βάζουν όλους στο ίδιο σακί. Η τακτική αυτή, η λεγόμενη της «συλλογικής ευθύνης» ένα στόχο έχει: Να μας κάνει όλους εν δυνάμει ένοχους και στο τέλος να γλυτώσουν οι πραγματικοί υπαίτιοι.

Οι περίφημες «διαρθρωτικές αλλαγές» έχουν καταντήσει μια κενή νοήματος λεκτική ακροβασία. Ο εξορθολογισμός της φορολογίας και η πάταξη της φοροδιαφυγής είναι τα πιο σύντομα ανέκδοτα. Ο έλεγχος στις αγορές για τα φαινόμενα αισχροκέρδειας είναι για το θεαθήναι μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες.

Την ίδια στιγμή, δε βλέπουμε κανένα κίνητρο για την αύξηση της παραγωγικότητας και δεν ακούμε καμία ρεαλιστική πρόταση για βιώσιμη εναλλακτική λύση.

Απλά, περιμένουμε τους βαρβάρους, να μας πάρουν το κεφάλι. 

Δελφίνια: Από τις τοιχογραφίες της Σαντορίνης και τις θάλασσες, στα… ενυδρεία

Ευρωπαϊκή πλέον διάσταση λαμβάνει η αντιπαράθεση οικολογικών οργανώσεων με ιδιοκτήτες ενυδρείων και ζωολογικών πάρκων που φιλοξενούν θαλάσσια θηλαστικά, όπως δελφίνια και θαλάσσιους λέοντες. Ο επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το περιβάλλον κ. Γιάνεζ Ποτότσνικ μιλώντας στον «Ε.Τ.» τόνισε ότι «πρωταρχικής σημασίας για την Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί η προστασία των δελφινιών, καθώς απαγορεύεται ρητά η θανάτωση, η αιχμαλωσία, αλλά και η πώληση ή ανταλλαγή για εμπορικούς σκοπούς των άγριων ζώων που αιχμαλωτίζονται». 

Ο Έλληνας ευρωβουλευτής του κόμματος των Οικολόγων Πράσινων κ. Μιχάλης Τρεμόπουλος, εκφράζει την ικανοποίησή του για τη θέση του κ. Ποτότσνικ και σημειώνει: «Είναι σημαντικό ότι ο Επίτροπος Περιβάλλοντος αποδέχτηκε ότι η εμπορική χρήση δελφινιών σε δελφινάρια ή ζωολογικούς κήπους είναι αντίθετη στην ευρωπαϊκή νομοθεσία. Γι αυτό και εκτιμήσαμε ότι η απάντηση αυτή είναι η αρχή του τέλους για τα δελφινάρια. Θεωρήσαμε ως δεδομένο ότι για ζώα όπως τα δελφίνια και τα άλλα κητώδη, η εκπλήρωση των απαιτήσεων της Οδηγίας 1999/22, δηλαδή να διασφαλίζουν οι ζωολογικοί κήποι διαβίωση σε κατάλληλο περιβάλλον, δεν είναι πρακτικά εφικτή. Γι αυτό και ζητήσαμε από την Κομισιόν να εξετάσει τη θέσπιση ευρωπαϊκής νομοθεσίας για την απαγόρευση της αιχμαλωσίας κητωδών και της χρήσης τους σε παραστάσεις, όπως και την πλήρη απαγόρευση της εμπορίας τους».

Από την Ιστορία στα… ενυδρεία

Τοιχογραφίες στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης, αλλά και στην Κνωσό της Κρήτης απεικονίζουν σκηνές με δελφίνια, γεγονός που καταδεικνύει την άρρηκτη σχέση του θαλάσσιου θηλαστικού με τον άνθρωπο εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Σήμερα όμως, λόγω της μόλυνσης, της υπεραλίευσης, της χρήσης ηχοβολιστικών συσκευών που εντείνουν το πρόβλημα της ηχορρύπανσης στη θάλασσα και άλλων ανθρωπογενών κυρίως παραγόντων που παρενοχλούν τα ζώα, ο πληθυσμός των δελφινιών μειώνεται συνεχώς, με αποτέλεσμα λίγοι να έχουν την ευκαιρία να τα δουν στο φυσικό τους περιβάλλον. Μόλις χθες, τρία ακόμα δελφίνια εντοπίστηκαν νεκρά στη Ρόδο, προβληματίζοντας τους ειδικούς για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έχασαν τη ζωή τους, αλλά και για τα αυξανόμενα κρούσματα θανάτου των θηλαστικών.

«Αντίδοτο» σε αυτό το φαινόμενο αποτελούν οι ζωολογικοί κήποι, κάποιοι από τους οποίους μεταξύ των άλλων ζώων που φιλοξενούν σε συνθήκες αιχμαλωσίας, διαθέτουν ενυδρεία και δελφινάρια. Σε πολλά από αυτά, υπάρχουν δελφίνια και άλλα θηλαστικά, τα οποία συναρπάζουν μικρούς και μεγάλους με την ευφυΐα και την ικανότητά τους να εκτελούν περίτεχνα ακροβατικά και άλλες φιγούρες.

Πόσο σωστό όμως είναι να κρατούνται στον εκ των πραγμάτων περιορισμένο χώρο ενός ενυδρείου, ζώα όπως τα δελφίνια που έχουν μάθει να κινούνται στα πελάγη, διανύοντας αποστάσεις μέχρι και 100 χιλιομέτρων καθημερινά; Πρώτος σε αυτό το ερώτημα είχε απαντήσει ο διάσημος Γάλλος ωκεανογράφος Ζακ-Υβ Κουστώ, λέγοντας ότι «τα ενυδρεία, όσο άρτια και αν είναι δε μπορούν να αναπαραστήσουν τις συνθήκες του φυσικού περιβάλλοντος του ανοιχτού Πελάγους και όσα δελφίνια αναγκάζονται να περιοριστούν σε αυτά δεν είναι ευτυχισμένα».

Η άλλη όψη

Από την άλλη πλευρά όμως, τα ενυδρεία σήμερα είναι ίσως η μόνη ευκαιρία για τους περισσότερους να δουν από κοντά ένα δελφίνι. Ιδίως για τα παιδιά, η «ζωντανή» επικοινωνία με τα θαλάσσια αυτά θηλαστικά είναι μια συναρπαστική εμπειρία ζωής, αλλά και μάθημα για την προστασία του περιβάλλοντος, όπως χαρακτηριστικά τονίζει ο δημιουργός και διευθυντής του Αττικού Πάρκου κ. Ζαν-Ζακ Λεσουέρ: «Μικροί και μεγάλοι θεατές έχουν την ευκαιρία να μάθουν πολλά χρήσιμα στοιχεία, όπως ότι τα σκουπίδια που τόσο απερίσκεπτα πετάμε στη θάλασσα μπορούν να αποτελέσουν θανάσιμες παγίδες για τα θαλάσσια θηλαστικά».

Πρόσφατα, οικολογικές οργανώσεις και πολίτες κατέθεσαν αίτηση ασφαλιστικών μέτρων ώστε να διακοπεί η παράσταση των δελφινιών στο Αττικό Πάρκο, με βασικό επιχείρημα πως οι συνθήκες διαβίωσής τους δεν είναι κατάλληλες. Ως αποτέλεσμα, διακόπηκε η παράσταση των δελφινιών και κατατέθηκε από τους υπευθύνους του Αττικού Πάρκου αίτημα ανάκλησης της απόφασης. Μέχρι να εκδικαστεί η υπόθεση τον Ιούλιο, η παράσταση έχει ανασταλεί, εκτός και αν υπάρξει νωρίτερα ανάκληση. «Τώρα, όσοι προσέρχονται στο Αττικό Πάρκο μπορούν να παρακολουθήσουν τους θαλάσσιους λέοντες και να δουν τα δελφίνια να κολυμπούν, όχι όμως σε δράση», σημειώνει ο κ. Λεσουέρ. 

Ο κ. Λεσουέρ επισημαίνει επίσης ότι «οι πισίνες όπου φιλοξενούνται τα δελφίνια διαθέτουν σύστημα καθαρισμού με όζον, έχουν 6 μέτρα βάθος και πληρούν όλες τις αυστηρές προϋποθέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ζωολογικών Πάρκων και Ενυδρείων» και τονίζει ότι τα δελφίνια που κολυμπούν στις πισίνες του Πάρκου «είναι θηλαστικά 2^ης και 3^ης γενιάς τα οποία γεννήθηκαν σε θαλάσσια πάρκα και φιλοξενούνται προσωρινά μέχρι να ανακατασκευαστεί το Εθνικό Θαλάσσιο Μουσείο της Λιθουανίας».

 «Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι αποφασισμένη να εφαρμόσει τη νομοθεσία. Η παρουσία δελφινιών σε ενυδρεία και δελφινάρια ελέγχεται αυστηρά. Η εισαγωγή δελφινιών που έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει σε συνθήκες αιχμαλωσίας μπορεί να επιτραπεί μόνο υπό αυστηρές προδιαγραφές και ο χώρος στον οποίο θα φιλοξενηθούν θα πρέπει να πληροί όλες τις προβλεπόμενες προϋποθέσεις», δήλωσε στον «Ε.Τ.» ο επίτροπος περιβάλλοντος της Ε.Ε. κ. Ποτότσνικ.

Ο κ. Τρεμόπουλος από την πλευρά του εξηγεί στον «Ε.Τ.» ότι «τώρα είναι η σειρά της ελληνικής πολιτείας να πάρει το ταχύτερο τα αναγκαία μέτρα, ώστε να πάψουν να κρατούνται αιχμάλωτα δελφίνια και να απαγορευθεί πλήρως η αιχμαλωσία τέτοιων ζώων. Ελπίζω σύντομα να βλέπουμε δελφίνια μόνο στις θάλασσες, σύμβολα ελευθερίας και αρμονικής συνύπαρξης ανθρώπου και φύσης».

Γνωρίζετε ότι…

53% των δελφινιών που αιχμαλωτίζονται, πεθαίνουν μέσα σε τρεις μήνες

45 χρόνια η ηλικία που φθάνουν τα δελφίνια στο φυσικό τους περιβάλλον

5 χρόνια επιζούν κατά μέσο όρο σε αιχμαλωσία

42% το ποσοστό θνησιμότητας των νεογέννητων δελφινιών σε αιχμαλωσία

100 χιλιόμετρα την ημέρα διανύουν τα δελφίνια στο Πέλαγος

Στο φως τα άγνωστα αρχεία του FBI για τους εξωγήινους

Μπορεί να είναι απλά σύμπτωση, αλλά οι θιασώτες των θεωριών συνομωσίας μπορούν να αισθάνονται δικαιωμένοι, καθώς το FBI έδωσε στη δημοσιότητα μέσω της ιστοσελίδας http://vault.fbi.gov/ εκατοντάδες απόρρητες αναφορές σχετικές με τις έρευνες για την ύπαρξη UFO, δηλαδή ιπτάμενων αντικειμένων άγνωστης ταυτότητας. 

Η υπόθεση που ξεχωρίζει είναι το μυστήριο του Ρόσγουελ στο Νέο Μεξικό των ΗΠΑ, σύμφωνα με το οποίο ιπτάμενοι δίσκοι και εξωγήινοι βρέθηκαν στην έρημο το 1947, δίνοντας έτσι το έναυσμα για χιλιάδες υποθέσεις.

Σύμφωνα με την επίσημη αναφορά, το FBI σημείωσε ότι βρέθηκαν τρεις ιπτάμενοι δίσκοι και εννέα εξωγήινοι. Ακόμα και σήμερα όμως, πολύτιμα στοιχεία που βρίσκονταν στην αναφορά είναι ακόμα λογοκριμένα. Αν και στην αρχή η πολεμική αεροπορία των ΗΠΑ ανακοίνωσε επίσημα ότι εντόπισε τα συντρίμμια ιπτάμενων δίσκων, στη συνέχεια αναγκάστηκε να ανασκευάσει, ισχυριζόμενο ότι τα ευρήματα ανήκαν σε μετεωρολογικό μπαλόνι. 

Πολλοί πιστεύουν ότι η ύπαρξη εξωγήινων είναι εξαιρετικά πιθανή και πολλά στοιχεία κρύβονται εσκεμμένα, ώστε να μην προκληθεί πανικός στην παγκόσμια κοινή γνώμη. Η δημοσιοποίηση των φακέλων του Ρόσγουελ πάντως αναζωπυρώνει το ενδιαφέρον των μελετητών και ιδίως εκείνων που θεωρούν ότι οι κυβερνήσεις αποκρύπτουν την πραγματικότητα. 

Γιούρι Γκαγκάριν – ο πρώτος άνθρωπος που ταξίδεψε στο Διάστημα

Σήμερα συμπληρώνονται 50 χρόνια από την εκτόξευση του Βοστόκ 1 σε τροχιά γύρω από τη Γη.

Στις 12 Απριλίου 1961, στο απόγειο του Ψυχρού Πολέμου μεταξύ των ΗΠΑ και της τότε Σοβιετικής Ένωσης, μια είδηση έκανε το γύρο του κόσμου: Ένας 27χρονος Ρώσος κοσμοναύτης, το όνομα του οποίου έμεινε στην Ιστορία, ο Γιούρι Γκαγκάριν, έγινε ο πρώτος άνθρωπος που ξέφυγε από τα βαρυτικά δεσμά της Γης και βρέθηκε σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας με το Βοστόκ 1, μια σφαιρική διαστημική κάψουλα, το όνομα της οποίας σημαίνει «Ανατολή».

Το επίτευγμα για τα δεδομένα της εποχής ήταν τεράστιο και οι Σοβιετικοί έσπευσαν να το αξιοποιήσουν ως μια μεγάλη επιτυχία που αντικατόπτριζε την υπεροχή της αεροδιαστημικής τους υπηρεσίας σε σύγκριση με τη NASA των ΗΠΑ, στην κούρσα για το υπέρτατο τρόπαιο, την κατάκτηση της Σελήνης.

Το ιστορικό της εκτόξευσης

Μετά από πυρετώδεις προετοιμασίες ετών και σχολαστική εκπαίδευση των υποψηφίων κοσμοναυτών, επιλέχθηκε τελικά ο Γκαγκάριν, τόσο λόγω των ικανοτήτων του, όσο και επειδή είχε ύψος 1,57 μέτρα, γεγονός που του επέτρεπε να χωρέσει σχετικά άνετα στο Βοστόκ 1. Οι διάφορες εξετάσεις, στις οποίες υποβλήθηκαν οι υποψήφιοι, κατέδειξαν ότι ο Γκαγκάριν είχε τόσο τις γνώσεις και τις ικανότητες, όσο και την ψυχοσύνθεση που τον καθιστούσαν ιδανική επιλογή για την αποστολή. Οι δυσκολίες τεράστιες και οι αμφιβολίες για το αν το εγχείρημα θα στεφόταν από επιτυχία μεγάλες.

Στις 5:30 τα ξημερώματα της 12^ης Απριλίου, όλα ήταν έτοιμα για την εκτόξευση. Ο Γκαγκάριν πήρε το πρωινό του και στις 7:10 κάθισε στο στενό κάθισμα της διαστημικής κάψουλας. Λίγη ώρα αργότερα, ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση και ο φαινομενικά ήρεμος Ρώσος κοσμοναύτης ξεκίνησε το ταξίδι του λέγοντας «Φύγαμε!». Επειδή οι επιπτώσεις της διαστημικής πτήσης ήταν εν πολλοίς άγνωστες, οι Ρώσοι επιστήμονες αποφάσισαν να κατευθύνουν το Βοστόκ από τη Γη. Το ταξίδι διάρκεσε 108 λεπτά, από τη στιγμή της εκτόξευσης, μέχρι την επιστροφή του στη Γη.

Ο Γκαγκάριν έγινε δεκτός με τιμές ήρωα και περιόδευσε σε όλο σχεδόν τον κόσμο, μιλώντας για το κατόρθωμά του. Στις 27 Μαρτίου 1968 ο πρώτος άνθρωπος που είδε τη Γη από το Διάστημα σκοτώθηκε σε αεροπορικό ατύχημα.

ΒΟΧ 1 - Το ρεκόρ και η αλήθεια

Οι Σοβιετικοί ισχυρίζονταν ότι ο Γιούρι Γκαγκάριν προσγειώθηκε μαζί με το Βοστόκ στη στέπα του Καζακστάν. Αρκετά χρόνια αργότερα όμως, παραδέχθηκαν ότι ο Ρώσος κοσμοναύτης έπεσε με αλεξίπτωτο από ύψος 7 χιλιομέτρων, καθώς η πρόσκρουση του Βοστόκ στη Γη θα ήταν θανατηφόρα για τον ίδιο. Δύο χωρικοί ήταν οι πρώτοι που τον είδαν όταν πάτησε στη Γη. «Μη φοβάστε, είμαι Ρώσος που ήρθα από το Διάστημα και πρέπει να τηλεφωνήσω στη Μόσχα να τους πω ότι επέστρεψα», ήταν τα πρώτα λόγια του.

"Δεν πληρώνω" α λα Ισλανδικά

Η κατάρρευση ιδιωτικής τράπεζας στην Ισλανδία το 2008 είχε ως αποτέλεσμα να χαθούν περίπου 4 δις ευρώ που ανήκαν σε 400 περίπου χιλιάδες καταθέτες από τη Βρετανία και την Ολλανδία, οι οποίοι όμως αποζημιώθηκαν από τις κυβερνήσεις των χωρών τους. Στη συνέχεια, οι δύο αυτές χώρες στράφηκαν κατά της Ισλανδίας, απαιτώντας τα κεφάλαια που διέθεσαν.

Το τελευταίο μέχρι στιγμής επεισόδιο παίχτηκε στις κάλπες το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, καθώς το δημοψήφισμα με το ερώτημα αν οι Ισλανδοί είναι υπέρ ή κατά της αποζημίωσης κατέδειξε ότι το 60% των κατοίκων της νησιωτικής χώρας είναι εναντίον. Το επιχείρημά τους απλό: Ο Ισλανδός φορολογούμενος δεν έχει καμία νομική υποχρέωση να επωμιστεί τα βάρη μιας ιδιωτικής τράπεζας, επιβαρύνοντας κατ’ αυτό τον τρόπο τα οικονομικά δεδομένα της χώρας. Το θέμα πλέον θα ξεκαθαρίσει στα διεθνή δικαστήρια στα οποία προσέφυγαν οι κυβερνήσεις της Βρετανίας και της Ολλανδίας.

Εντύπωση προκαλεί το ότι ενώ το κοινοβούλιο της χώρας είχε εγκρίνει την αρχική διακρατική συμφωνία αποζημίωσης, ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας αποφάσισε να θέσει το ζήτημα σε δημοψήφισμα.

Ακόμα περισσότερο, η εκστρατεία ενημέρωσης της κοινής γνώμης για το διακύβευμα έγινε με τρόπο που εξασφάλιζε την ισότιμη προβολή όλων των απόψεων, καθιστώντας το δημοψήφισμα μια αντικειμενική διαδικασία με αδιάβλητο αποτέλεσμα.

Οι Ισλανδοί πολίτες έχουν το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση να ενημερώνονται και να αποφασίζουν υπεύθυνα για όσα τους αφορούν. Εμείς;

Διαρροές, κύκλοι και τετράγωνα

Ήρθε λοιπόν στην Αθήνα ο Τζορτζ Σόρος, ένας βαθύς γνώστης των αγορών, ο οποίος για κάποιους είναι ένα αδίστακτο «κοράκι» που έχει κατακρημνίσει χώρες στον καιάδα της οικονομικής κατάρρευσης και για άλλους ένας οξυδερκής «τζογαδόρος»  που ξέρει πότε να ποντάρει, με κέρδη που μετρούνται κάθε φορά σε δισεκατομμύρια ευρώ.

Τη στιγμή που η χώρα μας βρίσκεται σε δεινή θέση, η κοινωνία μας υποφέρει από τις επιπτώσεις της ύφεσης και η πραγματική οικονομία συρρικνώνεται σε βαθμό που η έννοια της ανάπτυξης φαντάζει πλέον ουτοπική, η επίσκεψη του Σόρος δεν είναι τυχαία.

Σύμφωνα με τα όσα διέρρευσαν τεχνηέντως οι «κύκλοι» της κυβέρνησης, στις συναντήσεις του με τον πρωθυπουργό και το οικονομικό επιτελείο του, «δε συζητήθηκε καν το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης», αν και το ρεπορτάζ αναφέρει τα ακριβώς αντίθετα, ότι δηλαδή η πιθανότητα έχει πλέον γίνει βεβαιότητα και αναζητείται ο τρόπος να χρυσωθεί το χάπι.

Ποιος ο λόγος τότε της επίσκεψής του; Για να συγχαρεί την κυβέρνηση για τα όσα… δεν έχει επιτύχει; Για να εξηγήσει γιατί το Μνημόνιο έμεινε ως… μνημείο ανεφάρμοστης πολιτικής, με θύματα εκατομμύρια Έλληνες που οδηγούνται στην οικονομική εξαθλίωση;

Οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά θα ακούγονταν αστείες, αν δεν είχαν τόσο δραματικές επιπτώσεις για την καθημερινότητα των Ελλήνων και χρησιμεύουν μόνο ως… θωπεία στα «Εγώ» εκείνων που εκτελούν τα κελεύσματα της τρόικας. Εκείνων δηλαδή που λειτουργούν περισσότερο ως εντεταλμένοι τοποτηρητές του ΔΝΤ και λιγότερο ως εκλεγμένοι εκπρόσωποι των πολιτών.

Και επειδή η ώρα του λογαριασμού πλησιάζει, καλό θα είναι να βρουν το θάρρος εκείνοι που κρατούν τις τύχες της χώρας στα χέρια τους και να πουν επιτέλους την αλήθεια σε όλους μας. 

Χωρίς «διαρροές», «κύκλους» και «τετράγωνα».