Αθήνα-Καμπούλ 1-0

Μετά τον προεκλογικό «βομβαρδισμό» ανεύθυνων δηλώσεων και διχαστικών διλημμάτων, τα οποία συντέλεσαν στο να εδραιωθεί το κλίμα πολιτικής αστάθειας, όπως φάνηκε και από την αντίδραση των διεθνών αγορών, είχαμε και τις πραγματικές βόμβες που έδωσαν τον τόνο στα διεθνή ΜΜΕ: «Η Ελλάδα είναι μια χώρα υπό κατάρρευση και εκρηκτικοί μηχανισμοί μπορεί να βρεθούν σε κάθε στενό, σε κάθε γραμματοκιβώτιο». Δε θα ασχοληθώ με τα σενάρια συνομωσίας που τόσο μας αρέσουν, με τους «μοχθηρούς ξένους» που θέλουν το κακό μας και μας δυσφημούν, άλλωστε μόνοι μας τα καταφέρνουμε πολύ καλύτερα. Μέχρι να αποδειχθεί άλλωστε ποιοι και για ποιο λόγο έστελναν φακέλους-βόμβες, θα έχουν περάσει και οι εκλογές.

Μέσα στον αχό των ελεγχόμενων και μη εκρήξεων όμως, χάνεται και η ουσία των αυτοδιοικητικών εκλογών: Ποιο είναι το διακύβευμα, τι θα αλλάξει στις ζωές μας, τι σημαίνει το νέο μοντέλο διοίκησης των τοπικών κοινωνιών. Η κυνική προσέγγιση υποστηρίζει ότι «αν άλλαζε κάτι με τις εκλογές, θα ήταν παράνομες». Και όμως, οι δημοτικές αρχές -στη θεωρία- θα αποκτήσουν πολύ περισσότερες αρμοδιότητες σε σύγκριση με το παρελθόν. Η αποκέντρωση -πάλι στη θεωρία- θα λειτουργήσει προς όφελος του πολίτη, διευκολύνοντάς τον στην καθημερινότητά του.

Δεν έχουμε όμως χρόνο να ασχοληθούμε με αυτά, γιατί κολλημένοι μπροστά στις τηλεοράσεις μας ακούμε για μπαμ και μπουμ και νομίζουμε ότι αν ανοίξουμε τις πόρτες μας θα βγούμε στους δρόμους της… Καμπούλ.