Η χαμένη ευκαιρία

Την ώρα που η χώρα και οι πολίτες της χρειάζονται μέτρα και διαρθρωτικές αλλαγές για την τόνωση της ανάπτυξης, μια ακόμα ευκαιρία -πιθανότατα η τελευταία- χάνεται. Δυστυχώς και αυτή η κυβέρνηση αποδεικνύεται διαχειρίστρια πολιτικού χρόνου, κινείται δηλαδή με μόνο γνώμονα τις εκλογές και το αποτέλεσμα αυτών. Μπορεί ο πρωθυπουργός να ισχυρίζεται ότι δεν τον ενδιαφέρει δεύτερη θητεία, αλλά δε φαίνεται να ενστερνίζονται την άποψή του κορυφαίοι κυβερνητικοί παράγοντες, οι οποίοι πάση θυσία θέλουν να μείνουν αγκιστρωμένοι στις καρέκλες τους, όπως άλλωστε και οι προηγούμενοι από αυτούς.

Η πολιτική στην Ελλάδα έχει δυστυχώς καταντήσει ένα πελατειακό μόρφωμα, ένα ατελείωτο δούναι και λαβείν, όπου οι περισσότεροι κινούνται ιδιοτελώς και με αντιπαροχή μερικά ψίχουλα, χαρίζουν εδώ κι εκεί την ψήφο τους. Είναι ένας από τους λόγους που η πολιτική έχει γίνει συνώνυμο της διαφθοράς, του βολέματος και της αναξιοκρατίας, γεγονός που απωθεί ολοένα και περισσότερους Έλληνες και κυρίως τη νέα γενιά. Αυτό είναι και το πιο επικίνδυνο, γιατί η απαξίωση της πολιτικής, γεννάει το μίσος και τις ακραίες απόψεις.

Σε ένα κλίμα κατάρρευσης και χρεοκοπίας, θα περίμενε κανείς την κυβέρνηση να είναι πιο τολμηρή στη λήψη ουσιαστικών μέτρων… χθες. Όταν όμως το μόνο που βλέπουμε είναι περισσότεροι φόροι και ακούμε ως μόνιμο άλλοθι ότι φταίνε οι «κακοί από τις Βρυξέλλες» που μας κυβερνούν με… τηλεκοντρόλ, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας που δεν αντιδρούμε.