Όταν περπατώ στους δρόμους της πόλης, μού αρέσει να περιεργάζομαι τους συνανθρώπους μου. Δε βλέπω πουθενά χαμογελαστά πρόσωπα. Στις στάσεις των λεωφορείων, σκυθρωποί και σκυφτοί οι περισσότεροι προσπαθούν να προστατευθούν από το κρύο και τις μαύρες σκέψεις που φέρνει στο νου η κατάρρευση όσων μέχρι πρόσφατα θεωρούσαμε δεδομένα.
Με αφορμή την επέτειο του «ΟΧΙ» σκέφτηκα ότι εμείς ανήκουμε στη γενιά του «ΝΑΙ». Σε μια εξαιρετική συνέντευξη που παραχώρησε στην ιστοσελίδα in.gr ο Απόστολος Σάντας, ο οποίος μαζί με το Μανώλη Γλέζο κατέβασε τη χιτλερική σβάστικα από την Ακρόπολη το 1941, σημείωσε μεταξύ άλλων ότι ζούμε «σε μια ελεύθερη αλλά όχι ανεξάρτητη Ελλάδα», θέλοντας με αυτό τον τρόπο να καταδείξει ότι η χώρα μας είναι δέσμια οικονομικών και γεωπολιτικών επιδιώξεων των «φίλων» μας ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού.
Δυστυχώς, αυτή είναι η αλήθεια: Στο όνομα της δημοσιονομικής προσαρμογής, της μείωσης του ελλείμματος και του… ευρύτερου συνετισμού μας, απεμπολούμε κεκτημένα,τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Από τις φοροεπιδρομές του οικονομικού επιτελείου στα πετσοκομμένα εισοδήματά μας, μέχρι τις συμφωνίες πίσω από κλειστές πόρτες για τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, συνήθως ερήμην μας.
Χωρίς όραμα και πραγματικές τομές στις παθογένειες δεκαετιών, θα είμαστε μόνιμα θύματα της συλλογικής κατάθλιψης που προκαλεί η παρακμή μιας κοινωνίας που πριν από 70 χρόνια όρθωσε το ανάστημά της σε έναν παντοδύναμο εχθρό.
Σελίδες
▼
Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010
Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010
Της Βόρειας Κορέας το ανάγνωσμα...
Οι εκλογές πλησιάζουν, τα εκβιαστικά διλήμματα έρχονται και ήδη αποκτούν κυρίαρχη θέση στην επιχειρηματολογία των πολιτικών. Οι περισσότεροι κομματάρχες και επίδοξοι… σωτήρες μας κάνουν σαν να μην έχει πέσει στο κεφάλι μας το Μνημόνιο, η εργασιακή ανασφάλεια, η κατάντια της δημόσιας υγείας και εκπαίδευσης. Λες και ζούμε σε άλλη χώρα και πιστεύουμε -ακόμα- ότι θα μας σώσουν οι ίδιοι που μας χαντάκωσαν. Λογικό είναι. Αφού παραμυθιαζόμαστε από τις χάντρες και τα καθρεφτάκια που μας κομίζουν πριν από κάθε εκλογική αναμέτρηση, καλά μας κάνουν. Αφού ακόμα πιστεύουμε ότι το σύστημα που ευθύνεται για την κατάρρευση της κοινωνίας μας είναι το ίδιο που θα μας οδηγήσει σε… νέες δόξες, είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Στο πλαίσιο αυτό είδαμε χθες το βράδυ και τον… κλαυσίγελο του πρωθυπουργικού τηλεδιαγγέλματος: Στα πρότυπα της Βόρειας Κορέας, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος γίνεται συντονιστής της… τηλεδημοκρατίας και οι υπόλοιποι μένουμε με την απορία του τι εξυπηρετεί ένα τέτοιο επικοινωνιακό σόου, στα πρότυπα των ριάλιτι σκουπιδιών που έχουν κατακλύσει τις μικρές μας οθόνες.
Έτσι, για πολλούς φαίνεται ότι μόνη διέξοδος είναι η αποχή από τις κάλπες, ως έκφραση διαμαρτυρίας και αγανάκτησης. Η ιστορία όμως δε γράφεται από τους απόντες. Ακόμα και αν το ποσοστό της αποχής ξεπεράσει το 40%, κάποιοι θα εκλεγούν και θα ελέγχουν σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό σε σύγκριση με το παρελθόν, την καθημερινότητα στις γειτονιές μας. Είμαστε προετοιμασμένοι γι αυτό;
Στο πλαίσιο αυτό είδαμε χθες το βράδυ και τον… κλαυσίγελο του πρωθυπουργικού τηλεδιαγγέλματος: Στα πρότυπα της Βόρειας Κορέας, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος γίνεται συντονιστής της… τηλεδημοκρατίας και οι υπόλοιποι μένουμε με την απορία του τι εξυπηρετεί ένα τέτοιο επικοινωνιακό σόου, στα πρότυπα των ριάλιτι σκουπιδιών που έχουν κατακλύσει τις μικρές μας οθόνες.
Έτσι, για πολλούς φαίνεται ότι μόνη διέξοδος είναι η αποχή από τις κάλπες, ως έκφραση διαμαρτυρίας και αγανάκτησης. Η ιστορία όμως δε γράφεται από τους απόντες. Ακόμα και αν το ποσοστό της αποχής ξεπεράσει το 40%, κάποιοι θα εκλεγούν και θα ελέγχουν σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό σε σύγκριση με το παρελθόν, την καθημερινότητα στις γειτονιές μας. Είμαστε προετοιμασμένοι γι αυτό;
Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010
Η χαμένη ευκαιρία
Την ώρα που η χώρα και οι πολίτες της χρειάζονται μέτρα και διαρθρωτικές αλλαγές για την τόνωση της ανάπτυξης, μια ακόμα ευκαιρία -πιθανότατα η τελευταία- χάνεται. Δυστυχώς και αυτή η κυβέρνηση αποδεικνύεται διαχειρίστρια πολιτικού χρόνου, κινείται δηλαδή με μόνο γνώμονα τις εκλογές και το αποτέλεσμα αυτών. Μπορεί ο πρωθυπουργός να ισχυρίζεται ότι δεν τον ενδιαφέρει δεύτερη θητεία, αλλά δε φαίνεται να ενστερνίζονται την άποψή του κορυφαίοι κυβερνητικοί παράγοντες, οι οποίοι πάση θυσία θέλουν να μείνουν αγκιστρωμένοι στις καρέκλες τους, όπως άλλωστε και οι προηγούμενοι από αυτούς.
Η πολιτική στην Ελλάδα έχει δυστυχώς καταντήσει ένα πελατειακό μόρφωμα, ένα ατελείωτο δούναι και λαβείν, όπου οι περισσότεροι κινούνται ιδιοτελώς και με αντιπαροχή μερικά ψίχουλα, χαρίζουν εδώ κι εκεί την ψήφο τους. Είναι ένας από τους λόγους που η πολιτική έχει γίνει συνώνυμο της διαφθοράς, του βολέματος και της αναξιοκρατίας, γεγονός που απωθεί ολοένα και περισσότερους Έλληνες και κυρίως τη νέα γενιά. Αυτό είναι και το πιο επικίνδυνο, γιατί η απαξίωση της πολιτικής, γεννάει το μίσος και τις ακραίες απόψεις.
Σε ένα κλίμα κατάρρευσης και χρεοκοπίας, θα περίμενε κανείς την κυβέρνηση να είναι πιο τολμηρή στη λήψη ουσιαστικών μέτρων… χθες. Όταν όμως το μόνο που βλέπουμε είναι περισσότεροι φόροι και ακούμε ως μόνιμο άλλοθι ότι φταίνε οι «κακοί από τις Βρυξέλλες» που μας κυβερνούν με… τηλεκοντρόλ, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας που δεν αντιδρούμε.
Η πολιτική στην Ελλάδα έχει δυστυχώς καταντήσει ένα πελατειακό μόρφωμα, ένα ατελείωτο δούναι και λαβείν, όπου οι περισσότεροι κινούνται ιδιοτελώς και με αντιπαροχή μερικά ψίχουλα, χαρίζουν εδώ κι εκεί την ψήφο τους. Είναι ένας από τους λόγους που η πολιτική έχει γίνει συνώνυμο της διαφθοράς, του βολέματος και της αναξιοκρατίας, γεγονός που απωθεί ολοένα και περισσότερους Έλληνες και κυρίως τη νέα γενιά. Αυτό είναι και το πιο επικίνδυνο, γιατί η απαξίωση της πολιτικής, γεννάει το μίσος και τις ακραίες απόψεις.
Σε ένα κλίμα κατάρρευσης και χρεοκοπίας, θα περίμενε κανείς την κυβέρνηση να είναι πιο τολμηρή στη λήψη ουσιαστικών μέτρων… χθες. Όταν όμως το μόνο που βλέπουμε είναι περισσότεροι φόροι και ακούμε ως μόνιμο άλλοθι ότι φταίνε οι «κακοί από τις Βρυξέλλες» που μας κυβερνούν με… τηλεκοντρόλ, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας που δεν αντιδρούμε.
Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010
Κάντο όπως ο... Καντονά
Την ώρα που το κράτος πνέει τα λοίσθια, παρασέρνοντας στην κατάρρευση και τους άμοιρους υπηκόους του, οι αντιδράσεις όσων πλήττονται από τα πρωτοφανούς σκληρότητας μέτρα είναι ακόμα αναιμικές. Όλα έχουν βέβαια την εξήγησή τους: Καταρχήν, η κοινωνία μας είναι ένα συνονθύλευμα αντικρουόμενων συμφερόντων. Η έννοια της ομογενοποίησης δεν υφίσταται: Συντεχνίες και ομάδες κοιτάζουν -μάταια- να διασφαλίσουν ό,τι μπορεί να περισωθεί τις τελευταίες μέρες της… Πομπηίας.
Τα προβλήματα του γείτονα φαίνονται ακόμα μια ξένη υπόθεση, μέχρι να χτυπήσει το «κακό» την πόρτα μας, με τη μορφή της ανεργίας, της απώλειας εισοδήματος και της κατάργησης κεκτημένων δεκαετιών. Παράλληλα, η ένταση και η ταχύτητα με την οποία ανατράπηκε η καθημερινότητά μας, έχει αφήσει πολλούς εμβρόντητους. Την ίδια στιγμή, η αντίληψη ότι η αντίδραση στην ισοπέδωση θα είναι βίαια, ασύμμετρη και εν τέλει αναποτελεσματική οδηγεί πολλούς στην αδράνεια.
Μια πρωτότυπη πρόταση όμως εκφράστηκε από τον παλαίμαχο ποδοσφαιριστή Ερίκ Καντονά, γνωστό για την αντισυμβατική του προσωπικότητα, η οποία συνοψίζεται στο εξής: «Οι τράπεζες κλέβουν τον κόσμο, το σύστημα βασίζεται σε αυτές και επομένως μπορεί να ανατραπεί μέσω εκείνων. Με ποιο τρόπο; Αν εκατομμύρια άνθρωποι, αντί να κάνουν απεργίες και πορείες, απλά πήγαιναν στις τράπεζες και έκαναν ανάληψη των καταθέσεών τους, το σύστημα θα κατέρρεε. Η επανάσταση είναι απλή».
Το ερώτημα βέβαια στα καθ’ημάς είναι πόσοι Έλληνες έχουν ακόμα «κομπόδεμα» στις τράπεζες, όταν λείπουν ακόμα και τα ελάχιστα, για τη στοιχειωδώς αξιοπρεπή επιβίωση;
Τα προβλήματα του γείτονα φαίνονται ακόμα μια ξένη υπόθεση, μέχρι να χτυπήσει το «κακό» την πόρτα μας, με τη μορφή της ανεργίας, της απώλειας εισοδήματος και της κατάργησης κεκτημένων δεκαετιών. Παράλληλα, η ένταση και η ταχύτητα με την οποία ανατράπηκε η καθημερινότητά μας, έχει αφήσει πολλούς εμβρόντητους. Την ίδια στιγμή, η αντίληψη ότι η αντίδραση στην ισοπέδωση θα είναι βίαια, ασύμμετρη και εν τέλει αναποτελεσματική οδηγεί πολλούς στην αδράνεια.
Μια πρωτότυπη πρόταση όμως εκφράστηκε από τον παλαίμαχο ποδοσφαιριστή Ερίκ Καντονά, γνωστό για την αντισυμβατική του προσωπικότητα, η οποία συνοψίζεται στο εξής: «Οι τράπεζες κλέβουν τον κόσμο, το σύστημα βασίζεται σε αυτές και επομένως μπορεί να ανατραπεί μέσω εκείνων. Με ποιο τρόπο; Αν εκατομμύρια άνθρωποι, αντί να κάνουν απεργίες και πορείες, απλά πήγαιναν στις τράπεζες και έκαναν ανάληψη των καταθέσεών τους, το σύστημα θα κατέρρεε. Η επανάσταση είναι απλή».
Το ερώτημα βέβαια στα καθ’ημάς είναι πόσοι Έλληνες έχουν ακόμα «κομπόδεμα» στις τράπεζες, όταν λείπουν ακόμα και τα ελάχιστα, για τη στοιχειωδώς αξιοπρεπή επιβίωση;
Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010
Πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι
To IKA δια εντεταλμένου υπαλλήλου του προτρέπει με… πρωτοκολλημένη επιστολή όσους πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη να υποστούν ακρωτηριασμό, αντί να τους χορηγήσει τα ειδικά παπούτσια, λόγω -λέει- κόστους. Δε θα ασχοληθώ περισσότερο με την απανθρωπιά και την αναισθησία που δείχνουν κάποιοι καρεκλοκένταυροι που βλέπουν τα πάντα υπό το πρίσμα λογιστικών πράξεων και λένε ευθέως στους ασθενείς ότι «αφού θα σου κόψουν το πόδι, τι τις θέλεις τις θεραπείες», αφού ήδη η κατακραυγή υπήρξε γενικευμένη.
Μια απλοϊκή προσέγγιση θα ήταν η εξής: Αν ισχύει το «πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι», γιατί δεν εφαρμόζεται η ίδια φόρμουλα και για τους επίορκους δημόσιους λειτουργούς, τους γιατρούς, τους πολιτικούς και όλους όσοι πλουτίζουν εις βάρος του κοινωνικού συνόλου, ή έχουν οδηγήσει τη χώρα στη σημερινή της κατάντια;
Προσοχή όμως, γιατί τα όρια είναι δυσδιάκριτα: Όταν την επαύριο της Μικρασιατικής Καταστροφής οδηγήθηκαν στο απόσπασμα οι «έξι», τίποτα δεν άλλαξε στη δομή του κράτους, απλά ικανοποιήθηκε το «λαϊκό αίσθημα» που απαιτούσε να ξεπλυθεί η τραγωδία με το αίμα κάποιων που περισσότερο λειτούργησαν ως αποδιοπομπαίοι τράγοι.
Εδώ δε χρειάζονται ειδικά δικαστήρια, οχλοκρατία και γκιλοτίνες, όπως ζητούν πολλοί, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Αντιθέτως, πρέπει να ξαναανακαλύψουμε την ανθρωπιά μας, τη δύναμη των ανθρώπινων σχέσεων και την εντιμότητα, τα χαρακτηριστικά δηλαδή των πολιτών κάθε ευνομούμενης πολιτείας, τα οποία στις μέρες μας είναι τόσο δυσεύρετα.
Μια απλοϊκή προσέγγιση θα ήταν η εξής: Αν ισχύει το «πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι», γιατί δεν εφαρμόζεται η ίδια φόρμουλα και για τους επίορκους δημόσιους λειτουργούς, τους γιατρούς, τους πολιτικούς και όλους όσοι πλουτίζουν εις βάρος του κοινωνικού συνόλου, ή έχουν οδηγήσει τη χώρα στη σημερινή της κατάντια;
Προσοχή όμως, γιατί τα όρια είναι δυσδιάκριτα: Όταν την επαύριο της Μικρασιατικής Καταστροφής οδηγήθηκαν στο απόσπασμα οι «έξι», τίποτα δεν άλλαξε στη δομή του κράτους, απλά ικανοποιήθηκε το «λαϊκό αίσθημα» που απαιτούσε να ξεπλυθεί η τραγωδία με το αίμα κάποιων που περισσότερο λειτούργησαν ως αποδιοπομπαίοι τράγοι.
Εδώ δε χρειάζονται ειδικά δικαστήρια, οχλοκρατία και γκιλοτίνες, όπως ζητούν πολλοί, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Αντιθέτως, πρέπει να ξαναανακαλύψουμε την ανθρωπιά μας, τη δύναμη των ανθρώπινων σχέσεων και την εντιμότητα, τα χαρακτηριστικά δηλαδή των πολιτών κάθε ευνομούμενης πολιτείας, τα οποία στις μέρες μας είναι τόσο δυσεύρετα.
Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2010
Οι σφογγοκωλάριοι
Το ελληνικό κέντρο καταναλωτών παρουσίασε χθες μια σύγκριση τιμών σε 260 προϊόντα ευρείας κατανάλωσης και υπηρεσίες, σύμφωνα με την οποία προκύπτουν αυξήσεις μέχρι και 39,58% μέσα σε ένα χρόνο. Όταν μετά τον πρόσφατο «ανασχηματισμό του μεσονυχτίου» ανέλαβε ο νέος υπουργός Ανταγωνιστικότητας, άρχισαν οι δηλώσεις ότι θα παταχθεί η ακρίβεια και άλλα παρόμοια ασόβαρα και κούφια λόγια που λίγοι πια πιστεύουν και πολλοί εξοργίζονται όταν τα ακούν.
Έχουμε και λέμε: Καύσιμα αυτοκινήτου +32,9%, τέλη κυκλοφορίας και διόδια 28,74%, νοσοκομεία και κλινικές +8,81%, στέγαση +8,09%, τσιγάρα +19,8% και νωπά λαχανικά +16,02%. Αυτά είναι μόνο λίγα από τα προϊόντα που χτύπησαν «κόκκινο», την ίδια ώρα που οι εντεταλμένοι ντόπιοι σφογγοκωλάριοι των Βρυξελλών επιβάλλουν νέα μέτρα που πνίγουν κάθε ελπίδα ανάνηψης της χώρας και τη βυθίζουν στο τέλμα της… αρνητικής ανάπτυξης, όπως εύσχημα αποκαλούν την κατάρρευση των πάντων.
Αλλά και η φαρσοκωμωδία της μετονομασίας των υπουργείων είχε τελικά νόημα: Το υπουργείο Ανταγωνιστικότητας είναι ανίκανο να παρέμβει ουσιαστικά, στην ασυδοσία της αγοράς, στην παντελή έλλειψη αξιόπιστων ελεγκτικών μηχανισμών και στην αποθράσυνση των κάθε λογής μεσαζόντων που φορτώνουν τις τιμές, λες και ζούμε σε μια χώρα που οι μισθοί είναι παχυλοί, ενώ επιβιώνουμε εδώ που οι …πορτοκαλέες είναι φαιδρές. Παρακολουθεί όμως τις τιμές να παίρνουν την ανιούσα και τους επιτήδειους κερδοσκόπους να… ανταγωνίζονται ποιος θα βγάλει το μεγαλύτερο κέρδος εις βάρος του κοσμάκη. Μάλλον για αυτό τα λαμπρά μυαλά που μας κυβερνάνε αποφασίσανε να ονομάσουν το υπουργείο… «Ανταγωνιστικότητας».
Έχουμε και λέμε: Καύσιμα αυτοκινήτου +32,9%, τέλη κυκλοφορίας και διόδια 28,74%, νοσοκομεία και κλινικές +8,81%, στέγαση +8,09%, τσιγάρα +19,8% και νωπά λαχανικά +16,02%. Αυτά είναι μόνο λίγα από τα προϊόντα που χτύπησαν «κόκκινο», την ίδια ώρα που οι εντεταλμένοι ντόπιοι σφογγοκωλάριοι των Βρυξελλών επιβάλλουν νέα μέτρα που πνίγουν κάθε ελπίδα ανάνηψης της χώρας και τη βυθίζουν στο τέλμα της… αρνητικής ανάπτυξης, όπως εύσχημα αποκαλούν την κατάρρευση των πάντων.
Αλλά και η φαρσοκωμωδία της μετονομασίας των υπουργείων είχε τελικά νόημα: Το υπουργείο Ανταγωνιστικότητας είναι ανίκανο να παρέμβει ουσιαστικά, στην ασυδοσία της αγοράς, στην παντελή έλλειψη αξιόπιστων ελεγκτικών μηχανισμών και στην αποθράσυνση των κάθε λογής μεσαζόντων που φορτώνουν τις τιμές, λες και ζούμε σε μια χώρα που οι μισθοί είναι παχυλοί, ενώ επιβιώνουμε εδώ που οι …πορτοκαλέες είναι φαιδρές. Παρακολουθεί όμως τις τιμές να παίρνουν την ανιούσα και τους επιτήδειους κερδοσκόπους να… ανταγωνίζονται ποιος θα βγάλει το μεγαλύτερο κέρδος εις βάρος του κοσμάκη. Μάλλον για αυτό τα λαμπρά μυαλά που μας κυβερνάνε αποφασίσανε να ονομάσουν το υπουργείο… «Ανταγωνιστικότητας».