O τζάμπας πέθανε

Την πάταξη της ακρίβειας -αλήθεια, με ποιο τρόπο, αυτό… ξέχασαν να μας το πουν- εξήγγειλαν οι αρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες, μετά την ανάληψη των καθηκόντων τους στο υπουργείο Ανταγωνιστικότητας. Ο ανασχηματισμός, η αέναη ανακύκλωση των ίδιων προσώπων στους υπουργικούς θώκους, αυτό που ο λαός λέει «άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς» και οι κυβερνήσεις διαχρονικά βαπτίζουν «ανανέωση», «νέα πνοή», «ανασυγκρότηση», είναι τελικά το μεγαλύτερο άλλοθι για να μένουν όλα ίδια.

Στην Ελλάδα πιστεύουμε ακόμα ότι θα έρθει ο ένας, ο μοναδικός, ο πρίγκιπας στο άσπρο άλογο που θα μας σώσει από όλα τα δεινά, που θα μας πάρει από το χέρι και θα μας οδηγήσει σε ένα νέο, μαγικό και ονειρεμένο κόσμο. Κάθε τόσο, τέτοιους πάμε και ψηφίζουμε, καθώς δεν έχουμε… πληροφορηθεί ότι δεν υπάρχουν πια μεσσίες, ούτε μάγοι με το μαγικό ραβδί.

Δεν πειράζει όμως, οι εξαγγελίες είναι δωρεάν. Σήμερα θα «γράψουν» ωραία στις εφημερίδες και τις τηλεοράσεις, θα βρεθούν εκείνοι που θα αποθεώσουν τους δυσθεώρητου πολιτικού αναστήματος άνδρες που θα βάλουν το μαχαίρι στο κόκαλο και θα λυτρώσουν τους Έλληνες από την κακομοιριά που μας κατατρέχει. Ε, κι από αύριο, έχει ο Θεός.

Φαίνεται όμως ότι την πάταξη της ακρίβειας την πέτυχαν οι ίδιοι οι άμοιροι υπήκοοι του Ελλαδιστάν, καθώς… «στάσις πληρωμών, παύσις εμπορίου». Έτσι, βρέθηκε η λύση: Τι κι αν η ακρίβεια θεριεύει; Εμείς σταματήσαμε να αγοράζουμε, αφού δεν έχουμε μία, ακόμα και τα στοιχειώδη για μια αξιοπρεπή διαβίωση.