Στον κουβά...

Οι Έλληνες μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι, γιατί κερδίζουμε μια σειρά από «μετάλλια»: Σύμφωνα με το ευρωβαρόμετρο, είμαστε από τους πιο δυσαρεστημένους –μεταξύ των 27 της Ε.Ε.- για την κατάσταση της οικονομίας. Επίσης, σε ποσοστό 94% είμαστε απογοητευμένοι από την κατάσταση της απασχόλησης, ενώ το 71% θεωρεί ότι η γενική κατάστασή μας έχει επιδεινωθεί, σε σύγκριση με το 2005. Η είδηση βέβαια κρύβεται στο 6% που δηλώνει ικανοποιημένο από το εργασιακό του καθεστώς. Φαντάζομαι ότι οι μόνοι που έχουν σίγουρα σταθερή δουλειά είναι οι νεκροθάφτες, αφού όλοι, αργά ή γρήγορα, θα χρειαστούμε τις υπηρεσίες τους…

Έχει κι άλλα ο μπαξές: Έκθεση για τις ευκαιρίες επιχειρηματικότητας στις πόλεις της Ευρώπης κατατάσσει την Αθήνα στην 34^η και τελευταία θέση, μια καταβαράθρωση 12 θέσεων από το 1990 που ξεκίνησαν οι μετρήσεις. Αντιλαμβάνομαι τους λόγους για τους οποίους το Λονδίνο, το Παρίσι και η Φρανκφούρτη καταλαμβάνουν τις πρώτες θέσεις, αλλά τι περισσότερο προσφέρει η Λιόν, το Λιντς, η Βαρσοβία, το Μπέρμιγκαμ και η Κωνσταντινούπολη σε σύγκριση με το πάλαι ποτέ κλεινόν άστυ; Στα συμπεράσματα της έρευνας δίνονται κάποιες απαντήσεις: Η γραφειοκρατία, η διαφθορά, η έλλειψη επαγγελματισμού και υποδομών, το δαιδαλώδες νομικό τοπίο και η αδυναμία προσέλκυσης κεφαλαίων, καθιστούν την Αθήνα και εν γένει την Ελλάδα μια επενδυτική «έρημο».

Δύσκολα τα πράγματα λοιπόν και το χειρότερο είναι ότι δε φαίνεται να υπάρχει μια διέξοδος. Είμαστε έρμαια των κερδοσκόπων, εντός και εκτός Ελλάδας και κυνηγάμε τους «ανεμόμυλους» των διεθνών ΜΜΕ που μας λοιδορούν, όχι πάντοτε αδικαιολόγητα.