Τα «γεράκια του Αιγαίου»: Τα πληρώματα της Διοίκησης Ελικοπτέρων Ναυτικού ανοίγουν τα φτερά τους

Στη θέση Κοτρώνι στο Μαραθώνα βρίσκεται η Διοίκηση Ελικοπτέρων Ναυτικού, η βάση των 11 «γερακιών του Αιγαίου», όπως αποκαλούνται τα  Sikorsky S-70, αλλά και των  8 ΑΒ-212, ελικόπτερα τα οποία εκτελούν πολλαπλούς επιχειρησιακούς ρόλους.


 
Τα ελικόπτερα όμως δεν πετούν χωρίς την «ψυχή» τους, που δεν είναι άλλη από τα πληρώματα και το προσωπικό εδάφους που φροντίζουν και την παραμικρή λεπτομέρεια, έτσι ώστε να είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμα να εκτελέσουν την αποστολή τους. 



Ο Πλωτάρχης Αλέξανδρος Ορφανάκος, Διοικητής της 2ης Μοίρας εξηγεί το  ρόλο της:  «Η κύρια αποστολή της 2ης Μοίρας είναι η διατήρηση του προσωπικού και των ιπταμένων μέσων της σε ετοιμοπόλεμη κατάσταση, προκειμένου να υλοποιήσουμε από αέρος κάθε αποστολή που θα μας ανατεθεί, είτε δρώντας μεμονωμένα είτε σε συνεργασία με άλλες μονάδες του Π.Ν. Αντίστοιχα όμως βρισκόμαστε σε ετοιμότητα ανάληψης αποστολών που έχουν προσανατολισμό τη συνεισφορά στο κοινωνικό σύνολο και αναφέρομαι στις αποστολές έρευνας-διάσωσης και μεταφοράς ασθενών»




Σχεδόν 102 χρόνια έχουν περάσει από τις 24 Ιανουαρίου του 1913, όταν το πρώτο ελληνικό υδροπλάνο με το όνομα  «ΝΑΥΤΙΛΟΣ», αφού αποθαλασσώθηκε από το Μούδρο της Λήμνου, πέταξε στα Δαρδανέλια εκτελώντας την πρώτη αποστολή ναυτικής αεροπορικής αναγνώρισης στην παγκόσμια Ιστορία. 



Από τότε, πολλά έχουν αλλάξει όχι όμως και η σημασία που έχουν τα εναέρια μέσα για τα πλοία του Πολεμικού Ναυτικού. Για τις αποστολές SAR, όπως αποκαλούνται διεθνώς οι επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης ο Διοικητής της Διοίκησης Ελικοπτέρων Ναυτικού Πλοίαρχος Ανδρέας Βέττος αναφέρει στον «Ελεύθερο Τύπο»: «Η αποστολή της Δ.Ε.Ν. είναι να ενεργεί μέσα στα όρια των εντολών και κατευθύνσεων του ΓΕΝ και του Αρχηγείου Στόλου για την οργάνωση, διοίκηση, εκπαίδευση, συντήρηση και επισκευή του υλικού και γενικά για την ετοιμότητα και προετοιμασία για πόλεμο των Υπηρεσιών της και των Ελικοπτέρων του Πολεμικού Ναυτικού, με σκοπό την ανάληψη από αυτά οποιουδήποτε έργου, μέσα στο πλαίσιο των δυνατοτήτων τους. 



Είμαστε σε 24ωρη ετοιμότητα 365 μέρες το χρόνο, με δύο ελικόπτερα σε ρόλο Έρευνας και Διάσωσης υπό το συντονισμό του Ενιαίου Κέντρου Συντονισμού Έρευνας και Διάσωσης οπουδήποτε στην ελληνική επικράτεια και αν αυτό απαιτηθεί, είτε στη θάλασσα, είτε στα βουνά. Σε 15 λεπτά μπορούμε να είμαστε στον αέρα» και συμπληρώνει: «Ο ρόλος μου, ως Διοικητής ιπταμένων μέσων και κυρίως ανθρώπων είναι συναρπαστικός. 



Δεν περιορίζεται στη διαχείριση των ελικοπτέρων, αλλά πολύ περισσότερο είναι ένας καθημερινός αγώνας να διατηρείς τους ανθρώπους, την κάθε ξεχωριστή προσωπικότητα, στο καλύτερο δυνατό επίπεδο. Αυτό είναι άλλωστε που κάνει την ποιοτική διαφορά, τόσο στην επιτυχή, όσο και στην ασφαλή εκτέλεση της κάθε αποστολής».
 

ΠΛΟΙΑΡΧΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΒΕΤΤΟΣ, ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ Δ.Ε.Ν: 


Αισθάνομαι ιδιαίτερα περήφανος για τον υψηλό δείκτη ασφάλειας που υπάρχει εδώ και αρκετά χρόνια και αυτό δεν είναι επίτευγμα του εκάστοτε διοικητή, αλλά μια συλλογική εργασία που συντελείται από όλους. Η δυσμενής οικονομική συγκυρία που βιώνουμε όλοι οι Έλληνες ήταν για εμάς ένα μέσο για να βελτιωθούμε. Γίναμε ευρηματικότεροι, αποτελεσματικότεροι και περισσότερο συνεργάσιμοι με άλλους φορείς. Θέλω να διαβεβαιώσω όλους ότι είμαστε εδώ, ταγμένοι σε αυτό που κάνουμε, αποφασισμένοι και χωρίς ενδοιασμούς ή προβληματισμούς για το πώς πρέπει να δράσουμε και είμαστε έτοιμοι να φέρουμε εις πέρας οποιαδήποτε αποστολή μας ανατεθεί. Ο σκοπός μας είναι η προσφορά στη πατρίδα και στο κοινωνικό σύνολο και η πραγματική ανταμοιβή μας η αίσθηση εκπλήρωσης του καθήκοντος. 
 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΟΡΦΑΝΑΚΟΣ, ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ 2ης ΜΟΙΡΑΣ Δ.Ε.Ν.: 



Η δυσκολία της πτήσης αντιμετωπίζεται ως υποδεέστερη σε σύγκριση με τη διάσωση μιας ανθρώπινης ζωής. Χαρακτηριστική περίπτωση διάσωσης που δε θα ήταν δυνατή με πλοίο ή άλλο μέσο, είναι η προσέγγιση ενός ακυβέρνητου δουλεμπορικού υπό ακραίες καιρικές συνθήκες με δύο ελικόπτερα και η διάσωση των ανθρώπων που μας γέμισε χαρά, ιδίως γιατί πολλοί από αυτούς ήταν μικρά παιδιά που αλλιώς θα είχαν χαθεί. Το ψυχοφθόρο μέρος κάθε αποστολής είναι μέχρι να ξεκινήσεις. Όταν φτάσεις στην περιοχή της επιχείρησης, ξεχνάς το άγχος και την πίεση. Επικεντρώνεσαι στην αποστολή σου και πως θα τη φέρεις εις πέρας με επιτυχία. Ο κόσμος να κοιμάται ήσυχος και να γνωρίζει ότι είμαστε σε εγρήγορση να ανταποκριθούμε σε κάθε πρόκληση, είτε στο πλαίσιο των στρατιωτικών καθηκόντων μας, είτε στο πλαίσιο της κοινωνικής προσφοράς.


ΥΠΟΠΛΟΙΑΡΧΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΒΑΡΔΗΣ, ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ “Aegean Hawk”: 


Μετέχουμε σε ασκήσεις και επιχειρήσεις που μας διατάσσει το Αρχηγείο Στόλου, παράλληλα όμως εκτελούμε και ετοιμότητες στο πλαίσιο έρευνας και διάσωσης σε όλο το Αιγαίο. Στόχος μας στις αποστολές SAR είναι να βοηθήσουμε το συνάνθρωπό μας. Θυμάμαι χαρακτηριστικά νότια της Μήλου με 8 μποφόρ και ανέμους που έπνεαν με 40 κόμβους όταν σώσαμε τέσσερα άτομα από ένα ιστιοπλοϊκό. Η χαρά μας όταν τους σώσαμε ήταν μεγάλη. Είμαστε τυχεροί που εκτελούμε το καθήκον μας, προσφέροντας, προσφέροντας παράλληλα στην κοινωνία, με πολλαπλούς τρόπους. 


ΥΠΟΠΛΟΙΑΡΧΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΟΓΟΘΕΤΗΣ, ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΑΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ & ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΣ HELO DUNKER: 

Θυμάμαι ένα περιστατικό σαν να ήταν χθες όταν στα μέσα της δεκαετίας του ’90 φέραμε ένα νεογέννητο σε θερμοκοιτίδα από την Αμοργό και επειδή μόλις είχα γίνει πατέρας και εγώ είχε ιδιαίτερη συναισθηματική βαρύτητα να καταφέρουμε να το φέρουμε σώο στην Αθήνα. Όλα πήγαν ευτυχώς καλά, μετά γνωριστήκαμε και με τους γονείς και ακόμα και σήμερα έχουμε επικοινωνία με το παιδί. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη απολαβή. 

Θέλει πολλή καλώς εννοούμενη «τρέλα» για να κάνεις αυτή τη δουλειά, είναι μια συναρπαστική ρουτίνα, όταν είσαι στον αέρα ο κίνδυνος είναι μεγάλος και έχουμε τυποποιήσει όλες τις διαδικασίες γιατί πρέπει να αντεπεξέλθουμε σε οποιαδήποτε κατάσταση χωρίς να χάσουμε χρόνο. 

Στο μυαλό μου έχω την ανθρώπινη ζωή που κινδυνεύει και πως να τη σώσω, αλλά «κανονικά» προέχει η ζωή του διασώστη, γιατί πρέπει να είναι σώος ο ίδιος για να σώσει εκείνον που κινδυνεύει. Αυτό τόσα χρόνια δεν έχω καταφέρει να το… πετύχω. Για μένα προέχει η ζωή εκείνου που κινδυνεύει. 

Η δουλειά είναι αποτέλεσμα συνεργασίας. Είμαστε όλοι μια αλυσίδα και ο καθένας από εμάς ένας κρίκος. Αυτό είναι το «κλειδί» της επιτυχίας, η ομαδική δουλειά. Η μεγαλύτερη «επένδυση» που έχει γίνει είναι το προσωπικό που στελεχώνει τη Δ.Ε.N. 

 

Ο ρόλος της Διοίκησης Ελικοπτέρων Ναυτικού
Η Δ.Ε.Ν. έχει πολλαπλούς, αλλά και σύνθετους ρόλους, με κύριες αποστολές τον εντοπισμό και καταστροφή πλοίων και υποβρυχίων και τη ταχεία μεταφορά και ρίψη ομάδων υποβρυχίων καταστροφών. Στις δευτερεύουσες αποστολές που μπορεί να αναλάβει, με περιορισμούς όμως λόγω της διαμόρφωσης των ελικοπτέρων, ανήκουν η μεταφορά εξωτερικών φορτίων, η μεταφορά προσωπικού και η έρευνα και διάσωση. 

Το Σχολείο Διαφυγής από βυθιζόμενο ελικόπτερο
Το Σχολείο Διαφυγής από βυθιζόμενο ελικόπτερο είναι το μοναδικό πιστοποιημένο στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα και εκπαιδεύει όχι μόνο τους χειριστές του ΠΝ και των λοιπών κλάδων των ενόπλων δυνάμεων αλλά και στελέχη των ξένων χωρών (Μαυροβούνιο, Ισραήλ, ΠΓΔΜ, ΗΑΕ, Αίγυπτος, Αλβανία κ.α.) καθώς και πολίτες. Μέχρι σήμερα στο Σχολείο έχουν εκπαιδευτεί συνολικά 3.700 μαθητές.




«Παντός καιρού»: Μύθος και αλήθεια
Ο όρος «παντός καιρού» που χρησιμοποιείται κατά κόρον και δημιουργεί λανθασμένες εντυπώσεις στην κοινή γνώμη, δεν είναι ακριβής, καθώς δεν υφίσταται αεροπορικό μέσο παγκοσμίως που να μπορεί να πετά με ακραία δυσμενείς καιρικές συνθήκες. Όλα τα ιπτάμενα μέσα έχουν περιορισμούς. Κάποια όμως ιπτάμενα μέσα διαθέτουν εξοπλισμό, δυνατότητες, αλλά και ειδική εκπαίδευση των πληρωμάτων τους, που τους επιτρέπουν να πετούν υπό δυσμενέστερες καιρικές συνθήκες σε σύγκριση με άλλα. Το Aegean Hawk διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά που του επιτρέπουν να πετά υπό δυσμενείς καιρικές συνθήκες, ημέρα και νύχτα, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι μπορεί να επιχειρεί υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.


 

Χαρακτηριστικές αποστολές SAR (Έρευνας & Διάσωσης)
Κατά τη διάρκεια 2014 η Δ.Ε.Ν. έχει συμμετάσχει σε περίπου 20 περιστατικά Ε-Δ, όπως διασώσεις ναυαγών, ασθενών από εμπορικά πλοία και τραυματιών από ορεινές και εν γένει δυσπρόσιτες περιοχές. 
 
Δεκέμβριος 1997: Πρώτη η ΔΕΝ εντόπισε το Γιάκοβλεφ που είχε συντριβεί στα Πιέρια Όρη, παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες. 

Ιανουάριος 2002: Συμμετοχή σε επιχείρηση διάσωσης νοτίως της Κρήτης, όπου διασώθηκαν, εκτός των άλλων, μια έγκυος και 24 παιδιά. 

Φεβρουάριος 2013: Διάσωση ναυαγών–ιστιοπλόων, νότια της Μήλου, υπό ακραίες καιρικές συνθήκες. 




ΤΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, ΣΤΙΣ 21 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2014

ΠΙΕΡ ΚΟΣΜΙΔΗΣ
pierrekosmidis.blogspot.com

Διαβάστε και εδώ:

Ματιές στην Ιστορία: «Λίγο αργά δεν είναι;», η... κόντρα δύο βετεράνων, 50 χρόνια μετά τη Μάχη της Κρήτης

Η Μάχη της Κρήτης άρχισε στις 20 Μαΐου του 1941 και μετά από σκληρό αγώνα, με αμφίρροπη πολλές φορές έκβαση και χιλιάδες θύματα και από τις δύο πλευρές έληξε με την επικράτηση των ναζί Γερμανών μετά από 10 περίπου ημέρες.

Η μαύρη περίοδος της κατοχής του νησιού ξεκίνησε με τους χειρότερους οιωνούς, καθώς οι Γερμανοί άρχισαν τις ομαδικές εκτελέσεις κατοίκων του νησιού επειδή προέβαλαν αντίσταση κατά των χιτλερικών ορδών, ενώ δεκάδες χωριά κάηκαν στο πλαίσιο οργανωμένων πράξεων αντεκδίκησης και τρομοκράτησης των Κρητών από τους "ιππότες" του παράφρονα δικτάτορα Χίτλερ.

Οι μνήμες όμως δε σβήνουν ποτέ και πολλοί από τους πρωταγωνιστές της Μάχης της Κρήτης, Γερμανοί, Σύμμαχοι αλλά και βέβαια Κρήτες "κουβαλούσαν" το βάρος των αναμνήσεων μέχρι το θάνατό τους, δεκαετίες μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

 
Στο πλαίσιο των μονογραφιών "Ματιές στην Ιστορία"  παρουσιάζεται σήμερα για πρώτη φορά μια άγνωστη εν πολλοίς και αδημοσίευτη ιστορία, η οποία αποκαλύπτει αυτή ακριβώς τη διάσταση της μνήμης, αλλά και της έντασης των συναισθημάτων που συνέχισαν να βιώνουν οι άνθρωποι που έζησαν τη θύελλα του πολέμου.

Διαβάστε την εξιστόρηση της άγνωστης αυτής σελίδας, όπως ακριβώς τη γράφει η Κυρία Ζαχαρένια Σημανδηράκη, Ειδ. Συνεργάτις των Γενικών Αρχείων του Κράτους

Το 1991 ήταν η χρυσή επέτειος της θρυλικής Μάχης της Κρήτης. 50 χρόνια μετά από εκείνο το φοβερό Μάϊο του 1941, η Κρήτη τιμούσε με πολλές σημαντικές εκδηλώσεις την επέτειο, με παρόντες ανώτατους ηγέτες των Συμμαχικών κρατών και της Ελλάδας, αλλά και της Γερμανίας. 

Ως μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής των εκδηλώσεων και τότε όπως και για περίπου 25 χρόνια, το 1991 είχα αναλάβει τη διοργάνωση της μεγάλης Έκθεσης της επετείου στα ενετικά Νεώρια, στο Χανιώτικο λιμάνι, που άνοιξαν για πρώτη φορά τότε και μετά τη διευθέτηση τους εσωτερικά, από άποψη καθαριότητας, εξαερισμού και ανάλογων υποδομών. 

Τα δυο Νεώρια ήταν συνολικά εμβαδού 1.000 τ.μ. τα οποία καλύφθηκαν με προθήκες, ειδικές κατασκευές και αναπαραστάσεις, με κειμήλια, οπτικοακουστικό υλικό και ντοκουμέντα, που όχι μόνο αντλήθηκαν από τους συμπολίτες Κρήτες, αλλά ήρθαν στα Χανιά μετά από συνεννόησή μου με τα Μουσεία και τα Κρατικά Αρχεία των Συμμάχων Χωρών (Μεγ. Βρετανία, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία και Ελλάδα). 

Υπολογίζεται ότι επισκέφθηκαν την Έκθεση πάνω από 100.000 επισκέπτες, Έλληνες και ξένοι, βετεράνοι όλων των χωρών που είχαν έρθει ειδικά για την επέτειο και φυσικά πλήθη κόσμου.

Υπήρχε ειδική φύλαξη των πολύτιμων εκθεμάτων από ειδικευμένους άνδρες σχετικής εταιρείας, τόσο στην είσοδο όσο και μέσα στους χώρους.

Στην έκθεση της χρυσής επετείου δεν θα μπορούσε να λείπει τουλάχιστον μια από τις πλάκες της Καντάνου. Θα πρέπει να διευκρινισθεί για όσους δεν ξέρουν, ότι η κωμόπολη Κάντανος, στην επαρχία Σελίνου των Χανίων, καταστράφηκε ολοσχερώς  από τους Γερμανούς στις 3 Ιουνίου 1941, ως αντίποινα για το θάνατο 25 στρατιωτών τους από τους Κρήτες. 

Οι Γερμανοί μάλιστα κατασκεύασαν και τρεις μεγάλες πινακίδες – πλάκες, όπου έγραφαν ακριβώς αυτό – ότι κατεστράφη η κωμόπολη εκ θεμελίων για να μην ανοικοδομηθεί πλέον ποτέ, αναφέροντας τα περί εξιλασμού της δολοφονίας των 25 Γερμανών από άνδρες, γυναίκες παιδιά και παπάδες και διότι ετόλμησαν να αντισταθούν κατά του μεγάλου Ράϊχ.

Στην είσοδο του Νεωρίου αριστερά βρισκόταν το γραφείο μου και ακριβώς δίπλα μια από τις περίφημες αυτές  πλάκες της Καντάνου. Ως υπεύθυνη της έκθεσης, ήμουν σχεδόν συνεχώς στο χώρο αυτό της μνήμης και τιμής. 

Κι ένα πρωϊ, ένα ηλικιωμένος κύριος, ντυμένος μεν με πολιτικά αλλά με το σήμα των SS στο γιακά του, Γερμανός φυσικά (άλλωστε είχαν έρθει στα Χανιά πολλοί  Γερμανοί, άλλοι μετριοπαθείς και άλλοι αμετανόητοι), στάθηκε μπροστά από την πλάκα της Καντάνου για ώρα. Καθισμένη στο γραφείο μου τον παρατηρούσα και παραξενεύτηκα που κάποια στιγμή είδα να κυλάει ένα δάκρυ στο μάγουλό του. 

Την ίδια στιγμή όμως είχε σταματήσει δίπλα του κι ένας άλλος ηλικιωμένος, με την Κρήτη κεντημένη στη γραβάτα του και με πλήρη στολή της Ομοσπονδίας των Βρετανών βετεράνων. Είδα ότι κοίταζε το Γερμανό, είδε ότι είχε δακρύσει και με παγερό ύφος γύρισε και του είπε:«Λίγο αργά δεν είναι;» 

Γύρισε οργισμένος ο Γερμανός και την επόμενη στιγμή βρέθηκαν οι δυο ηλικιωμένοι να συμπλέκονται άγρια μπροστά στην πλάκα. 

Προσπαθήσαμε να τους χωρίσουμε – άδικα. Η λύση ήταν οι άνδρες ασφαλείας και φύλαξης που κατάφεραν τελικά να συγκρατήσουν και τους δύο από περαιτέρω συμπλοκή. Τους αφήσαμε να αποχωρήσουν, όχι μαζί, για να μην υπάρξει κι άλλο επεισόδιο έξω από την Έκθεση.

Ήταν ένα από τα επεισόδια που κρατώ στη μνήμη μου κι ας έχουν περάσει τόσα χρόνια, κι ας έχω διοργανώσει πλείστες επετειακές ή μη εκδηλώσεις κι εκθέσεις. 

Μπορεί ίσως να έχουν αμβλυνθεί πια τα πάθη, αλλά οι αναμνήσεις δεν θα σβήσουν εύκολα. 

Γιατί υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που θρηνούν, γιατί χάθηκαν χιλιάδες στα κολαστήρια και στους τόπους εκτελέσεων, γιατί υπάρχουν τα ολοκαυτωμένα χωριά που δεν γιατρεύονται οι πληγές τους, γιατί υπάρχουν τα τεκμήρια της καταιγίδας που έφερε αίμα, πόνο, δυστυχία, αλλά και αντίσταση που δεν κάμφθηκε. 

Κι ευχή όλων: Ποτέ ξανά πόλεμος…

Greece 1944-1945: Report by the Supreme Allied Commander Meditterranean to the Combined Chiefs of Staff

Αναβίωσαν σκηνές από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο | Για πρώτη φορά πραγματοποιήθηκε πανελλήνια ιστορική αναπαράσταση

Ένα ασυνήθιστο θέαμα περίμενε τους κατοίκους του Άργους πριν από λίγες ημέρες, όταν οι στρατώνες του Καποδίστρια γέμισαν με εικόνες αλλοτινών εποχών. Στρατιώτες που… ξεπήδησαν από τις σελίδες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ιστορικά οχήματα και μοτοσικλέτες, ακόμα και νοσοκόμες με ενδυμασία εποχής, τράβηξαν τα βλέμματα των επισκεπτών και προκάλεσαν το ενδιαφέρον για την ιστορική περίοδο που συγκλόνισε την ανθρωπότητα.

Ο κ. Ανδρέας Γαλανός, εκ των συμμετεχόντων στην πανελλήνια ιστορική αναπαράσταση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η οποία πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά στη χώρα μας, φορώντας τη στολή του Εύζωνα στα βουνά της Αλβανίας του ‘40, εξήγησε στον «Ε.Τ.» το σκεπτικό της ξεχωριστής αυτής πρωτοβουλίας: 

«Η παραστατική διδασκαλία που προσφέρει η θέαση πρωτότυπων στολών, οχημάτων και εξοπλισμού όλων των εμπλεκομένων αντιπάλων στον πόλεμο και η θεατρική αναπαράσταση ιστορικών γεγονότων και μαχών, αλλά και σκηνών της καθημερινότητας, προσφέρει στους νεότερους τα κατάλληλα ερεθίσματα για να διδαχθούν για σελίδες της πρόσφατης Ιστορίας που πολλές φορές παραμένουν στο σκοτάδι».

Στην αναπαράσταση συμμετείχαν 12 αναπαλαιωμένα στρατιωτικά οχήματα και μοτοσικλέτες και 40 περίπου αναβιωτές: Έλληνες Εύζωνοι του Αλβανικού Έπους, Ιερολοχίτες της Μέσης Ανατολής , Ριμινίτες της ΙΙΙ Ορεινής Ταξιαρχίας της ομώνυμης Μάχης το 1944 στην Ιταλία,  Βρετανοί και Καναδοί στρατιώτες, Αμερικανοί Rangers και αλεξιπτωτιστές, Γερμανοί αλεξιπτωτιστές όπως έδρασαν στην Κρήτη, καθώς και της μεραρχίας “Leibstandarte”, ακόμα και ναύτες του ΕΛΑΝ (ο ναυτικός κλάδος του ΕΛΑΣ). 

Όλοι οι παραπάνω κινούνταν σε διοράματα που απεικόνιζαν με ιστορική ακρίβεια σημεία ελέγχου του γερμανικού στρατού το 1941, νοσοκομείο εκστρατείας στη Μέση Ανατολή και το Ελ Αλαμέιν το 1942. 

Όλη η… επιχείρηση επιστροφής στο παρελθόν καταγράφηκε από πολεμικό ανταποκριτή, με ένα γνήσιο jeep του 1944 από την απόβαση στη Νορμανδία.

Εκτός όμως από τους αμιγώς ελληνικού ενδιαφέροντος αναβιωτές, δυο Ιάπωνες στρατιώτες ταξίδεψαν από την εξωτική… Θεσσαλονίκη, παρουσιάζοντας ένα σπάνιο ακόμα και για τα διεθνή πρότυπα μοντέλο στρατιωτών του Ιαπωνικού Αυτοκρατορικού Στρατού.

Οι αναβιωτές παρουσίασαν και εικονικές καταλήψεις κτιρίων , κάνοντας το σκηνικό ακόμα πιο ρεαλιστικό, ενώ ακόμα και η μουσική επένδυση της εκδήλωσης ήταν χαρακτηριστική,   καθώς μέλη της χορευτικής ομάδας των Athens Swing Cats, κομψές κυρίες με βέλο και φορέματα εποχής, συνοδευόμενες από  κυρίους με καπέλα και τιράντες, χόρεψαν κάτω από τους ήχους του Glenn Miller και άλλων καλλιτεχνών του ‘40, μεταφέροντας τους θεατές 70 και πλέον χρόνια πριν.

Ο «πολεμικός ανταποκριτής» κ. Άκης Παρασκευόπουλος, καταξιωμένος επαγγελματίας φωτογράφος, κατέγραψε στιγμές που αν κάποιος δε γνώριζε ότι συνέβησαν μόλις πριν από λίγες ημέρες, θα θεωρούσε ότι βρίσκονταν στο αρχείο εδώ και 70 και πλέον χρόνια, σημείωσε στον «Ε.Τ.»: «Ήταν ένα πραγματικό ταξίδι πίσω στο χρόνο σαν να βρεθήκαμε σε μια χρονομηχανή που μας ταξίδεψε στο 1940. Είμαστε μια ομάδα που αγαπάμε αυτό που κάνουμε και τώρα που έγινε η αρχή θα ακολουθήσουν και άλλες παρόμοιες εκδηλώσεις. Βέβαια, τα εύσημα ανήκουν δικαιωματικά στον κ. Σπύρο Κυριακό, την «ψυχή» της διοργάνωσης». 

Το όλο εγχείρημα στηρίχτηκε ηθικά και υλικά από το Δήμο Άργους–Μυκηνών και το Δήμαρχο κ. Καμπόσο. Ο κ. Γαλανός, αποτιμώντας τον αντίκτυπο της εκδήλωσης, σημείωσε: «Η αποδοχή εκ μέρους του κοινού υπήρξε θερμή και εγκάρδια και το ενδιαφέρον, ειδικότερα της νέας γενιάς, μεγάλο και ειλικρινές. 

Οι ώρες βέβαια και η προσπάθεια των εθελοντών που δούλεψαν για την υλοποίηση της ιδέας του κ. Σπύρου Κυριακού, την επιτυχία της διοργάνωσης και ταξίδεψαν από όλη την Ελλάδα, δεν αποτιμώνται υλικά. Άλλωστε η καλύτερη ανταμοιβή για όλους μας υπήρξε το ενδιαφέρον του κόσμου που αγκάλιασε την προσπάθεια και έδειξε να ξεπερνάει τις όποιες προκαταλήψεις και δισταγμούς που κατά το παρελθόν προκαλούσε η απλή και μόνο θέαση στολών και στρατιωτών που έχουν σημαδέψει με μελανά χρώματα την Ιστορία της πατρίδας μας». 

ΤΟ ΔΙΣΕΛΙΔΟ ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ "ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ" ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 13 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2014