Έτσι θα ανελκύσουν το ναυάγιο στη Νότια Κορέα

Η πρώτη selfie ήταν... διαστημική

Μπορεί οι… αυτοφωτογραφίες, όπως αποδίδεται ελεύθερα στα ελληνικά η λέξη «selfie», να έχουν γίνει πλέον ένα ακόμα εκνευριστικό για πολλούς δείγμα εγωπάθειας που αγγίζει τα όρια της ψυχικής νόσου, ο πρώτος όμως που απαθανάτισε τον εαυτό του, πλέοντας στο Διάστημα με ταχύτητα 27.500 χιλιομέτρων την ώρα με φόντο τη Γη, ήταν ο Αμερικανός αστροναύτης Μπαζ Όλντριν. 

Ως μέλος της αποστολής Gemini 12 το 1966, ο Όλντριν βρισκόταν εκτός θαλαμίσκου σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας, όταν πάτησε το «κλικ» της φωτογραφικής μηχανής του. Χαριτολογώντας ο ίδιος, ανάρτησε χθες την ιστορική αυτή φωτογραφία σε ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης, αναφέροντας ότι «μπορώ να ισχυριστώ ότι είμαι ο πρώτος που φωτογράφισε το πρόσωπό του σε τροχιά, αν και το φόντο είναι σίγουρα πιο ενδιαφέρον».

Ένα ναυάγιο του 1888 στη Χρυσή Πύλη και ο ρατσισμός της εποχής

Ένα ζεστό πρωινό του Αυγούστου του 1888 ένα επιβατικό ατμόπλοιο, το City of Chester, απέπλευσε από το Σαν Φρανσίσκο με προορισμό της πόλη Ηουρήκα (Εύρηκα-Eureka), μεταφέροντας 90 επιβάτες. 

Στο σημείο που σήμερα βρίσκεται η γέφυρα γνωστή ως "Χρυσή Πύλη", από λάθος ναυσιπλοϊας, το City of Chester συγκρούστηκε με ένα άλλο ατμόπλοιο, το Oceanic.

Μέσα σε έξι μόλις λεπτά το City of Chester, κομμένο σχεδόν στα δύο, βυθίζεται παρασέρνοντας μαζί του 16 ανθρώπους. Τα ΜΜΕ της εποχής και η κοινή γνώμη στράφηκαν κατά του πληρώματος, κατά κύριο λόγο κινέζοι μετανάστες, θεωρώντας το υπεύθυνο τόσο για τη σύγκρουση, όσο και για το ότι δε βοήθησαν τους επιβάτες να διασωθούν. 

Οι μαρτυρίες όμως των διασωθέντων αποκάλυψαν ότι το πλήρωμα έκανε ό,τι μπορούσε, προκειμένου να βοηθήσει τους επιβάτες, όμως το γενικευμένο κλίμα εχθρότητας κατά των μεταναστών και ιδίως των Κινέζων που είχαν κατακλύσει την Καλιφόρνια και όλη τη Δυτική Ακτή των ΗΠΑ μέχρι την Αλάσκα, λόγω του "πυρετού του Χρυσού", άφησε στο περιθώριο την πραγματικότητα. 

Διαβάστε εδώ: 
 

Κολυμβητής βρήκε συμμάχους τα δελφίνια κατά του καρχαρία

Ο Βρετανός Άνταμ Ουώκερ κολύμπησε για 8 ώρες και 36 λεπτά, στα Στενά του Κουκ στη Νέα Ζηλανδία.

Το εγχείρημά του ήταν από μόνο του τιτάνιο, δεδομένου ότι τα ρεύματα, αλλά και η χαμηλή θερμοκρασία της θάλασσας ήταν ανασταλτικοί παράγοντες.

Τη μεγαλύτερη έκπληξη όμως έκρυβε η ίδια η Φύση, καθώς ο κολυμβητής είδε από κάτω του έναν καρχαρία μήκους δύο μέτρων, ο οποίος έκοβε βόλτες με περιέργεια. Βρισκόμενος μεσοπέλαγα, έπρεπε να αποφασίσει αν θα εγκαταλείψει το εγχείρημά του ή αν θα συνέχιζε το κολύμπι. 

Την απάντηση τελικά έδωσε ένα κοπάδι δελφινιών που εμφανίστηκε ξαφνικά και δημιούργησε έναν κλοιό ασφαλείας γύρω από τον Ουώκερ, αποθαρρύνοντας τον καρχαρία από οποιαδήποτε επιθετική κίνηση.

Δεν είναι πρωτοφανές πάντως για τα δελφίνια να σπεύδουν σε βοήθεια ανθρώπων που βρίσκονται στη θάλασσα αν και δεν έχει αποσαφηνιστεί αν τα δελφίνια ήθελαν πράγματι να προστετέψουν τον Ουώκερ, ή απλά να τον συνοδεύσουν στη κολύμβηση.

Διαβάστε εδώ:

Απόκοσμες εικόνες από μια άγνωστη πτυχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου

Απόκοσμες εικόνες από μια άγνωστη πτυχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου έφερε στην επιφάνεια μη επανδρωμένο υποβρύχιο, 70 χρόνια μετά τη βύθιση δύο συμμαχικών πλοίων από γερμανικά σκάφη κατά τη διάρκεια της άσκησης "Τίγρη", με 749 πνιγμένους ή σκοτωμένους αμερικανούς στρατιώτες. 

Στις 28 Απριλίου του 1944, σχεδόν ένα μήνα πριν από την απόβαση στη Νορμανδία, συμμαχικές δυνάμεις είχαν επιδοθεί σε ασκήσεις, προκειμένου να προετοιμαστούν για τη D-Day, όπως έχει μείνει γνωστή στην Ιστορία.

Γερμανικά τορπιλοβόλα επιτέθηκαν στη νηοπομπή που πραγματοποιούσε ελιγμούς κοντά στις ακτές της Βρετανίας, όταν η αιφνιδιαστική επίθεση από τα γερμανικά σκάφη είχε ως αποτέλεσμα τη βύθιση δύο και τις σοβαρές ζημιές σε τρίτο πλοίο.

Οι επιζώντες διατάχθηκαν να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό, ενώ το επεισόδιο αυτό έμεινε εν πολλοίς άγνωστο μέχρι το 1974, όταν δόθηκαν στη δημοσιότητα οι απόρρητοι φάκελλοι της εποχής. 

Διαβάστε εδώ:

Η… εκδίκηση της «Έλλης»

Η καταδυτική ομάδα του Αντώνη Γράφα κατέγραψε και τεκμηρίωσε την ιστορία ενός άγνωστου ναυαγίου που βυθίστηκε στο Σαρωνικό

Ανάμεσα στις καταγραφές των πεπραγμένων της 15ης Ιουνίου 1942,μια λιτή καταχώρηση στο πολεμικό ημερολόγιο του Γερμανού διοικητή της θαλάσσιας άμυνας Αττικής αναφέρει ότι «στις 07:15, στο ναρκοπέδιο Μεθάνων, βυθίστηκε το ιταλικό ναρκαλιευτικό πλοίο “RD7“ μετά από πρόσκρουση σε νάρκη. Σκάφη που απέπλευσαν από την Αίγινα, κατάφεραν να διασώσουν 6 άτομα από τα συνολικά 24 άτομα του πληρώματος».

Πέρασαν 72 σχεδόν χρόνια από τότε και πριν από λίγες μέρες η καταδυτική ομάδα του Αντώνη Γράφα ανέσυρε από τη λήθη, από βάθος 100 περίπου μέτρων, απόκοσμες εικόνες από τον υγρό τάφο των 18 Ιταλών που χάθηκαν μαζί με το πολεμικό πλοίο. 

«Οι καταδύσεις που πραγματοποιήθηκαν, κατόπιν συστηματικής προετοιμασίας, είχαν ως κύριο στόχο την φωτογράφηση και τη βιντεοσκόπηση του ναυαγίου, το οποίο βρίσκεται σε βάθος 100 μέτρων, στην περιοχή που κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου βρισκόταν ποντισμένο το ελληνικό ναρκοπέδιο του Αγίου Γεωργίου Μεθάνων», αναφέρει στον «ΕΤ» ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας Αντώνης Γράφας και συμπληρώνει: «Η έρευνα πεδίου και το οπτικό υλικό που προέκυψε από αυτήν, κατέδειξε ότι πρόκειται για το ναυάγιο του ιταλικού ναρκαλιευτικού R.D.7».

H… εκδίκηση της «Έλλης» 

Το ναρκοπέδιο που  είχε ποντιστεί την νύχτα της 29ης προς την 30η Οκτωβρίου 1940, από τα ναρκοθετικά πλοία του ελληνικού Βασιλικού Ναυτικού Στρυμών και Αλιάκμων, επικουρούμενα από το αντιτορπιλικό Βασίλισσα Όλγα, ήταν εκείνο το οποίο έμελλε να γίνει ο τάφος του ιταλικού ναρκαλιευτικού R.D. 7. Το σχέδιο του ναρκοπεδίου είχε εκπονηθεί και γνωστοποιηθεί την 23η Αυγούστου 1940, αμέσως μετά την βύθιση του εύδρομου ΕΛΛΗ από το ιταλικό υποβρύχιο DELFINO στην Τήνο, την 15η Αυγούστου του ίδιου χρόνου.

Το βράδυ της 14^ης Ιουνίου 1942 το R.D.7αναχώρησε από την Πειραιά για μια αποστολή στα νότια της νήσου Αίγινας. Επρόκειτο για την τελευταία αποστολή του πλοίου, καθώς το πρωί της επόμενης ημέρας, 15η Ιουνίου 1942, και ενώ το R.D.7 έπλεε στην θαλάσσια περιοχή ανάμεσα στην χερσόνησο Μεθάνων και στην νήσο Μονή Αιγίνης, προσέκρουσε σε νάρκη και βυθίστηκε μέσα σε ελάχιστο χρόνο. 

Σύμφωνα με τις ημερολογιακές καταγραφές του γερμανικού πολεμικού ναυτικού, η βύθιση του R.D.7 ήταν ιδιαίτερα βίαιη, καθώς λόγω της έκρηξης και της βύθισης του πλοίου χάθηκαν μαζί του δέκα οκτώ από τα συνολικά είκοσι τέσσερα μέλη του πληρώματος. Οι ψαράδες της Πέρδικας, ενός χωριού στα νότια της Αίγινας, ήταν εκείνοι που έσπευσαν στον τόπο του ναυαγίου και κατάφεραν τελικά να διασώσουν έξι ναυαγούς από τα συνολικά είκοσι τέσσερα μέλη του πληρώματος. 

Μνήμες από το βυθό

Ο φωτογράφος της καταδυτικής ομάδας Κώστας Μυλωνάκης περιγράφει στον «ΕΤ» τις εικόνες που αντίκρισε στο βυθό, οι οποίες μαρτυρούν τη σφοδρότητα της έκρηξης: «Από το ναυάγιο λείπει η πλώρη του σκάφους, μαζί με το πυροβόλο των 76/40χιλ., η οποία έχει αποκοπεί ολοκληρωτικά, ακριβώς μπροστά από το πιλοτήριο και τους χώρους ενδιαίτησης των αξιωματικών».

Ο έμπειρος υποβρύχιος φωτογράφος συμπληρώνει: «Η περιοχή από το μεσοκάραβο έως  την πρύμνη βρίσκεται σε αρκετά καλή κατάσταση. Η ναυπηγική γραμμή του πλοίου που θυμίζει ρυμουλκό, είναι προφανής. Στο εξωτερικό του ναυαγίου είναι ακόμα ορατά το πηδάλιο και η προπέλα του πλοίου. Γύρω από το ναυάγιο υπάρχουν σκορπισμένα αρκετά συντρίμμια, τα οποία όμως είναι δυσδιάκριτα καθώς αυτά είναι έντονα καλυμμένα με βένθος»

Τεχνικά χαρακτηριστικά
Τύπος: Ναρκαλιευτικό

Διακριτικός κωδικός: R.D. 7

Εθνικότητα: Ιταλική

Εκτόπισμα: 215,67 τόνοι
Ολικό μήκος: 35,25 μέτρα
Πλάτος: 5,88 μέτρα
Ισχύς Κινητήρα: 950 ίπποι
Κύριος οπλισμός: Ένα ναυτικόαντιαεροπορικό κανόνι των 76/40χιλ.
Βοηθητικός οπλισμός: Δύο υδρόψυκτα πολυβόλα Coltτων 6,5 χιλ.
Ενδεικτικό πλήρωμα: 22 άτομα

Η καταδυτική ομάδα

Δύτες

Αντώνης Γράφας, κινηματογραφιστής, επικεφαλής της ομάδας

Κώστας Μυλωνάκης, υποβρύχιος φωτογράφος

Γιάννης Λιαρδάκης, δύτης

Γιάννης Μουστάκας, δύτης ασφαλείας

Τάσος Τσαλαβούτας, δύτης ασφαλείας

Αννα Μπαρμποπουλου, δύτρια ασφαλείας

Συνεργάτες

Δημήτρης Γκαλών, ιστορικός ερευνητής

Δημήτρης Δαμίγος, κυβερνήτης σκάφους

Χρήσιμα links

www.grafasdiving.gr

www.wetklik.gr

Η ευτυχία φαίνεται από το...κρεβάτι

Γιατί το φεγγάρι βάφτηκε κόκκινο

Η χρήση στρατιωτικού σόναρ κατά συρροή υπεύθυνη για τους μαζικούς εκβρασμούς ζιφιών στην Ελλάδα: Η περίπτωση της Κρήτης

Από την Τρίτη 1 Απριλίου μέχρι και την Κυριακή 6 Απριλίου καταγράφηκαν από τις λιμενικές αρχές και κατοίκους τουλάχιστον 8 περιστατικά εκβρασμού κητωδών του είδους «ζιφιός» (Ziphius cavirostris sp.) κατά μήκος των ακτών της νοτιοανατολικής Κρήτης (περιοχές Καλικοβρέχτη Ιεράπετρας, Καστρί Βιάνου και Καλοί Λιμένες). 

Συνολικά εκτιμάται ότι εκβράστηκαν 5 έως 10 ζιφιοί, ως ζεύγη ή τριάδες σε μια απόσταση περίπου 70 χιλιομέτρων ακτογραμμής. Τα χαρακτηριστικά διάρκειας και γεωγραφικής εξάπλωσης του φαινομένου το κατατάσσουν στους «ατυπικούς μαζικούς εκβρασμούς» ζιφιών, οι οποίοι συνδέονται με την χρήση στρατιωτικών σόναρ στη διάρκεια ασκήσεων στην περιοχή του εκβρασμού.

Από τους ζιφιούς που εκβράστηκαν τρεις πέθαναν ενώ οι υπόλοιποι οδηγήθηκαν προς τα ανοικτά με την προσπάθεια των τοπικών λιμενικών αρχών αλλά και πολλών εθελοντών που βρέθηκαν στην περιοχή. 

Είναι αβέβαιο αν τα ζώα αυτά θα μπορέσουν να επιβιώσουν, λόγω των βλαβών που μπορεί να προκληθούν από την εκτεταμένη χρήση των στρατιωτικών σόναρ στην φυσιολογία των εσωτερικών οργάνων τους. Επιπλέον, είναι πολύ πιθανό ότι πολύ μεγαλύτερος αριθμός ζιφιών πλήττονται ή και πεθαίνουν στα ανοικτά χωρίς να εκβραστούν και να γίνουν αντιληπτοί.

Στην ευρύτερη περιοχή της Κρήτης και της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και ταυτόχρονα με τον μαζικό εκβρασμό, διεξαγόταν τριμερής πολεμική άσκηση του Πολεμικού Ναυτικού χωρών μελών του ΝΑΤΟ (Ελλάδος, Ισραήλ και των ΗΠΑ), και συγκεκριμένα, από τις 26 Μαρτίου μέχρι και τις 10 Απριλίου του 2014 πραγματοποίησαν ανθυποβρυχιακές ναυτικές ασκήσεις με τη χρήση στρατιωτικών σόναρ. Όπως έχει τεκμηριωθεί επιστημονικά με περιστατικά τόσο στη χώρα μας όσο και διεθνώς, η χρήση στρατιωτικού σόναρ προκαλεί μαζικούς εκβρασμούς και θανάτους ζιφιών και αποτελεί σημαντικότατη απειλή για τους πληθυσμούς τους.

Προκειμένου να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα σχετικά με τις αιτίες του μαζικού εκβρασμού διενεργήθηκαν νεκροψίες στα άτομα που εκβράστηκαν νεκρά από κτηνιάτρους. Παράλληλα, συλλέχθηκαν δείγματα από τα νεκρά ζώα για να πραγματοποιηθούν αναλυτικές ιστοπαθολογικές αλλά και άλλες εξετάσεις στην Κτηνιατρικής Σχολή  του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Στην διάρκεια της 5^ης συνάντησης των μελών του ACCOBAMS (Συμφωνία για τη Διατήρηση των Κητωδών της Μαύρης Θάλασσας, της Μεσογείου και της Συγκείμενης Ζώνης του Ατλαντικού - μέλος της οποίας είναι και η Ελλάδα) στο Μαρόκο το Νοέμβριο του 2013, για πρώτη φορά δημοσιοποιήθηκε χάρτης με τις περιοχές της Μεσογείου όπου οι ναυτικές ασκήσεις με στρατιωτικά σόναρ πρέπει να αποφεύγονται. 

Οι θαλάσσιες περιοχές νοτιοανατολικά της Κρήτης, όπου και συνέβη ο μαζικός εκβρασμός ζιφιών περιλαμβάνονται στον χάρτη αυτό, γεγονός που υποδηλώνει ότι οι σχεδιαστές της άσκησης δεν έλαβαν υπόψη τις επιπτώσεις και την περιβαλλοντική καταστροφή που μπορεί να προκαλούσαν, παρά το ότι είχαν προειδοποιηθεί από την επιστημονική κοινότητα και μια διεθνή συμφωνία.

Οι επιστολές και εκκλήσεις τόσο της επιστημονικής κοινότητας, όσο και των περιβαλλοντικών οργανώσεων στην Ελλάδα και τον κόσμο μετά από προηγούμενα περιστατικά, δεν εισακούστηκαν για μια ακόμη φορά. 

Ο πληθυσμός των ζιφιών στις ελληνικές θάλασσες, που είναι ίσως η σημαντικότερη περιοχή για το είδος αυτό στην Μεσόγειο, βρίσκεται πια κοντά στα όρια εξαφάνισης του. 

Οι συνυπογράφουσες περιβαλλοντικές οργανώσεις  ζητούν από τις αρμόδιες ελληνικές αρχές να εφαρμόσουν έμπρακτα τις αποφάσεις της διακρατικής σό﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽  ύμβασης ACCOBAMS και να μην επιτρέπουν την χρήση στρατιωτικού σόναρ στις ευαίσθητες περιοχές στη Μεσόγειο που έχουν χαρτογραφηθεί επιστημονικά και αποτελούν το ενδιαίτημα των ζιφιών. 

Όσο δεν λαμβάνονται πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση από την πολιτική ηγεσία η θλιβερή αυτή ιστορία θα επαναλαμβάνεται, όπως στην Κέρκυρα το 2011, στην Ζάκυνθο το 2000 και στην Κυπαρισσία το 1997 και 1996, με κίνδυνο την οριστική εξαφάνιση του πληθυσμού των ζιφιών. Καλούμε τις αρμόδιες ελληνικές αρχές (και κυρίως τα ΥΕΘΑ και ΥΠΕΚΑ) να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να προβούν σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες συμπεριλαμβανομένης της απαγόρευσης της χρήσης στρατιωτικών σόναρ στο ενδιαίτημα των ζιφιών, ώστε να εξασφαλιστεί η προστασία και διατήρηση του πληθυσμού τους στις ελληνικές θάλασσες.

Οι συνυπογράφουσες περιβαλλοντικές μη κυβερνητικές οργανώσεις:

ANIMA / Σύλλογος Προστασίας και Περίθαλψης Άγριας Ζωής.

ΑΡΙΩΝ /  Ερευνητικό Κέντρο  Διάσωσης και Περίθαλψης Κητωδών

ΑΡΧΕΛΩΝ / Σύλλογος για την Προστασία της Θαλάσσιας Χελώνας

Greenpeace

Ινστιτούτο Κητολογικών Ερευνών Πέλαγος

Δίκτυο Μεσόγειος SOS

MOm / Εταιρεία Μελέτης και Προστασίας της Μεσογειακής Φώκιας

Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Κρήτης

WWF Ελλάς

Για περισσότερες λεπτομέρειες και επικοινωνία σχετικά με το ΔΤ

Βαγγέλης I. Παράβας, MOm/Εταιρεία Μελέτης και Προστασίας της Μεσογειακής Φώκιας

τηλ: 210-5222888, κιν: 6946283783

e-mail: v.paravas@mom.gr

www.mom.gr

Σημειώσεις προς συντάκτες:

1) Δείτε εδώ το κοινό Δελτίο Τύπου 23 Απριλίου 2012 - Περιβαλλοντικές οργανώσεις προς ΥΠΕΚΑ: Να σταματήσουν τώρα οι μαζικοί θάνατοι κητωδών στο Ιόνιο! http://thalassaproject.mom.gr/displayITM1da2a.html?ITMID=83&LANG=GR

2) Ο ζιφιός (Ziphius cavirostris), είναι ένα θαλάσσιο θηλαστικό με μόνιμη παρουσία στις ελληνικές θάλασσες, που προστατεύεται τόσο από την ελληνική όσο και από την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Πρόκειται για ένα κητώδες μεσαίου μεγέθους, ιδιαίτερα δυσπρόσιτο, το οποίο μπορεί να φτάσει τα έξι μέτρα μήκος, ενώ έχει εξαιρετικές ικανότητες κατάδυσης, αφού βουτάει μέχρι τα 3.000 μέτρα βάθος και μπορεί να αντέξει με μία ανάσα μέχρι και πάνω από δύο ώρες κάτω από το νερό.

Βάσιμες ελπίδες για την αντιμετώπιση της παράλυσης των κάτω άκρων

Théophile Gautier: Ένα γαλλικό υπερωκεάνιο στο βυθό του Αιγαίου

Ο βυθός του Αιγαίου είναι βουβός μάρτυρας πολλών δραματικών στιγμών που εκτυλίχθηκαν κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Η ερευνητική ομάδα του wreckDiving  έφερε στην επιφάνεια, μετά από 73 χρόνια παραμονής του «Théophile Gautier» στα 112 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, απόκοσμες εικόνες που φωτίζουν ένα άγνωστο μέχρι πρόσφατα ναυάγιο.

«Μετά από πληροφορίες που λάβαμε από ψαράδες της περιοχής, την αναζήτηση όλων των τεκμηρίων στα ιστορικά αρχεία, και παρά τις αντίξοες συνθήκες που αντιμετωπίσαμε σε αυτή τη μεσοπέλαγη κατάδυση, δηλαδή τα δυνατά θαλάσσια ρεύματα και την περιορισμένη ορατότητα, καταφέραμε να ταυτοποιήσουμε το ναυάγιο», αναφέρει στον «ΕΤ» ο κ. Βασιλάτος ένας από τους αυτοδύτες και συμπληρώνει: «Στην κατάδυση διαπιστώσαμε ότι η πρύμνη του ήταν τελείως κατεστραμμένη, προφανώς από την έκρηξη που προκάλεσε η τορπίλη του βρετανικού υποβρυχίου, όπως δηλαδή αναφέρουν οι ιστορικές πηγές, τόσο η αναφορά του Γάλλου πλοιάρχου του, όσο και η αντίστοιχη του Βρετανού κυβερνήτη του υποβρυχίου».

Η «Ελληνίδα της Αβύσσου» Ελένη Τσοπουροπούλου, η φωτογράφος της ομάδας έχει εκατοντάδες καταδύσεις στο ενεργητικό της, μεταξύ των οποίων και πολλές κάτω από τα 100 μέτρα, όπως στο «Βρετανικό» το αδελφό πλοίο του Τιτανικού που βρίσκεται ανάμεσα στην Κέα και τη Μακρόνησο.  «Το πλοίο είναι καλά διατηρημένο κατά ένα μεγάλο μέρος του, παρά το ότι έχουν περάσει 73 χρόνια από τη βύθισή του. Τα διπλά του φουγάρα στέκουν ακόμα όρθια και το θέαμα στο βυθό είναι εντυπωσιακό», τονίζει στον «ΕΤ» η κ. Τσοπουροπούλου.

Το τελευταίο ταξίδι 118 λέξεις

Στις 3 Οκτωβρίου του 1941, το «Théophile Gautier» απέπλευσε ως μέλος νηοπομπής από τη Θεσσαλονίκη, με τελικό προορισμό τη Γαλλία. Γεμάτο με αλεύρι και άλλες προμήθειες, με σκοπό να τα εκφορτώσει στον Πειραιά, το γαλλικό υπερωκεάνιο έπλεε προς τη Νέμεσή του. Την επόμενη ημέρα στις 6:37 μ.μ., ενώ βρισκόταν ανάμεσα στην Εύβοια και την Κέα, μια σφοδρή έκρηξη συντάραξε το πλοίο.

Μια τορπίλη από το βρετανικό υποβρύχιο HMS Talisman είχε πλήξει το υπερωκεάνιο στην πρύμνη και στις 7:20 το σκάφος χάθηκε κάτω από τα κύματα. Από τους 109 επιβαίνοντες, 18 σκοτώθηκαν από την έκρηξη ή πνίγηκαν, δύο υπέκυψαν στα τραύματά τους αργότερα και 13 τραυματίστηκαν. Οι επιζώντες περισυλλέχθηκαν από τα συνοδά πλοία της νηοπομπής και μεταφέρθηκαν στον Πειραιά.

Η ταυτότητα του «Théophile Gautier»

Το υπερωκεάνιο «Théophile Gautier», 8194 κ.ο.χ. και μήκους 136 μέτρων, ναυπηγήθηκε στη Δουνκέρκη της Γαλλίας το 1927. Μπορούσε να μεταφέρει 728 επιβάτες και ήταν το πρώτο σκάφος του είδους του ναυπηγημένο στη Γαλλία που διέθετε μηχανές εσωτερικής καύσης  και όχι ατμομηχανές.  

Είχε δρομολογηθεί σε πλόες από τη Μασσαλία μέχρι την Αλεξάνδρεια, με ενδιάμεσους σταθμούς στον Πειραιά, τη Βηρυτό, την Κωνσταντινούπολη και τη Νάπολη. Είχε επίσης κάνει κρουαζιέρες στα ελληνικά νησιά, ενώ είχε ταξιδέψει μέχρι και τη Μαύρη Θάλασσα.

 

ΧΡΗΣΙΜΑ LINKS

www.wreckdiving.gr

Ρεκόρ κατάδυσης στα 3 χιλιόμετρα για 38 λεπτά

Ρομποτικό εναρκτήριο λάκτισμα στο Μουντιάλ της Βραζιλίας

H Κλιματική Αλλαγή "φέρνει" πολέμους, λιμούς και συμβαίνει τώρα