Το Κοσσυφοπέδιο, γνωστό και ως Κόσοβο, είναι μια περιοχή στα νότια της Σερβίας, η οποία συνορεύει με την Αλβανία, το Μαυροβούνιο και τα Σκόπια. Από σήμερα, αναγνωρίστηκε και επίσημα από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ότι η ανεξαρτητοποίησή του από τη Σερβία το 2008 δεν παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο.
Ο κατακερματισμός της Γιουγκοσλαβίας, μετά το θάνατο του Τίτο και τον πόλεμο που σημάδεψε τη δεκαετία του ’90 με την αγριότητα και το φανατισμό των αντιμαχόμενων πλευρών, ήταν το πρώτο βήμα. Σήμερα, το Κόσοβο αναγνωρίζεται ήδη από 69 από τις 192 χώρες του ΟΗΕ, μεταξύ των οποίων οι ΗΠΑ, η Βρετανία και η Αλβανία και η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου παρέχει και το νομικό έρεισμα, ώστε να προχωρήσουν στην αναγνώρισή του και άλλα κράτη.
Με απλά λόγια, η Χάγη στην ουσία αναγνώρισε ότι χώρες που έχουν εσωτερικά προβλήματα από αποσχιστικές ομάδες, μπορεί να δουν κάποια στιγμή να ανεξαρτητοποιείται κάποια επαρχία τους, με τη σύμφωνη γνώμη θεσμικών φορέων της διεθνούς νομιμότητας, όπως και αν ερμηνεύεται αυτό.
Παραθέτω ένα σενάριο: Κάποια στιγμή, μια θρησκευτική ή άλλη τοπικού χαρακτήρα μειονότητα ισχυρίζεται ότι επειδή καταπιέζονται τα δικαιώματά της, προχωρά στην κήρυξη της ανεξαρτησίας ή αυτονομίας της περιοχής που κατοικεί, για παράδειγμα της Θράκης. Σας φαίνεται, ακραίο ή απίθανο; Μετά τη χθεσινή απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, φαίνεται ότι ανοίγει –για μια ακόμα φορά- ο ασκός του Αιόλου στη γειτονιά μας.
Σελίδες
▼
Πέμπτη 22 Ιουλίου 2010
Τρίτη 20 Ιουλίου 2010
Η απάντηση, δική σας…
Ήταν 20 Ιουλίου 1974, όταν ο «Αττίλας» εισέβαλε στην Κύπρο. Σήμερα, το τουρκοκυπριακό καθεστώς επιζεί χάρη στην οικονομική αρωγή της Τουρκίας και τη μετατροπή του σε ένα πλωτό … Λας Βέγκας, με την παρουσία δεκάδων καζίνο, ενώ παράλληλα χιλιάδες ξένοι -κυρίως Βρετανοί- αγοράζουν στα Κατεχόμενα εξοχικές κατοικίες.
Τόμοι γράφτηκαν για την τραγωδία της Κύπρου. Οι ένοχοι βρίσκονται σχεδόν πάντοτε ανάμεσα στις Ξένες Δυνάμεις που επέτρεψαν και εξέθρεψαν την εισβολή, στην τουρκική πολιτικοστρατιωτική ηγεσία, στη χούντα της Αθήνας. Ο καθένας υιοθετεί την άποψη που εξυπηρετεί τις επιδιώξεις του, χωρίς όμως να έχει αποκαλυφθεί το σύνολο των παρασκηνιακών διαβουλεύσεων στα χρόνια που προηγήθηκαν και που στην ουσία οδήγησαν στην εισβολή.
Ένα πράγμα μας δίδαξε η Ιστορία: Όσο εθελοτυφλούμε και δεν ψάχνουμε τα πραγματικά αίτια, τις κρίσιμες αποφάσεις, τις οποίες -ας μην το ξεχνάμε- κάποιοι πήραν, τόσο θα μένουμε στο σκοτάδι. Και βέβαια λύση δεν είναι μια επανάληψη της «Δίκης των Εξ», όπου ένοχοι και «ένοχοι» βρέθηκαν στο απόσπασμα, ως εξιλαστήρια θύματα μιας πολιτικής που εν τέλει οδήγησε στη Μικρασιατική Καταστροφή.
Έστω και 36 χρόνια μετά, πρέπει επιτέλους να ανοίξει ο φάκελος της εισβολής, όχι για να ικανοποιηθεί η μια ή η άλλη πλευρά, αλλά για να μάθει επιτέλους ο Ελληνισμός για τα λάθη του και να γνωρίσει πώς δημιουργήθηκαν οι συνθήκες για την τραγωδία. Είμαστε ώριμοι για κάτι τέτοιο; Η απάντηση, δική σας…
Τόμοι γράφτηκαν για την τραγωδία της Κύπρου. Οι ένοχοι βρίσκονται σχεδόν πάντοτε ανάμεσα στις Ξένες Δυνάμεις που επέτρεψαν και εξέθρεψαν την εισβολή, στην τουρκική πολιτικοστρατιωτική ηγεσία, στη χούντα της Αθήνας. Ο καθένας υιοθετεί την άποψη που εξυπηρετεί τις επιδιώξεις του, χωρίς όμως να έχει αποκαλυφθεί το σύνολο των παρασκηνιακών διαβουλεύσεων στα χρόνια που προηγήθηκαν και που στην ουσία οδήγησαν στην εισβολή.
Ένα πράγμα μας δίδαξε η Ιστορία: Όσο εθελοτυφλούμε και δεν ψάχνουμε τα πραγματικά αίτια, τις κρίσιμες αποφάσεις, τις οποίες -ας μην το ξεχνάμε- κάποιοι πήραν, τόσο θα μένουμε στο σκοτάδι. Και βέβαια λύση δεν είναι μια επανάληψη της «Δίκης των Εξ», όπου ένοχοι και «ένοχοι» βρέθηκαν στο απόσπασμα, ως εξιλαστήρια θύματα μιας πολιτικής που εν τέλει οδήγησε στη Μικρασιατική Καταστροφή.
Έστω και 36 χρόνια μετά, πρέπει επιτέλους να ανοίξει ο φάκελος της εισβολής, όχι για να ικανοποιηθεί η μια ή η άλλη πλευρά, αλλά για να μάθει επιτέλους ο Ελληνισμός για τα λάθη του και να γνωρίσει πώς δημιουργήθηκαν οι συνθήκες για την τραγωδία. Είμαστε ώριμοι για κάτι τέτοιο; Η απάντηση, δική σας…
Τρίτη 6 Ιουλίου 2010
Κομμώσεις με… έγκριση των Μουλάδων
Τέλος στο «παρακμιακό στυλ μαλλιών της Δύσης» βάζει η κυβέρνηση του Ιράν
Μπορεί ο δικτάτορας Θεόδωρος Πάγκαλος να έμεινε στην ιστορία για τη διαταγή που είχε δώσει το 1925, σύμφωνα με την οποία οι φούστες έπρεπε να απέχουν μέχρι 30 εκατοστά από το έδαφος για την προστασία των «χρηστών ηθών», τη δόξα του όμως ζήλεψαν σήμερα οι Μουλάδες του θεοκρατικού καθεστώτος του Ιράν. Σύμφωνα με εικονογραφημένη εγκύκλιο του υπουργείου πολιτισμού που διανεμήθηκε σε όλα τα κουρεία της χώρας, οι άνδρες πρέπει να κουρεύονται επιλέγοντας ένα από τα έξι διαφορετικά στυλ που θεωρούνται ότι συνάδουν με την εικόνα που επιθυμεί το κράτος για τους υπηκόους του.
Οι άνδρες μπορούν να κόψουν τα μαλλιά τους «α λα Έλβις», με κοκοράκι και παχιές φαβορίτες, με χωρίστρα που θυμίζει την αλήστου μνήμης για τα εγκλήματα αισθητικής δεκαετία του ’80, με περιποιημένη χαίτη που φέρνει στις μνήμες μας λατινοαμερικάνο ποδοσφαιριστή, καθώς και άλλες λιγότερο «προχωρημένες» επιλογές. Και τα έξι στυλ πάντως ταιριάζουν «άψογα» με ένα περιποιημένο μουστάκι, σύμφωνα με το υπουργείο.
Απαγορεύονται δια ροπάλου όμως οι κοτσίδες, τα μαλλιά «καρφάκια», ενώ η χρήση ζελέ επιτρέπεται μόνο σε «λογικές» ποσότητες.
«Οι εγκεκριμένες κομμώσεις ταιριάζουν στους Ιρανούς και είμαστε ιδιαίτερα ικανοποιημένοι που η κυβέρνηση έλαβε αυτά τα μέτρα» σημείωσε σχετικά ο Τζαλέχ Χονταγιάρ, υπεύθυνος του Φεστιβάλ Σεμνότητας και Φερετζέ.
Αρκετά κουρεία που προσέφεραν στους πελάτες τους δυτικότροπες κομμώσεις αναγκάστηκαν να κλείσουν, ενώ παράλληλα η αστυνομία κάνει ελέγχους ηθικής σε άνδρες και γυναίκες που υιοθετούν ξένες προς τη χώρα στιλιστικές επιλογές.
Πρόσφατα, Ιρανός κληρικός είχε ισχυριστεί ότι οι γυναίκες που φορούν ελαφρά ρούχα είναι υπεύθυνες για φυσικές καταστροφές που πλήττουν τη χώρα, διότι «προκαλούν τους άνδρες, είναι υπαίτιες για τα κρούσματα μοιχείας στην κοινωνία, τα οποία με τη σειρά τους προκαλούν σεισμούς».
Πηγή: Reuters
Μπορεί ο δικτάτορας Θεόδωρος Πάγκαλος να έμεινε στην ιστορία για τη διαταγή που είχε δώσει το 1925, σύμφωνα με την οποία οι φούστες έπρεπε να απέχουν μέχρι 30 εκατοστά από το έδαφος για την προστασία των «χρηστών ηθών», τη δόξα του όμως ζήλεψαν σήμερα οι Μουλάδες του θεοκρατικού καθεστώτος του Ιράν. Σύμφωνα με εικονογραφημένη εγκύκλιο του υπουργείου πολιτισμού που διανεμήθηκε σε όλα τα κουρεία της χώρας, οι άνδρες πρέπει να κουρεύονται επιλέγοντας ένα από τα έξι διαφορετικά στυλ που θεωρούνται ότι συνάδουν με την εικόνα που επιθυμεί το κράτος για τους υπηκόους του.
Οι άνδρες μπορούν να κόψουν τα μαλλιά τους «α λα Έλβις», με κοκοράκι και παχιές φαβορίτες, με χωρίστρα που θυμίζει την αλήστου μνήμης για τα εγκλήματα αισθητικής δεκαετία του ’80, με περιποιημένη χαίτη που φέρνει στις μνήμες μας λατινοαμερικάνο ποδοσφαιριστή, καθώς και άλλες λιγότερο «προχωρημένες» επιλογές. Και τα έξι στυλ πάντως ταιριάζουν «άψογα» με ένα περιποιημένο μουστάκι, σύμφωνα με το υπουργείο.
Απαγορεύονται δια ροπάλου όμως οι κοτσίδες, τα μαλλιά «καρφάκια», ενώ η χρήση ζελέ επιτρέπεται μόνο σε «λογικές» ποσότητες.
«Οι εγκεκριμένες κομμώσεις ταιριάζουν στους Ιρανούς και είμαστε ιδιαίτερα ικανοποιημένοι που η κυβέρνηση έλαβε αυτά τα μέτρα» σημείωσε σχετικά ο Τζαλέχ Χονταγιάρ, υπεύθυνος του Φεστιβάλ Σεμνότητας και Φερετζέ.
Αρκετά κουρεία που προσέφεραν στους πελάτες τους δυτικότροπες κομμώσεις αναγκάστηκαν να κλείσουν, ενώ παράλληλα η αστυνομία κάνει ελέγχους ηθικής σε άνδρες και γυναίκες που υιοθετούν ξένες προς τη χώρα στιλιστικές επιλογές.
Πρόσφατα, Ιρανός κληρικός είχε ισχυριστεί ότι οι γυναίκες που φορούν ελαφρά ρούχα είναι υπεύθυνες για φυσικές καταστροφές που πλήττουν τη χώρα, διότι «προκαλούν τους άνδρες, είναι υπαίτιες για τα κρούσματα μοιχείας στην κοινωνία, τα οποία με τη σειρά τους προκαλούν σεισμούς».
Πηγή: Reuters
Δευτέρα 5 Ιουλίου 2010
Οι σύγχρονοι είλωτες
Η οικονομική κρίση φαίνεται ότι είναι «ευκαιρία», όπως λένε διάφοροι περισπούδαστοι στις αναλύσεις τους. Ευκαιρία για ποιους όμως; Για τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, τους ελεύθερους επαγγελματίες που δεν προλαβαίνουν να πάρουν ανάσα και δέχονται τη μια τσεκουριά μετά την άλλη στα εισοδήματά τους; Δε νομίζω. Εκτός αν υπό την έννοια «ευκαιρία», ανήκει και το πείραμα «προσπαθήστε να επιβιώσετε αξιοπρεπώς με λιγότερα από τα λίγα που παίρνατε».
Μάλλον η κρίση είναι ευκαιρία για τους εργοδότες, τους πάσης φύσης μεσάζοντες και τους… ροκανίζοντες τις κάθε λογής αδιαφανώς χορηγούμενες επιδοτήσεις. Με την πλήρη κατάρρευση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, επιστρέφουμε σε έναν εργασιακό μεσαίωνα, όπου ο σύγχρονος είλωτας όχι μόνο δεν ξέρει τι του ξημερώνει, αλλά είναι αναγκασμένος να ζει σε ένα καθεστώς ανασφάλειας και να λέει και ευχαριστώ που, σε αντίθεση με πολλούς άλλους, έχει ακόμα ένα έστω και ισχνό μεροκάματο.
Η κατάρρευση του κράτους όμως δεν περιορίζεται στην παραχώρηση της διακυβέρνησης της χώρας στο ΔΝΤ και την Ε.Ε. Ακόμα μεγαλύτερο αντίκτυπο στην καθημερινότητά μας έχει η πλήρης ασυδοσία της αγοράς, ενίοτε και με τις ευλογίες του κράτους, ή έστω λόγω της ανικανότητας παρέμβασης εκ μέρους των επίσημων μηχανισμών ελέγχου. Στα δελτία του Ελληνικού Κέντρου Καταναλωτή καταγράφεται ότι οι μέσες αυξήσεις σε βασικά βιοτικά αγαθά είναι οι υψηλότερες της Ευρώπης, τη στιγμή μάλιστα που τα οικογενειακά εισοδήματα συρρικνώνονται ή εκμηδενίζονται.
Ας αφήσουν λοιπόν οι μεγαλόσχημοι παράγοντες τα ευχολόγια περί «ευκαιριών της κρίσης» και «εξόδου από το τούνελ» και ας ελέγξουν επιτέλους τις αγορές.
Μάλλον η κρίση είναι ευκαιρία για τους εργοδότες, τους πάσης φύσης μεσάζοντες και τους… ροκανίζοντες τις κάθε λογής αδιαφανώς χορηγούμενες επιδοτήσεις. Με την πλήρη κατάρρευση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, επιστρέφουμε σε έναν εργασιακό μεσαίωνα, όπου ο σύγχρονος είλωτας όχι μόνο δεν ξέρει τι του ξημερώνει, αλλά είναι αναγκασμένος να ζει σε ένα καθεστώς ανασφάλειας και να λέει και ευχαριστώ που, σε αντίθεση με πολλούς άλλους, έχει ακόμα ένα έστω και ισχνό μεροκάματο.
Η κατάρρευση του κράτους όμως δεν περιορίζεται στην παραχώρηση της διακυβέρνησης της χώρας στο ΔΝΤ και την Ε.Ε. Ακόμα μεγαλύτερο αντίκτυπο στην καθημερινότητά μας έχει η πλήρης ασυδοσία της αγοράς, ενίοτε και με τις ευλογίες του κράτους, ή έστω λόγω της ανικανότητας παρέμβασης εκ μέρους των επίσημων μηχανισμών ελέγχου. Στα δελτία του Ελληνικού Κέντρου Καταναλωτή καταγράφεται ότι οι μέσες αυξήσεις σε βασικά βιοτικά αγαθά είναι οι υψηλότερες της Ευρώπης, τη στιγμή μάλιστα που τα οικογενειακά εισοδήματα συρρικνώνονται ή εκμηδενίζονται.
Ας αφήσουν λοιπόν οι μεγαλόσχημοι παράγοντες τα ευχολόγια περί «ευκαιριών της κρίσης» και «εξόδου από το τούνελ» και ας ελέγξουν επιτέλους τις αγορές.
Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010
Είσαι άνεργος από τη Θεσσαλονίκη; Να πας να μαζέψεις πορτοκάλια στη Σπάρτη!
Ο Ντάνκαν Σμιθ είναι υπουργός Εργασίας και Ασφαλίσεων στην κυβέρνηση της Βρετανίας. Έχει εξαγγείλει μέτρα, τα οποία λέει ότι αποτελούν «μονόδρομο» για τη βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων της χώρας. Μεταξύ άλλων, σύνταξη θα παίρνουν από το 2016 όσοι συμπληρώνουν το 66ο έτος της ηλικίας τους, ενώ και οι εισφορές των εργαζομένων θα πάρουν την ανιούσα. Η αιτιολογία του; «Έχει αυξηθεί το προσδόκιμο ζωής, οπότε είναι ασύμφορο να δίνονται συντάξεις νωρίτερα από τα 66».
Πριν από λίγες μέρες έκανε μια ακόμα πρόταση: «Προκειμένου να καταπολεμηθεί η έλλειψη θέσεων εργασίας», πρότεινε ο πολυμήχανος υπουργός, «όσοι ζουν σε περιοχές με υψηλούς δείκτες ανεργίας, καλό θα είναι να μεταναστεύουν σε άλλα μέρη της χώρας, όπου πιθανότατα θα βρουν μια… θεσούλα». Στόχος του, όπως δήλωσε στα ΜΜΕ της χώρας του, είναι να δώσει κίνητρα στα 5,5 εκατομμύρια ανέργων να ψάξουν για δουλειά, ακόμα και αν χρειάζεται να… ξεσπιτωθούν, γιατί έτσι ή αλλιώς θα χάσουν τα υποθηκευμένα σπίτια τους και τα διάφορα επιδόματα που λαμβάνουν.
Αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα που δεν έχει το… άλλοθι ότι είναι προτεκτοράτο των «Προστατών» μας, του ΔΝΤ και της Ε.Ε, στους οποίους έχουμε παραδώσει τα κλειδιά της Ελλάδας. Ο κ. Σμιθ πάντως δε βγαίνει κλαψουρίζοντας στα δελτία ειδήσεων και ρίχνοντας το ανάθεμα στους «κακούς ξένους», όπως κάνουν κάποιοι άλλοι στα μέρη μας.
Ομολογεί όμως, έστω και έμμεσα, την αποτυχία ενός πολιτικού συστήματος και επιβεβαιώνει ότι, όπως και στη δική μας περίπτωση, την πληρώνει πάντα ο λαός.
Πριν από λίγες μέρες έκανε μια ακόμα πρόταση: «Προκειμένου να καταπολεμηθεί η έλλειψη θέσεων εργασίας», πρότεινε ο πολυμήχανος υπουργός, «όσοι ζουν σε περιοχές με υψηλούς δείκτες ανεργίας, καλό θα είναι να μεταναστεύουν σε άλλα μέρη της χώρας, όπου πιθανότατα θα βρουν μια… θεσούλα». Στόχος του, όπως δήλωσε στα ΜΜΕ της χώρας του, είναι να δώσει κίνητρα στα 5,5 εκατομμύρια ανέργων να ψάξουν για δουλειά, ακόμα και αν χρειάζεται να… ξεσπιτωθούν, γιατί έτσι ή αλλιώς θα χάσουν τα υποθηκευμένα σπίτια τους και τα διάφορα επιδόματα που λαμβάνουν.
Αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα που δεν έχει το… άλλοθι ότι είναι προτεκτοράτο των «Προστατών» μας, του ΔΝΤ και της Ε.Ε, στους οποίους έχουμε παραδώσει τα κλειδιά της Ελλάδας. Ο κ. Σμιθ πάντως δε βγαίνει κλαψουρίζοντας στα δελτία ειδήσεων και ρίχνοντας το ανάθεμα στους «κακούς ξένους», όπως κάνουν κάποιοι άλλοι στα μέρη μας.
Ομολογεί όμως, έστω και έμμεσα, την αποτυχία ενός πολιτικού συστήματος και επιβεβαιώνει ότι, όπως και στη δική μας περίπτωση, την πληρώνει πάντα ο λαός.