Η εκτέλεση του Δημήτρη Δροσάκη από τους ναζί στην Κρήτη τον Ιούνιο του 1941

Αν μια φωτογραφία είναι χίλιες λέξεις, τότε 3 φωτογραφίες που ανασύρουν συγκλονιστικές στιγμές 73 χρόνια μετά λένε πολλά. Ο λόγος για τις  φωτογραφίες που αποτυπώνουν την εκτέλεση ενός Ρεθυμνιώτη στην παραλία των Μισσιρίων.

Ανάλογο ενδιαφέρον όμως έχει και η αναζήτηση-έρευνα που πραγματοποίησε οΔημήτρης Σκαρτσιλάκης για να εξακριβωθεί η ταυτότητα αυτού του νέου ανθρώπου-μάρτυρα, μέσω ανθρώπων οι οποίοι μπορεί να άκουσαν, να είδαν η να τον γνώριζαν. Η φωτογραφία-ντοκουμέντο είναι αδιαμφισβήτητα ο πιο δυνατός συνδυασμός σε μία ιστορική έρευνα.

Η έρευνα για την αναγνώριση αυτού του ανθρώπου όπως ήταν φυσικό ξεκίνησε από το επίκεντρο των γεγονότων που φαίνονται στη φωτογραφία, δηλαδή από τα περιβόλια και τα Μισσίρια. Εξάλλου η πλειοψηφία των θυμάτων προέρχονταν από εκείνη την περιοχή.

 Τα στοιχεία που μας δίνουν οι φωτογραφίες είναι ότι: 1. πρόκειται για μεμονωμένη εκτέλεση 2. Πρόκειται για νέο άνθρωπο μάλλον όχι αγρότη 3. Χρονικά το συμβάν τοποθετείται στον Ιούνιο (λόγω ένδυσης και εξοπλισμού των Γερμανών, καθώς και της διαταγής για αντίποινα που εκδόθηκε αμέσως μετά τη μάχη). Η έρευνα μας οδήγησε στον Σταυρωμένο, όπου οι πληροφορίες ταίριαζαν με την περιγραφή του ανθρώπου αυτού. Η σύγκριση με μία προπολεμική οικογενειακή φωτογραφία βοήθησε αρκετά στην αναγνώριση του θύματος. 

Πρόκειται για το Δημήτρη Δροσάκη από το χωριό Χαμαλεύρι, υπάλληλο της Αγροτικής Τράπεζας.

Οι μαρτυρίες του κυρίου Δημήτρη Αντωνογιωργάκη, της κυρίας Στέλλας Γουλιερμάκη καθώς και η διασταύρωση πληροφοριών ήταν καθοριστικές  για την έρευνα αυτή.

 Ο Δ. Δροσάκης καταγόταν από το χωριό Χαμαλεύρι και ήταν υπάλληλος στην Αγροτική Τράπεζα. Η ρίψη των Αλεξιπτωτιστών τον βρήκε στο Χαμαλεύρι. Πολέμησε (ως πολίτης) με τον υπολοχαγό Ν. Κατσιράκη στη μάχη του Σταυρωμένου. Μετά από σκληρή μάχη ο οικισμός καταλαμβάνεται και οι Γερμανοί αιχμάλωτοι περνάνε μέσα από το χωριό. Λέγεται ότι κατά τη διάρκεια της παράδοσης των ναζί αλεξιπτωτιστών, ο Δ. Δροσάκης έχοντας δει το σπίτι του στο Σταυρωμένο κατεστραμμένο από τη μάχη, μαινόμενος άρπαξε ένα ξύλο και άρχισε να χτυπάει τους αιχμάλωτους Γερμανούς έως ότου τον σταμάτησαν. Αυτό το συμβάν θα του στοίχιζε αργότερα τη ζωή.

 Τον Ιούνιο του 1941 όλα έχουν τελειώσει οι Συμμαχικές δυνάμεις έχουν εγκαταλείψει την Κρήτη, οι Γερμανοί γλείφουν τις πληγές τους, ενώ μετά τα αντίποινα και τις καταστροφές οι πολίτες επιστρέφουν δειλά-δειλά στα σπίτια τους. Η Γερμανική πλέον διοίκηση διατάζει την επιστροφή όλων των δημοσίων υπαλλήλων στις θέσεις τους. 

Ο Δροσάκης αποφασίζει να επιστρέψει στη δουλειά του και έτσι κατεβαίνει στην πόλη του Ρεθύμνου. Ενώ καθόταν στο καφενείο του "Ζωλώτα" (οδός Αρκαδίου) μια ομάδα Γερμανών πέρασε από μπροστά του. Ένας από αυτούς τον κοίταζε επίμονα. Ο καφετζής, διαπιστώνοντας τον κίνδυνο, προειδοποιεί τον Δροσάκη να φύγει. Δεν πρόλαβε όμως, σύντομα η ομάδα τον είχε κυκλώσει. Δεν γνωρίζουμε εάν τον αναγνώρισε κάποιος από αυτούς η αν οι κινήσεις του τον πρόδωσαν.

 Ήταν μεσημέρι αλλά δεν γνωρίζουμε ακριβώς ποια μέρα, όταν ο Δ. Δροσάκης περικυκλωμένος από ένα άγημα Αλεξιπτωτιστών, οδηγείται στον τόπο της εκτέλεσης. 

Η Βασιλεία Μουτάφη 12 ετών τότε, όπου μερικές μέρες πριν είχε χάσει τον πατέρα της(εκτελέστηκε στο ίδιο σημείο) κοίταζε με φόβο την πομπή να περνάει μπροστά από το σπίτι της. «Ποιός είναι αυτός;» Ακουγόταν από στόμα σε στόμα. «Ο Δροσάκης είναι.... Ακόμα δε χόρτασαν αίμα;» Οι κάτοικοι φοβισμένοι κλείστηκαν μέσα στα σπίτια. Σύντομα ακούστηκαν πυροβολισμοί.

 Τα άσχημα νέα διαδόθηκαν γρήγορα. Το κακό μαντάτο φτάνει στην οικογένεια του. Ο νεκρός πρέπει να ταφεί, όμως ο φόβος δεν επιτρέπει κάτι τέτοιο. Ωστόσο το Σεπτέμβριο του 1941 φίλοι του νεκρού πάνε στο σημείο της εκτέλεσης, ανασύρουν το πρόχειρα θαμμένο σώμα και το μεταφέρουν στο χωριό.

 Φήμες ακούστηκαν αργότερα, ότι ο Δ. Δροσάκης άνοιξε μόνος του τον τάφο του και ότι ακόμα χτύπησε με το φτυάρι έναν Γερμανό. Αυτό όμως δε φαίνεται να ευσταθεί διότι δεν τεκμηριώνεται από τις φωτογραφίες, τα ρούχα του δείχνουν καθαρά και επιπλέον εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα τον σκότωναν επί τόπου.

 Ενδιαφέρον έχουν οι φήμες που ήθελαν τους Γερμανούς να φωτογραφίζουν τους Κρητικούς την ώρα που πολεμούσαν. Έτσι έλεγαν και για τον άνθρωπο αυτό. Φυσικά αυτό δεν αληθεύει δείχνει όμως σε τι βαθμό είχε αναπτυχθεί αυτή η μυθολογία για τους Γερμανούς στρατιώτες και τις φωτογραφικές τους μηχανές, κάτι που σε τελική ανάλυση είχε βάσεις. Μην ξεχνάμε ότι οι τελευταίες στιγμές αυτού του ανθρώπου απαθανατίστηκαν από αυτούς.

Ο Δημήτρης Δροσάκης ήταν ένας από τους πολλούς Έλληνες που πλήρωσαν με τη ζωή τους την αντίσταση στον κατακτητή.

Μετά από 70 χρόνια αυτή η έρευνα ίσως είναι το καλύτερο μνημόσυνο για έναν μάρτυρα όπως και για τους υπόλοιπους 109 που εκτελέστηκαν στα Μισσίρια.

Οφείλουμε να θυμόμαστε.....

Το κείμενο και οι φωτογραφίες είναι του ιστορικού ερευνητή Δημήτρη Σκαρτσιλάκη και πρωτοδημοσιεύθηκαν σε τοπικό ΜΜΕ της Κρήτης.

Η έρευνα αυτή δε θα μπορούσε να ολοκληρωθεί χωρίς τη βοήθεια των: Δημητρίου Αντωνογιωργάκη, Στέλλας Γουλιερμάκη, Βασιλείας Μουτάφη, Βαγγέλη Χατζηκωνσταντίνου(ανιψιός Δ.Δροσάκη), Γεωργίου Πωλιουδάκη, Μαρίας Αρχοντάκη και Ανδρέα Φεσσά.

Ανέλκυσαν αποβατικό του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το μοναδικό του είδους του που "επιζεί" σήμερα

Ένα αποβατικό σκάφος ιστορικής αξίας το LCT 7074, καθώς συμμετείχε στην απόβαση της Νορμανδίας το 1944, πραγματοποιώντας 32 αποβατικές επιχειρήσεις στις ακτές της Γαλλίας ανελκύστηκε χθες στο Λίβερπουλ της Αγγλίας, όπου είχε βυθιστεί πριν από τέσσερα χρόνια, όταν η Εταιρεία Προστασίας Πολεμικών Πλοίων στην οποία ανήκε δεν είχε τα απαραίτητα κονδύλια να το συντηρήσει με αποτέλεσμα να πάρει νερά και να βυθιστεί.

 

Το αποβατικό σκάφος τύπου Mark III LCT είναι το μοναδικό πλέον που διασώζεται παγκοσμίως, από τα 4.000 περίπου παρόμοια σκάφη που έλαβαν μέρος στην απόβαση της Νορμανδίας.

 

 

Παρόμοια σκάφη έχουν εντοπιστεί βυθισμένα και στις ελληνικές θάλασσες, μεταξύ των οποίων και αυτό

Διαβάστε περισσότερα εδώ:

 

"Πόλεμος" Ουρουγουάης-Γερμανίας για τα απομεινάρια του θωρηκτού τσέπης Graf Spee

Αμηχανία στις κυβερνήσεις της Ουρουγουάης και της Γερμανίας προκαλεί η πρόθεση συλλέκτη να πουλήσει αντικείμενα που ανέσυρε από το ναυάγιο του θωρηκτού τσέπης Graf Spee, το οποίο βυθίστηκε από το πλήρωμά του σε βάθος μόλις 11 μέτρων το 1939 στο Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης.

Αν και οι πρώτες απόπειρες ναυαγιαίρεσης πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου από εταιρεία "βιτρίνα" των Βρετανών, οι οποίοι αναζητούσαν τον εξοπλισμό ελέγχου πυρός του πλοίου, μόλις το 2004 ξεκίνησε ολοκληρωμένη προσπάθεια ανέλκυσης τμημάτων του ναυαγίου, επειδή αποτελούσε κίνδυνο για τη ναυσιπλοϊα λόγω του μικρού βάθους στο οποίο βρισκόταν.

Ένας Ουρουγουανός επιχειρηματίας, ο Αλφρέδο Ετσεγκαράι, με την άδεια της κυβέρνησης της χώρας του ανέλκυσε πολλά αντικείμενα από το ναυάγιο, μεταξύ των οποίων και το ναζιστικό αετό που βρισκόταν στην πρύμνη του πλοίου, βάρους 350 κιλών και μήκους 2 μέτρων περίπου, το 2006.

Σήμερα ο Ετσεγκαράι δηλώνει ότι θέλει να πουλήσει το εύρημά του, το 50% του οποίου ανήκει σε εκείνον με το υπόλοιπο 50% να ανήκει στην κυβέρνηση της Ουρουγουάης. Ο ίδιος όμως δηλώνει ότι η γερμανική κυβέρνηση, προφανώς επειδή δε θέλει να σκαλίσει το ναζιστικό παρελθόν της χώρας και να θυμίσει το ρόλο της Γερμανίας, δεν επιθυμεί τη δημόσια έκθεση ή την πώληση του ναζιστικού αυτού συμβόλου και προτιμά να παραμείνει στην αποθήκη που βρίσκεται από το 2006.

Αν και η κυβέρνηση της Ουρουγουάης και η πρεσβεία της Γερμανίας δεν έχουν προβεί σε κάποια δημόσια δήλωση, γεγονός είναι ότι αμφότερες οι πλευρές προτιμούν να σπρώξουν κάτω από το χαλί το ναζιστικό παρελθόν που ενώνει τις δύο χώρες, καθώς περισσότεροι από 9.000 Γερμανοί εγκληματίες ναζί βρήκαν φιλόξενο καταφύγιο στη χώρα της Λατινικής Αμερικής, μακριά από αδιάκριτα βλέμματα και διώξεις.

 

 

Μάλιν Χεντ: Το υποβρύχιο "νεκροταφείο" που κρύβει ακόμα χρυσό αξίας 6 εκ. λιρών!

Η βόρεια πλευρά της Ιρλανδίας κρύβει ένα υποβρύχιο... "νεκροταφείο", καθώς πολλά ναυάγια και από τους δύο παγκόσμιους πολέμους αναπαύονται στο βυθό, είτε χτυπημένα από θαλάσσιες νάρκες, είτε από τορπίλες υποβρυχίων.

Ανάμεσα στα διάφορα ναυάγια που βρίσκονται διάσπαρτα στο βυθό, βρίσκεται το βρετανικό θωρηκτό "HMS Audacious", το οποίο βυθίστηκε το 1914 μετά από πρόσκρουση σε νάρκη, αλλά και το ατμόπλοιο "SS Laurentic", το οποίο μετέφερε χρυσές ράβδους και βυθίστηκε το 1917. Από το πολύτιμο φορτίο του Laurentic δεν έχουν βρεθεί ράβδοι χρυσού αξίας 6 εκατ. λιρών και έτσι έχει πλέον η αναζήτησή τους έχει αποκτήσει διαστάσεις τοπικού μύθου.

C 27A: Τα αγόρασαν για 486 εκατ. δολάρια, τα πούλησαν για παλιοσίδερα αξίας 32.000!

Μια πρωτοφανής, αν και ενδεικτική της ασυνεννοησίας μεταξύ των εμπλεκόμενων φορέων, υπόθεση αποκαλύπτεται από το ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters, η οποία αφορά στην καταστροφή 16 μεταγωγικών αεροσκαφών τύπου C-27A που προορίζονταν να καλύψουν επιχειρησιακές ανάγκες της πολεμικής αεροπορίας του Αφγανιστάν.

Σύμφωνα με επιστολή που έδωσε ο ίδιος ο Τζον Σόπκο στη δημοσιότητα, ο υπεύθυνος δηλαδή της ανοικοδόμησης στο Αφγανιστάν, θέτει το ερώτημα για ποιο λόγο τα 16 αεροσκάφη που κόστισαν 486 εκατ. δολάρια για να αποκτηθούν και να εκσυγχρονιστούν, πωλήθηκαν έναντι μόλις... 32.000 δολαρίων και κατέληξαν παλιοσίδερα σε μάντρα σιδερικών.

Τέσσερα ακόμα αεροσκάφη του ίδιου τύπου παραμένουν σε αχρησία στη Γερμανία, με το μέλλον τους να είναι ακόμα άγνωστο.

Τελικά... ΔΕΝ βρέθηκε το πλοίο του Κολόμβου

Φρούδες αποδείχθηκαν οι ελπίδες για τον εντοπισμό του πλοίου Σάντα Μαρία, με το οποίο ο Χριστόφορος Κολόμβος ανακάλυψε το Νέο Κόσμο.

Επιστημονική ομάδα της UNESCO, μετά από πρόσκληση της κυβέρνησης της Αϊτής, καταδύθηκε στο ναυάγιο και εντόπισε τεκμήρια που πιστοποιούν ότι το ναυάγιο είναι ύστερης χρονολογίας και δε μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι το πλοίο του Κολόμβου.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, οι ενάλιοι αρχαιολόγοι εντόπισαν χάλκινα καρφιά και άλλα αντικείμενα, τα οποία χρονολογούνται τουλάχιστον 100 χρόνια αργότερα από την ημερομηνία του ναυαγίου το Δεκέμβριο του 1492.

Ο εξερευνητής Μπάρι Κλίφορντ, ο οποίος ανακάλυψε το ναυάγιο και δημοσιοποίησε τις έρευνές του, οι οποίες σε ελάχιστο χρόνο έκαναν το γύρο του κόσμου, επιμένει πάντως ότι πράγματι πρόκειται για τη Σάντα Μαρία.

Ανέλκυσαν σπάνιο βομβαρδιστικό του Β' Παγκοσμίου από το βυθό της Βαλτικής

Ένα σπάνιο βομβαρδιστικό αεροσκάφος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ανελκύστηκε στη Βαλτική και πρόκειται να εκτεθεί στο Μουσείο Αεροπορίας της Κρακοβίας στην Πολωνία, αφού πρώτα γίνουν όλες οι απαραίτητες εργασίες συντήρησής του, μετά από 70 χρόνια παραμονής στο βυθό.

Πρόκειται για ένα Douglas A-20, το οποίο κατέπεσε υπό αδιευκρίνιστες ακόμα συνθήκες στη θάλασσα, όπου και παρέμεινε θαμμένο στο βυθό για περίπου 7 δεκαετίες.

Αν και κατασκευάστηκαν περίπου 7.500 Α-20 κατά τη διάρκεια του πολέμου, μόλις 6 παρέμειναν σε πτητική κατάσταση στις αρχές της δεκαετίας του 1960.

Το "διπλό" ναυάγιο του Β' Παγκοσμίου στο βυθό του Αιγαίου

Δύτες βρήκαν Στούκα σε βάθος 28 μέτρων

 
Ένα Στούκα σε βάθος τριάντα μέτρων στην Αδριατική, 340 χιλιόμετρα νότια του Ζάγκρεμπ της Κροατίας, εντόπισαν αυτοδύτες.

Το αεροναυάγιο είναι σε άριστη κατάσταση, όπως φαίνεται και από τις φωτογραφίες.

Athens Flying Week, Sep 26, 2014 - Mig 29

A Polish Air Force Mig 29 does his tricks at the Athens Flying Week, Sep. 26, 2014 at Tatoi Airport

Athens Flying Week, Sep 26, 2014 - Mig 29 Part II (Video)

A Polish Air Force Mig 29 performs a low pass at the Athens Flying Week, Sep. 26, 2014 at Tatoi Airport

Athens Flying Week, 26 Sep 2014

Αυτοδύτες ήπιαν καφέ... 70 ετών που ανέσυραν από ναυάγιο

Ενα ναυάγιο πλοίου, του Sulina με ρουμάνικη σημαία, το οποίο τορπιλίστηκε στις 29 Μαϊου του 1942 από σοβιετικό υποβρύχιο στη Μαύρη Θάλασσα έκρυβε μια απρόσμενη ανακάλυψη για τους αυτοδύτες που καταδύθηκαν σε αυτό.

 Οι αυτοδύτες μεταξύ άλλων αντικειμένων στο ναυάγιο που διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση, εντόπισαν ένα σφραγισμένο μπουκάλι το οποίο ανέσυραν στην επιφάνεια.

Όταν άνοιξαν το μπουκάλι βρήκαν μέσα κόκκους καφέ, τους οποίους αφού άλεσαν, έφτιαξαν τον καφέ τους, ηλικίας... 70 ετών.

 

Προς μεγάλη τους έκπληξη, ο καφές ήταν μυρωδάτος και γευστικός, σαν να είχε βγει μόλις τώρα από το καφεκοπτείο.

Οι ίδιοι πάντως χαριτολογώντας δήλωσαν ότι ήταν μάλλον πιο καβουρδισμένος από όσο έπρεπε, αν και η γεύση του ήταν αναλλοίωτη, παρά τα 72 χρόνια παραμονής στο βυθό. 

 

 

Ρεκόρ Γκίνες στα βάθη της αβύσσου και ο... βαθύτερος Έλληνας

Με μια κατάδυση στα 332,35 μέτρα στην Ερυθρά Θάλασσα, ο 41χρονος Αιγύπτιος αυτοδύτης Αχμέτ Γκαμπρ έγινε και επίσημα ο… βαθύτερος άνθρωπος στον Κόσμο, καταρρίπτοντας το ρεκόρ του Νοτιοαφρικανού Νούνο Γκόμες, με 318,25 μέτρα το 2005.

Η επίδοση του Γκαμπρ, η οποία επιτεύχθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου στα ανοιχτά της Ντάχαμπ της Αιγύπτου καταγράφηκε επίσημα χθες στα ρεκόρ Γκίνες και είναι από μόνη της ένα παράτολμο εγχείρημα, το οποίο απαίτησε προσεκτικό σχεδιασμό, μεγάλη εμπειρία και λίγη δόση… τρέλας, όπως ομολόγησε ο ίδιος ο Αιγύπτιος δύτης: 

«Προετοιμαζόμουν σχολαστικά για τέσσερα χρόνια για τη συγκεκριμένη κατάδυση, ελέγχοντας κάθε κομμάτι του εξοπλισμού μου σε πραγματικές συνθήκες και προσομοιώνοντας με τη βοήθεια καταδυτικού υπολογιστή όλες τις παραμέτρους της καθόδου μου στην άβυσσο», δήλωσε ο Γκαμπρ λίγο μετά την ανάδυσή του και συμπλήρωσε: «Ήθελα να αποδείξω ότι ο άνθρωπος μπορεί να επιζήσει -φυσικά με τον κατάλληλο εξοπλισμό και εκπαίδευση- σε μεγάλα βάθη και κυρίως να επιστρέψει στην επιφάνεια σώος».

Αν και η κάθοδος στο εξωπραγματικό βάθος των 332,35 μέτρων διάρκεσε μόλις 12 λεπτά, η διαδικασία της ανάδυσης στην επιφάνεια κράτησε ούτε λίγο ούτε πολύ 15 σχεδόν ώρες, προκειμένου ο Γκαμπρ να κάνει όλες τις απαραίτητες στάσεις αποσυμπίεσης. Κάθε κίνησή του καταγραφόταν από τους κριτές του Γκίνες, αλλά και ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες, προκειμένου να μην υπάρξει η παραμικρή αμφιβολία για το ρεκόρ.

Κώστας Θωκταρίδης, ο… βαθύτερος Έλληνας

212 μέτρα το 1994

Ο έμπειρος Έλληνας αυτοδύτης Κώστας Θωκταρίδης, με χιλιάδες ώρες κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, κρατάει εδώ και 20 χρόνια το ρεκόρ του… βαθύτερου Έλληνα, όταν καταδύθηκε το 1994 σε βάθος 212 μέτρων στα ανοιχτά της Επιδαύρου.

Εξηγώντας στον «Ε.Τ» το ρεκόρ του, ο κ. Θωκταρίδης σημείωσε ότι η δυσκολία σε αυτού του είδους τις καταδύσεις έγκειται στην πυκνότητα των εισπνεόμενων αερίων και πρωταρχικό πρόβλημα που καλείται να διαχειριστεί ο αυτοδύτης είναι το νευρολογικό σύνδρομο υψηλών πιέσεων (ΗPNS), ενώ  επειδή τα αέρια δε θερμαίνονται κατάλληλα για τέτοιου είδους καταδύσεις η αναπνευστική λειτουργία καθώς και η ανταλλαγή των αερίων είναι εξαιρετικά δύσκολη διαδικασία. «Σε αυτό το επίπεδο, όπως του Αιγύπτιου ρέκορντμαν, υπάρχει ανάλογη εμπειρία σε βαθιές καταδύσεις. Η κάθοδος στην άβυσσο είναι απολαυστική όπως μια ελεύθερη πτώση, αυτό όμως που είναι εξαιρετικά βαρετό είναι η διαδικασία της ανάδυσης, μέσα από την οποία επιτυγχάνεται η αποβολή των αερίων που έχουν απορροφηθεί από τον οργανισμό κατά την κατάδυση, γνωστή ως αποσυμπίεση. Για καταδύσεις βαθύτερες από τα 200 μέτρα οι δύτες προτιμούν ζεστά νερά και οι Αιγύπτιοι δύτες είναι γνωστό ότι είναι πολύ καλοί, με άριστη υδροβιότητα. Χρειάζεται ιδιαίτερη προσωπικότητα, με ιδιαίτερη αντοχή, ώστε να ξεπερνά τους φόβους, ψυχικά χαρίσματα και μεγάλη εμπειρία με προσεκτικό σχεδιασμό και υποστήριξη για να υπάρξει θετικό αποτέλεσμα, καταλήγει ο κ. Θωκταρίδης.

ΓΡΑΦΗΜΑ

332,35 Ρεκόρ του Αχμέτ Γκαμπρ

318,25 το προηγούμενο ρεκόρ του Νούνο Γκόμες από το 2005

212 μέτρα το ρεκόρ του Κώστα Θωκταρίδη από το 1994

12 λεπτά διάρκεσε η κάθοδος στην άβυσσο

15 ώρες διάρκεσε η διαδικασία ανάδυσης στην επιφάνεια

Ανέλκυσαν ναυάγιο στη Μύκονο (βίντεο)

Ολοκληρώθηκε η επιχείρηση ναυαγιαίρεσης του φορτηγού πλοίου Yusuf Cepnioglou το οποίο είχε προσαράξει στη βόρεια ακτή της Μυκόνου.

Οι εργασίες ξεκίνησαν το Μάρτιο και ολοκληρώθηκαν σήμερα.

Επιστροφή στα Αντικύθηρα - Ρομποτική βουτιά στην Ιστορία